Severus Snape || Piaski Czasu

35.

Po kilku miesiącach przygotowań byli w zasadzie gotowi do wyruszenia na poszukiwanie horkruksów. Znaleźli kilka adresów należących do czarodziejów o nazwisku Gaunt. Wiedzieli, że będą musieli wybrać ten, w pobliżu którego będzie znajdował się dom rodzinny ojca Toma Riddle'a. Nie były to może zbyt dokładne dane, ale Freya uznała, że dzięki temu będą mieli z Severusem więcej czasu dla siebie.

Znali także adres sierocińca, w którym dorastał Lord Voldemort i tam zamierzali uzyskać informację o miejscu, do którego zabierano dzieci na wycieczkę. Wiedzieli tylko, że to gdzieś nad morzem.
Severus postarał się o to, żeby w lipcu wkręcić się na przyjęcie u Lucjusza Malfoya. Miał zamiar zabrać ze sobą Freyę i razem z nią już na miejscu ustalić, jak najlepiej będzie wykraść horkruksa. Wiedzieli tylko tyle, że podrzucą do sejfu inny dziennik, żeby Lucjusz zbyt szybko nie zorientował się, że został okradziony.

Diadem Roweny Ravenclaw miał wydostać z Pokoju Życzeń Dumbledore, ale zwlekał z tym do czasu, aż wszyscy uczniowie opuszczą szkolne mury. Zakładał, że zniszczenie horkruksów może nie być takie proste i nie chciał, żeby ktoś niepowołany zorientował się, że coś nietypowego dzieje się w Hogwarcie.

Sposobu na niepostrzeżone włamanie się do Banku Gringotta nie wymyślili, bo wszyscy zgodnie doszli do wniosku, że jedynie Freya jest się w stanie tam dostać bez zwracania na siebie uwagi goblinów. Bogini przystała na taki układ.
W czasie tych wszystkich ustaleń pojawił się tylko jeden problem. Remus nie potrafił przypomnieć sobie żadnej większej bitwy, która miała miejsce w tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym szóstym roku. Tych mniejszych było za to tyle, że ciężko było którąś wybrać. No i nie miał pewności, czy Voldemort brał w nich czynny udział.

Severus w głębi duszy ucieszył się, że być może dzięki temu misja Freyi przeciągnie się trochę i będzie mógł spędzić z nią więcej czasu, jednak jego nadzieje okazały się płonne. Dumbledore podjął decyzję, że kiedy już będą gotowi, sam wyzwie Voldemorta na pojedynek. Oczywiście Tom pewnie po raz kolejny mu odmówi, jednak dyrektor znał go na tyle, by wiedzieć, jak go sprowokować.

Wszystkie przygotowania zostały zakończone, ale przed wyruszeniem w podróż, chłopcy musieli jeszcze zdać SUMy. Freya uczyła się razem z nimi, ale myślami była daleko od Hogwartu. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, to pod koniec wakacji jej pobyt na Ziemi się skończy. Była rozdarta wewnętrznie, bo pragnęła zostać z Severusem, ale wiedziała, że inni bogowie jej na to nie pozwolą.

Taka była umowa. Jeśli uda się powstrzymać Drugą Wojnę Czarodziejów, to wszyscy ci, którzy opiekują się duszami zmarłych, cofną cały świat do dnia, w którym Voldemort zostanie pokonany. Losy tych, którzy żyli, umarli lub urodzili się po tym dniu, zostaną zaplecione na nowo. Setki tysięcy dusz będzie musiało wrócić na Ziemię. Miliony ludzkich istnień będą miały szansę przeżyć swoje życie na nowo. A ich przyszłość pozostanie tajemnicą.

Wiedziała o tym wszystkim od początku, jednak nie sądziła, że znajdzie się ktoś, kto sprawi, iż losy świata staną się jej obojętne. Gdyby nie to, że od powodzenia jej misji zależało także jego dalsze życie, to byłaby gotowa z niej zrezygnować. Strasznie wstydziła się tego, że takie pomysły w ogóle przychodzą jej do głowy. I nie zamierzała się do tego przyznawać nikomu. Przynajmniej do czasu, aż będzie wolna od wszelkich zobowiązań.

*

18 czerwca 1976
Tydzień egzaminacyjny był już prawie na ukończeniu. Ostatniego dnia mieli jeszcze tylko pisemny test z Obrony Przed Czarną Magią, ale dla większości z nich było to tylko formalnością. Jednak kiedy po oddaniu pracy, Remus podszedł do swoich przyjaciół i usłyszał, jak ci dogryzają Snape'owi, nagle przypomniał sobie, co się miało wydarzyć za kilkanaście minut. I chociaż plany ratowania świata uległy już pewnej modyfikacji, to postanowił nie dopuścić do publicznego ośmieszenia Severusa. Po czymś takim chłopak mógłby wypiąć się na nich wszystkich i być może nawet zdradzić ich przed Voldemortem.