Çocuğumun Annesi Olur musun?

Tanıma

  Evet arkadaşlar yeni bölüm geldi. Geldi ama bölümlerdeki vote ve yorum sayısı çok az.  Bu durumda beni çok üzüyor. Daha öncede dediğim gibi yorum ve vote gelmezse bölüm yayınlam tarzında şeyler söylemem, ben kendimi iyi hissettiğim ve sevdiğim için yazıyorum, bir yıldıza basarak ve birkaç kelimelik yorum yazarak sizde bana destek olabilirsiniz, bunu sizden rica ediyorum. Bu bölüm benim pek içime sinmedi acaba sizin içinize sindi mi? Keyifli okumalar, umarım beğenirsiniz.
     Not: Medya için "funnywitchsworld"  adlı kullanıcıya teşekkür ederim.

 

      Marketin içinde kilitli kalmıştık, koskoca marketin içinde ikimiz kilitli kalmıştık.

"Ne yapıcaz şimdi burada? "

" Bilmiyorum... "

   Hakan marketten bulduğu şeylerle kilitli olan kapıyı açmaya çalışırken bense duvarın dibine çökmüş ve bacaklarımı karnıma çekmiş oturuyordum. Gerçekten burada yalnız kalmak beni korkutuyor muydu?" Hayır Ahsen sen burada kalmayı istiyorsun, bu adamla saatlerce konuşmayı, onun seninle uğraşmasın istiyorsun" dedi iç sesim ama dememiliydi, neden bu adamla konuşmaktan hoşlanırım ki? O da herkes gibi gidecekken, biz sadece basit bir anlaşma için buradayken neden?

   Az sonra o da gelip çökmüştü yanıma.

"Çok uğraştım ama olmadı Ahsen, burada kalmaktan bak çaremiz yok! "

" Kalalım" dedim yorgun bir sesle.  Saatlerce hiç konuşmadan, birbirimize bakmadan oturmuştuk o duvar dibinde, oturmaktan, düşünmekten yorulmuştum artık. Saatlerce oturmanın ardından Hakan kalkıp markette birkaç tur attı ve neşe içinde geri döndü.

"Bak ne buldum? "

" Ne? "

" Pandispanya!  Kalk bakalım da anneannenin söylediği kadar beceriklimiymişsin görelim! "

   Birkaç saniye, çok kısa bir süre onu izledikten sonra yerden destek alarak kalktım ayağa.

" Tamam  o zaman, sende söylediği kadar çalışkanmıymıssın, görelim! "

   İkimizde Marketin içinde pasta yapmaya başladık, elimizdeki malzemeler o kadar kısıtlıydı ki arkadan bulduğumuz buzdolabı poşetini ucunu kestik ve içine yaptığımız krem şantiyi  koyarak süsledik pastayı. Bulduğumuz her şeyle süsledik, birlikte yaptığımız ilk eserimizi. Hatta bulduğumuz çileği bile elimizle bölerek ekledik pastanın üzerine, şimdi çok güzeldi.

   Pasta bittikten sonra Hakan bulduğu bir meyve bıçağını pastayı kesmek için getirdi ama ani bir refleksle elim eline uzandı ve engel oldum o bıçağın o pastaya değmesine .

"Yemiyecek miyiz? "

" Yemeyelim! "

" Ahsen sen iyi misin? "

" Şey...  İyiyim yani biz bunun için bu kadar uğraştık, bozulmasın şimdi, kalsın böyle... "

   Hakan yüzüne alaylı bir gülümseme yerleştirdi, bu söylediğim saçma cümleye karşı şaşırdığı çok belliydi. Saçmaydı gerçekten ama biz bu pasta için birlikte uğraşmıştık, en azından ilk olmasının hatrına yemek istemiyordum bu güzel şeyi.

       Pasta bittikten sonra yeniden eski yerimize dönüp çöktük. Yerimize yeni geçmiştik ki elektrikler kesildi. Elektrikler kesilince artık her yer zifiri karanlıktı . Birbirimizin yüzünü bile göremiyorduk .

"Al işte bir bu eksikti. "

" Hakan ne yapıcaz şimdi. "

" Bilemiyorum, mum bulup yakıcaz mecburen. "