Çocuğumun Annesi Olur musun?

Geri Dönüş...

~ ~ ~ ~

Bir hafta. Dile kolay gelen ama yaşaması zorluktan ibaret koskocaman yedi gün akıp gitmişti.

Ölümden kurtulmuştum ama kurtulduğum eylemden nereye hangi fekakete atılmıştım, bilmiyorum. Beni burada neden tutuyorlardı? Bu halim ile benden fuhuş yapmamı mı isteyeceklerdi?

Bedenime enjekte edilen zehir, geçen zamanlar boyunca tüm bedenime yayılmış, herbir hücreme işlemişti. Burada geçirdiğim her gün boyunca, biraz daha ölmüştüm. Ölüyordum.

Vücudum, ona derman vaat eden panzehire muhtaçtı. Bir umut, çok küçük bir umut o kurtarılacağı günü bekliyordu.

İnsan yaşadığı her şeye rağmen umut etmekten vazgeçmeyen tuhaf bir varlıktı. Umut vazgeçilmezimizdi. Umut tutunduğumuz daldı. Umut, bizi yaşama bağlayan güvenli kollar demekti.

Umut karanlığa ışık tutan bir fenerdi. Karanlığımın ışığa ihtiyacı vardı. Elimi karnıma götürdüm, yanağımda hissettiğim ıslaklık ile birlikte fısıldadım. "Beni umuttan yoksun bırakma."

~ ~ ~ ~

Merhaba.

Aslında bunu profilimden paylaşacaktım ama maksimum karakter sayısını bir türlü tutturamadım. :(

Biliyorsunuz, birkaç hafta önce ÇAOM askıya alınabilir diye bir bildirim yayınlamıştım. Açıkçası o günden beri hikayenin yanına ' Askıda'  yazısını yazmak için uğraşıyorum ama parmaklarım bir türlü gitmiyor. Biliyorsunuz, ÇAOM yaşını doldurdu. Bir yaşında yani. Ve bir sene içinde, sanki artık benden bir parça gibi oldu.

Bana destek olan herkese çok teşekkür ederim.

Böyle bir mesaj yayınlama gibi bir düşüncem yoktu. Ama yarım saat önce mesaj kutuma iki sayfa uzunluğunda bir mesaj geldi. Ve o mesajın etkisinden hâlâ çıkamadım. Fazla duygusal ve anlamlıydı. Şimdiye kadar gelen yorum ve mesajlarında bir kısmı aynı şekilde, okurken gözlerim sulandı. Bunun için tüm destekçi okurlarıma tekrardan teşekkür ederim.

İnanın bana çok fazla yıpranmış olmasaydım böyle bir bildiri yayınlamazdım. Ve ciddi anlamda söylüyorum ki bu güne kadar onlarcanızın yüzünü görmemiş olsam da sizi çok seviyorum. Benim için değeriniz ve kıymetiniz çok büyük, tahmininizden çok daha büyük. Bunu bilin.

ÇAOM u askıya almıyorum. Ama bir süre daha, wattpad ' den uzak kalmaya ihtiyacım var. Yanlış anlamayın, uzun değil, en azından ikinci sınavlarımı atlatana kadar. Kısa bir süre.  Yanımda olan okuyucularımın beni anlamasını umuyorum demiyeceğim, beni anlayacağınızı biliyorum.

Takipte kalır mısın yoksa hikayeyi kütüphanenizden çıkartır mısınız, bilmiyorum. Ama inşallah bana dönmek ve sevdiğim tüm okuyucularımı tam kadro burada görmek bana kısmet olur. :)

Umarım bildiri ulaşması gereken yerlere ulaşmıştır. Umarım bazı insan sıfatlılar ama insanlıktan nasibini almamışlar, haddini bilmeyi öğrenir. Ve lütfen, rica ediyorum, yeni bölüm konusunda beni sıkıştırmayın.

Kapaklar hakkında ki düşüncelerinizi de belirtin lütfen. Eskiye mi dönelim, bunlar kalsın mı?

Allah'a emanet olun ve hoşçakalın.

Burcu BATUR