Çocuğumun Annesi Olur musun?

Babamla Evlenir misin Anne?

Sevda. İçine düştüğü anda tüm bedenini yakıp, tüm ruhunu talan eden o ateşli saplantı... Sevda. Bedenine bulaştığı anda seni içten fetheden o ateşli hastalık...

Kucağımda yatan kadına baktığımda benim için sevda işte tam da oydu. Aşkım oydu. Sevdam oydu. Nefesim oydu. Ruhum oydu. Her şeyim oydu...

Az önce yatağa girdiğinde her zaman yaptığı gibi bana sımsıkı sarılmış ve yine bir eliyle elimi sımsıkı tutmuştu. Bunu neden yapıyordu, bilmiyordum. Ne zaman uyusak bir eli ile elimi mutlaka sımsıkı tutuyordu. Hava çok ama çok sıcak olsa bile her zaman kollarımın arasına sığınıp, bana sımsıkı sarılıyordu.

Beşikten gelen belli belirsiz ses ile bakışlarımı yatağımızın yanında ki pembe beşiğe çevirdim. İşte bir diğer sevdam da can parçam, kızımdı.

Yataktan kalktığımda kızıma doğru gittim ve yüzünü buruşturan bebeğimi görmemle "Sakın."  dedim sessizce. "Sakın ağlama."  dedim ve onu kucağıma aldım. Onun sayesinde odamız mis gibi kokuyordu.

Sanki tüm hayatımız onun doğumundan önce ve sonra olmak üzere ikiye ayrılıyordu. O geldikten sonra bir başka olmuştu dünyamız. Bir farklı yaşamaya başlamıştık mutluluğu.

Şimdi dönüp baktığımda iyi ki diyorum, iyi ki Ahsen'e o teklifi sunmuşum ve iyiki sevgilim o teklifi kabul etmiş.

Ahsen'i gösterdim kızıma ve  "Onu çok yoruyorsun, bırak biraz dinlensin."  dedim ve odadan çıkıp alt kata inmeye başladım. Yirmi günlük olmuştu kızım ama çok nazlı bir bebekti. Hepimizi çok yoruyordu ama bu çok tatlı ve güzel bir yorgunluktu.

Salona geçtiğimde koltuğun üzerine oturdum ve kucağımda tuttuğum meleğimi yavaş yavaş sallamaya başladım. Dudaklarımı başına bastırıp kokusu ile ciğerlerimi doldurdum. "Burcu'm."  dedim ve başını omuzuma yaslayıp, sırtını sıvazlamaya başladım.

Bedeni o kadar küçüktü ki, benim kızım nasıl büyüyecekti, nasıl yürüyecekti, nasıl parkta oyun oynayacak bu evde nasıl koşuşturacaktı...

Ne zaman ilk defa "Baba."  diyecekti?

Baba olmak, bu çok güzel ve çok harika bir duyguydu. Baba olmak sanki bir erkeğe çok daha farklı, çok daha güzel anlamlar katıyordu.

Biraz sessiz durduktan sonra ağlamaya başladı. Omuzumdan çekip yüzüne baktığımda, yüzü buruş buruştu ve burnu kıpkırmızı olmuştu. Ne zaman ağlasa kıpkırmızı oluyordu, önce burnu sonra tüm yüzü. Tıpkı annesine benziyordu benim küçük cadım.

"Aç değilsin meleğim, yirmi dakika önce emzirdi anne seni. " dedim ve hafifçe sallamaya başladım." Ağlama miniğim. " dedim ama ağlama sesleri yükselmeye başladı.

Kızıma eğildiğimde gelen koku ile altını kirlettiğini anladım. Kızımın derdi anlaşılmıştı.

Burcu'yu koltuğa bıraktım ve gidip bezini, pudrasını ve ıslak mendili alıp, geri döndüm. Daha önce ben altını hiç değiştirmemiştim ama her şeyin bir ilki mutlaka vardı.

Altını açtığımda ıskal mendili çıkardım ve birkaç kez elimin üzerine sürttüm. Sanki birazcık sert gibiydi ama Ahsen ve Zehra Hanım altını değiştirirken hep bu ıslak mendilden kullanıyorlardı.

"Bu senin canını acıtmıyor, değil mi kızım? " diye sordum ve ayağına bir öpücük bıraktım. Eli, ayağı, her şeyi çok nazikti.

Altını temizledim ve eski bezi çekip, yeni bezi taktım. Pudrasını da döktükten sonra tulumunu giydirdim ve kirli bezi çöpe atıp, elimi yıkadım ve gelip kızımı kucağıma aldım.

Kucağımda kızımı biraz gezdirdikten sonra, uzun zamandır aklımda olan ama hep ertelediğim o fikir yeniden zihnimde canlandığında bir an duraksadım.

Bu gün o fikri gerçekleştirmek için çok güzel ve ideal bir gündü.

Hemen hazırlandım ve kızımı hazırladıktan sonra, arabamın anahtarını alıp, evden ayrıldım.

*****

Yavaş yavaş gözlerimi araladığımda, sarıldığım o koca bedeninin kollarımın arasında olmayışını fark etmem ile bir an afalladım.

Yattığım yerden etrafımı süzdüğümde, Hakan'ın odada da olmadığını anladım.

Bununla birlikte bir yerlere gitmiş olduğunu düşündüm ve yataktan çıkarak kızımın beşiğine doğru gittim ancak gördüğüm şey ile bir anda donup kaldım.

Kızımın baş ucunda bir demet kırmızı gül ile bir kırmızı kutu duruyordu. Hemen beşiğin yanına ulaştım ve önce gülleri alıp kokladım ve içerisine yerleştirilmiş notu açıp okudum. El yazısıyla 'Seni çok seviyorum anneciğim. " yazıyordu. Kutuyu alıp açtığımda ise iri taşları olan ama buna rağmen oldukça zarif duran yüzüğü gördüm.

Mutlulukla kızıma baktım" Ve teşekkür ederim kızım. " dedim sıcak bir sesle. Hakan yine yapacağını yapmıştı ve yine onun sayesinde mutluluktan uçacak bir hale gelmiştim. Bu adam nasıl böyle olabiliyordu?

" Ama hiç bir gül, kızım kadar güzel kokamaz ki... " dedim ve kızımı kollarımın arasın almak için eğildim. Bir ay önceden gelen kızım, kilo olarak azıcık zayıftı belki ama doktorunun söylediğine göre sağlıklıydı. Aylar önce aldığımız bu şirin beşiğin içinde kızımı böyle canlı, kanlı ve en önemlisi sağlıklı görmek çok ama çok güzeldi. Doğumdan sonra sanki yeniden doğmuş gibiydim. Zaten duygusal olan ben, bir de lohusalığın etkisiyle Hakan'ı çileden çıkartıyor ve kızıma bir şey olabileceğini düşünmem bile hemen muslukları açmama neden oluyordu ama olsun, biz böyle iyiyidik. Biz bir aile olarak çok güzel ve mutluyduk.

Kızımı kucağıma almam ile birlikte üzerinde gördüğüm tulum ve onun üzerinde yazan yazı ile küçük bir şok geçirdim.

Kızımın üzerinde kırmızı bir tulum vardı ve tulumun üzerinde beyaz yazılarla "Babamla evlenir misin anne?"  yazıyordu.

Evet evet çok kısa bir bölüm oldu ama duyuruda da dediğim gibi, hastaydım ve çok kötüydüm. Arayı da çok uzatmak istemedim. Bu seferlik böyle olsun, olmaz mı? Bir dahakine daha uzun yazmaya çalışırım inşAllah. :)

Geçen bölüm oy sayısının en fazla olduğu bölümlerden biri oldu. Beni kırmadığınız için çok çok teşekkür ederim. Cansınız hepiniz... Bu şekilde devam edelim , olur mu? :) :) :) :)

Ve yeni kapak için uykucuzmbi çok teşekkür ederim. :) Tekrardan eline sağlık. :) :))