Çocuğumun Annesi Olur musun?

Üzgünüm

Merhaba çok sevgili okurlarım. Lütfen bu yazıyı en sonuna kadar okuyun, olur mu?

Öncelikle dün akşam ki acı haberden dolayı fazlasıyla üzgünüm, üzgünüz bu gün. Yine onlarca canımızı kaybettik, kurban verdik. Yaralılarımız içinse endişemiz hâlâ sürüyor ne yazık ki. Allah ailelerine sabır versin. Ve tüm Türkiye olarak bir kez daha başımız sağ olsun. Acılar paylaşınca azalırmış, rica etsem şehitlerimiz için bir fatiha okur musunuz?

Ve bize gelirsek...

Yaklaşık bir buçuk sene oldu ben Ahsen ve Hakan'ın mücadelesini kaleme almaya başlayalı.

Yaklaşık iki senedir falan tanıyordum wattpad 'i fakat hesabım yoktu. İnternetten giriyordum ve yazarlar sürekli her bölümün altına vote ver yazıyordu ve ben de yıldız butonuna basıyordum ama sürekli e postanı doğrula diyordu. Yani nasıl kullanılması gerektiğini hiç bilmiyordum. İnanın bu kitap okuma platformu hakkında çok bilgisiz ve cahildim.

Sonrasında onuncu sınftı ve sonbahardı sanırım. Ön sıramda oturan iki arkadaşımın biri telefondan bir diğeri tablettinden sürekli wattpad 'e giriyordu. İşte bana da anlattılar ve hatta arkadaşım beş yüz okuyucum var falan deyince bu gözüme çok büyük görünmüştü ve onu tebrik etmiştim. Sonrasında uygulama olarak wattpad' i indirdim ve hesap açarak üye oldum. Üye olduğum ilk günlerde ÇAOM'un ilk bölümünü yazdım ve yanlışlıkla paylaştım.

İlk bölümlerde taslak bile yoktu elimde, ÇAOM aklımda hep bir dizi senaryosu olarak dönüyordu yıllarca . Üzerinden bir hikaye yazmak çok farklı ve güzel gelmişti.

Yazmak konusunda bir kabilyetimin olduğunu ilkokuldan beri hep söylerlerdi hocalarım ve arkadaşlarım, ne kadar doğru bilemiyorum ama burada nasıl yazabileceğim konusunda çok tecrübesizdim. Bir de plan ve taslak olmadan başlayınca çok özensiz ve kötü olmuştu. Bu dönemde klavyemde bozuk olduğundan yazım yanlışları da çok fazladır mesela, i tuşu çalışmadığı için bu harfi kopyala yapıştır yaptığım satırlar olmuştu. Ama bu çok önemli değildi. Wattpad 'i bilmiyordum ve öğrenmeye çalışıyordum o zamanlar yani öyle yazmaya devam ederim tarzında bir düşünceye sahip değildim. Bu yüzden hatalarım batmıyordu gözüme.

O ilk bölümlerimi yazdığım anlar aklıma geldiğinde, yüzümde buruk bir gülümseme geçip gidiyor her defasında. Ailemiz önce bir kaç kişiydi, sonra yüzler ve sonra da binlerce oldu.

Bahsettiğimiz aylar boyunca zaman bizden pekçok şey aldı ve yine geçip giden aylar pekçok şey verdi bize.

Kendi adıma lise dönemim oldukça sıkıntılı geçti. Pekçok ailevi sorunlar, sağlık sorunları ve diğer özel meseleler ile mücadele etmek zorunda kaldım. Yaşadığım onlarca sorunla birlikte bir de derslerimin ağırlığı beni oldukça yordu. Size çoğu zaman okulumdan bahsettim fakat inanın oldukça zor zamanlar geçirdim. Bunları buraya yazmayı hiç bir zaman düşünmedim. Özel problemleri kendi arkadaşlarımla bile paylaşmayı sevmem ve kaldı ki zaten buraya gelip sıkıntıları anlatmak çok da doğru değil bana göre. Eminim hepimizin buraya geliş amacı kafa dağıtmak, başkasının sıkıntılarıyla kafa ağrıtmak değil. Bu yüzden bunu söylerken bile oldukça teredüttlüyüm.

Bölümlerimin kısa olduğunu düşünüyorsunuz ama inanın tek bir satırını bile sıkıntılı şartlar altında yazmışımdır ama elbette ki bunun için sizden bir takdir ya da tebrik beklemiyorum. Sevdiğim ve mutlu olduğum için, kendi isteğimle yaptım.

Wattpad ve bu sitenin bana getirdiği canımdan bir parça olan karakterlerim ve en önemlisi sizler çok sıkıntılı dönemlerde bana çok iyi geldi ve bu yüzden iyi ki tanışmışım diyorum sizlerle, her birinizle.