"Benden ne istiyorsun? Senin yüzünden, sizin yüzünüzden mahvoldum zaten, benden daha fazla ne istiyorsunuz?" diye sorduğumda, yeniden altın dişler açığa çıktı.
"O kadar riski, elimden kaçan minik fahişemin hatrını sormak için aldım. "
"Verebileceğim hiçbir şeyim yok. "
"Senin için aklımda ne planlar dönüyor bir bilsen." dediğinde, gözümden akan damlalar, dudaklarıma gittiği için kan daha fazla buluşmaya başlamıştı üzerime. Durmanın kalmamıştı. Sanki, yüzme bilmediğim halde derin bir denize düşmüştüm, su beni dibe çekiyordu. Direniyordum. Ölmemek için direniyordum. Dibi görmemek için direniyordum. Nefesimin kesilmemesi için direniyordum. Ama artık, artmış ve hızlanmış dalgalar, gücümü kırıyordu.
"Acaba diyorum, " dediğinde burnunu çekti. "Seni götürdüğüm gibi, boğazını kesip, senin yüzünden sesleri çıkmaya başlayan fahişelerimin önüne mi atsam, yoksa karnında ki p*çi doğurmanı bekleyip, bu kusursuz bedenin üzerinden milyarlar mı kazansam? " dediğinde , burnuma gelen içki ve sigara kokusu ile midemin kasıldığını hissettim. Kusmak istiyordum. "Tabi, sen sayesinde iş adamı Hakan Demir'den yüz milyarlar almak da seçeneklerimin arasında. "
"Hakan hepinizi mahvedecek!" dedim.
"Gerçekten mi? " dediğinde eli çeneme gitti ve koparmak istercesine sıkmaya başladı. "O kocan kendi itibarı için , sırf kimse karısının kim olduğunu, nereden geldiğini bilmesin diye, polise bile gitmedi. Şimdi beni mahvedecek öyle mi?" dedi ve çenemi savurdu. "Şimdi, gidiyoruz. " dediğinde, kan beynime sıçradı.
Gitmek. Geri gitmek. Kulaklarımın içine giren iki kelime, tesiri fazla olan bir bomba gibi patladı.
Hakan sayesinde kurtulduğum o bataklığa geri mi dönecektim?
Arkadaşlar Röportaj Faresi ile ÇAOM hakkında röportaj yaptık, bakmak isteyen olursa, röportaj , okuma listemde var.
Bölümü henüz bitiremedim, biter bitmez atacağım.
Bölüm değil de alıntı ile geldiğim için üzgünüm.
Bölümde görüşmek dileğiyle...
Burcu Batur
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocuğumun Annesi Olur musun?
RomanceRomantizm #1 Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir. Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım. Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına kar...