Romantizm #1
Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir.
Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım.
Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına kar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adımlarım gitmek ve gitmemek arasında kararsız kalmışken, içimde oluşan merak inatla gitmemi ve içeriyi izleyen o kadının kim olduğunu sorgulamamı emrediyordu.
Birkaç adım attığımda, beni izleyen kadının ona yöneldiğimi anlamış olacak ki huzursuzlukla yerinden kıpırdandı. Adımlarımı hızlandırıp, kısa bir süre sonra parmaklıkların yanına ulaştım ve "Kimsiniz?" dedim. Parmaklıkların hemen arkasında kalan kadın, öne eğdiği başını kaldırdığında gördüğüm surat ile resmen küçük bir şok yaşadım. Bu kadın aylar önce gelen ve evi taşlayan, fotoğrafta gördüğüm kadındı, Hakan'ın eski sevgilisiydi.
Buraya neden gelmiş olacağına dair bir fikrim yoktu. Kınayı hemen evin giriş kısmında kalan ve evin en büyük odası olan yerde yapmıştık ve orası da boydan camdı. O zaman bu kadın tüm gece boyunca bizi izlemiş, her anımıza şahit olmuştu. Bu gerçek beni huzursuz etse de nedeninin ne olduğuna dair bir fikir yürütemiyordum.
Mavi gözlerini bana çevirmesiyle birlikte bir adım geriledim ama ondan korkuyormuşum hissine kapılmaması için, duruşumu dikleştirdim. Bu kadın çok güzeldi fakat gözlerinden bana gelen bir iticiliği vardı.
"Ne arıyorsun burada? " diye sordum. Bir şeyler yüzünden bu gecenin mahvolmasını istemiyordum . Tek dileğim bunu buradan, tasızlık çıkmadan gönderebilmekti.
" Bilmiyorum. " dediğinde parmaklıkların ardından kalan kadına şaşkınca baktım.
"Evimin önümde belki de saatlerdir bizi izliyorsun, bunu ne amaçla yaptığını bilmiyor musun?" dediğimde başını iki yana salladı. "Beni tanımadığını söyleme sakın Ahsen." dediğinde, adımı bu kadının ağzından duymak, oldukça kötü gelmişti.
"Seni tanımam ya da tanımam önemli bir ayrıntı değil. Niyetin ne? " diye sordum.
" Hakan, kıskanç kadınlardan pek hoşlanmaz. " dediğinde, sanki beynimin içinde fişekler patladı.
" Bu seni ilgilendirmez, " dedim." Kocamla ya da bizimle ilgili olan hiç bir şey seni ilgilendirmez. " dedim ve karşımda ki kadına daha bir tiksinerek baktım." Defol buradan! "
" Defolacağım zaten Ahsen. " dedi ve bakışlarını kısa bir süreliğine arkama kaydırdı. Gözleri yeniden beni bulduğunda, sanki az önceki o ifade, yerini bambaşka bir ifadeye bırakmıştı." Sadece buradan değil, bu ülkeden defolacağım. "
Söylediği son cümleden sonra başını eğdi. Bakışlarım istemsizce onun bedenine kayarken, fazlasıyla özensiz giyinmiş olduğunu gördüm. Kafasını yeniden kaldırdığında, sağ eliyle önüne düşen sarı saçlarını arkasına attı." Aslında içeriye girsem, biraz konuşmak istiyorum seninle. " dediğinde hemen başımı olumsuz anlamda salladım." Asla seni eve almam. Benim seninle konuşabileceğim bir şey olamaz. Git buradan! " dedim ve elimle yolu işaret ettim.
" Ben Hakan'ı çok sevdim. " dediğinde sırtımdan sıcak bir damlanın aktığını hissettim. Bunu kaldıramazdım." Hata yaptım ve yaptığım bu hatayla bir kadının sahip olabileceği en eşsiz erkeği kaybettim, aylarca bir hapishane köşesinde yattım. " dediğinde, ondan beklemediğim bir şekilde gözleri doldu." Ve bana hâlâ aşık olduğuna, bu yüzden beni bir şekilde affedeceğine neredeyse emindim. Beni affetmesi için her şeyi yapmaya hazırdım. Bu yüzden hapishaneden çıktığım gibi ona geldim. Sen o zamanlar kayıpmışsın, gazetelerden öğrendim. " dediğinde demir parmaklıkları tuttum ve ona yaklaştım." Bunları bana anlatmanı değil, buradan gitmeni istiyorum Aslı, beni polis çağırmak zorunda bırakma. Git buradan! "
