You're my everything • Louis Partridge | Zakończone

~Alone~

- Nie masz za co.- delikatnie się uśmiechął.
Praktycznie ze sobą nie rozmawialiśmy, więc oznajmiłam:
- Ymm, to ja już się będę zbierać. Założę tylko sukienkę i oddam ci ubrania I idę...
- Nie nie zakładaj sukienki, tylko pożycz moje ubrania.
- No dobrze...
Kiedy wychodziłam już z domu chłopaka, odwróciłam się i powiedziałam:
- Dziękuję jeszcze raz... Za wszystko...
Nie czekałam na to co odpowie tylko odeszłam. Kątem oka widziałam, że długo na mnie patrzył, jakby chciał się upewnić, że nic mi się nie stanie. Zrozumiałam, że prawdopodobnie zepsułam naszą relację...

~POV Louis~

Wszystko zepsułem! Jestem beznadziejny! Ona nie chciała tego "prawie" pocałunku, ona mnie nie kocha... Teraz to jest już pewne... Co jeżeli nasza przyjaźń się skończy... I nie będzie chciała mnie znać...
Kiedy zamknąłem drzwi, uderzyłem pięścią w nie ze złości na samego siebie. Położyłem się na łóżku i zacząłem się zastanawiać jak ją przeprosić i co zrobić, aby mi wybaczyła...

~POV Emma~

- Cześć! Fajnie, że już jesteś! O czemu nie jesteś w sukience?- zapytał Niall, kiedy weszłam do domu.
Nic nie odpowiedziałam, bo od razu pobiegłam do swojego pokoju, położyłam się i zaczęłam płakać...

Przez kolejne dwa dni rozmawiałam tylko na kamerce z Mills. Nie mogła do mnie przyjść, bo poleciała do USA na kilka dni na nagrywki. Oprócz tego oglądałam seriale i rozmawiałam z Niall'em o tym co się wydarzyło na imprezie. Powiedział, że jak tylko go zobaczy to go zabije. Zapomniałam dodać, że nie miałam w ogóle kontaktu z Louis'em...

~Skip time poniedziałek rano~

Wstałam o 6⁴⁵, poszłam zjeść czekoladowe płatki z mlekiem. Ubrałam się w niebieskie jeansy z dziurami i dużą białą koszulkę. Bałam się, że spotkam tam Hero... Wzięłam ubrania Louis'a, żeby mu je oddać w szkole. Wyszłam z domu i szłam do miejsca, w którym obecnie najbardziej nie chcę przebywać, bo po pierwsze jestem pokłócona z Noah, Millie nie ma, z Louis'em nie rozmawiam, Addison i Sadie stwierdziły, że dzisiaj nie pójdą, bo to poniedziałek. Na szczęście został mi Finn!

Doszłam do szkoły i było na tyle późno, że od razu musiałam iść na lekcję. Usiadłam sama... Po lekcji poszłam do szafki Louis'a. Włożyłam mu do szafki ubrania i przylepiłam do nich karteczkę z napisem:
Dziękuję i przepraszam...
Jest dla mnie bardzo ważny... kocham go... Nie chcę się z nim kłócić...

Po kilku godzinach poszłam na stołówkę i niestety usiadłam znów... Sama... Na szczęście dosiadł się do mnie Finn. Nie rozmawiałam z nim cały dzień, bo nie mieliśmy wspólnie lekcji. Rozmawialiśmy chwilę, lecz zauważyłam Noah, który usiadł przy innym stoliku i zawołał do siebie chłopaka.
- Emm... Przepraszam, ale muszę już iść...- powiedział niepewnie Finn
- Tak, rozumiem Noah cię woła...
- Tak... Przepraszam.
- Wszystko w porządku.
Zaczęły mi napływać łzy do oczu... Nie wytrzymałam i się popłakałam. Wyszłam jak najszybciej ze stołówki i ruszyłam w kierunku toalety. Niestety ku mojemu szczęściu Hero szedł od strony męskiej toalety. Stanął koło mnie, założył mi kosmyk włosów za ucho i szeptem powiedział:
- Hejj... Skarbie.
- Zostaw mnie w spokoju.
- Niee czemu. Nie chcę, abyś za mną tęskniła.
Zaczął się do mnie zbliżać... Nie zdążyłam dobrze przeanalizować co się stało, bo zauważyłam Louis'a, który rzucił się na Hero. Stanęłam między nimi i ich rozdzieliłam, po czym od razu pobiegłam do łazienki i zaczęłam jeszcze bardziej płakać...

Zadzwonił dzwonek na lekcję, lecz ja stwierdziłam, że nie pójdę na nią w takim stanie, więc całą godzinę starałam się uspokoić. Byłam czerwona na twarzy, ale wyszłam stamtąd i pobiegłam do szafki. Nie chciałam tam dłużej być... Chciałam iść do domu...

Kiedy otworzyłam szafkę zobaczyłam w niej karteczkę z napisem:
Hej... Mam pytanie czy możemy dzisiaj na spokojnie porozmawiać...

Urwałam kawałek papieru z zeszytu, napisałam mu odpowiedź i poszłam do domu.

~POV Louis~

Tak! Odpisała mi!
Przyjdź do mnie o 16³⁰...
Z niecierpliwością czekałem na to by do niej pójść i wszystko wyjaśnić...