Zaczęłam się dość dobrze dogadywać z Marcusem, który chyba już z przyzwyczajenia zawsze wchodził do mnie przez okno. Louis był przez ten tydzień na sesji w Irlandii, więc myślę, że czas go z nim poznać.
***
- To papa. Może wyjdziesz dzisiaj drzwiami, bo jest mokro? - No dobrze. Papa Emi. - Pa Marcus. - Kim ty jesteś?- usłyszałam głos mojego chłopaka, gdy tylko zamknęłam za nim drzwi. Od razu wyszłam się z Partridge'm przywitać.
- Oo już jesteś!!- podbiegłam i go przytuliłam, a on wziął mnie na ręce, pocałował, po czym postawił. - Kim on jest? - To jest mój nowy sąsiad Marcus. - A co on u ciebie robi? - To mój znajomy, więc przyszedł sobie ze mną porozmawiać. - Tak, Em dobrze mówi.- dodał Marcus - Em?- zapytał zaskoczony i zły Loui - Tak to chyba nic dziwnego, że mówię skrótem jej imienia. - Lou nie denerwuj się. My się tylko kumplujemy. - Ta... Więc w takim razie możesz już iść.- posłał mu wredny uśmiech. - Dobrze już idę spokojnie. Pa Emi. - Pa Marcus. - Ta, pa Marcus.- powtórzył po mnie mój chłopak.
***
- To... Ymm może idziemy do mnie?- zapytałam niepewnie - Tak chodźmy.
•U mnie w pokoju•
- Louis naprawdę nie bądź o niego zazdrosny, bo to mój przyjaciel. Tylko i wyłącznie przyjaciel. - Czemu mi o nim nie powiedziałaś? - Mówiłam ci, że mam sąsiadów nowych. - Ale nie mówiłaś, że się tak "zakumplowaliście". - Stwierdziłam, że was poznam jak przyjedziesz, ale już tak się stało. - Nie ufam mu. Coś jest z nim nie tak. - Z każdym chłopakiem, z którym się zaprzyjaźnie jest coś nie tak. - No bo masz za wspaniały charakter i jesteś piękna, więc jesteś po prostu ideałem dziewczyny i ciężko by się w tobie nie zakochał. - Nie martw się o to. Nie ważne co będzie kocham tylko ciebie. - A ja ciebie. Pocałowałam go, a on mnie przytulił. - Wiesz, że za tobą tęskniłem? - A ja za tobą.
Włączyliśmy Netflixa. Obejrzeliśmy parę odcinków Sabriny i poszliśmy spać, bo jutro do szkoły.
•Następny dzień•
- Cześć kochanie. Wstawaj.- powiedział słodkim głosem Loui, po czym zaczął całować mnie w szyję. - Trzeba iść do szkoły.- dodał - Yhmmm...- odparłam wciąż zmęczona. On za to wziął mnie na ręce i zaniósł na dół.
- Dzisiaj ja robię nam śniadanko.- uśmiechnął się - Oo jak miło. Zjadliśmy jajecznicę, a następnie ja skierowałam się do garderoby wybrałam ubrania i poszłam je założyć do łazienki.
Wyglądałam tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Spojrzałam w lusterko, ponieważ chciałam dać sobie tusz do rzęs i zauważyłam dość sporą malinkę na mojej szyi. - Louissssss!!!!!!- krzyknęłam - Zabijesz mnie? - Takk!!! Zakorektowałam to, ale mimo wszystko nadal było widać.
- Pięknie wyglądasz.- odparł Lou, gdy zobaczył mnie. - Ta, teraz będę musiała to zasłaniać włosami. - No bez przesady... Do twarzy ci z tym. Widać obecnie, że jesteś moja. - Yhm...
Chłopak powoli zbliżył się do mnie i pocałował. Gdy się od siebie oderwaliśmy, wzięłam plecak i poszliśmy w kierunku szkoły.
- Hej wszystkim! - No witamy. Fajnie, że w końcu przyszliście, a teraz ruchy na biologię.
Usiadłam tradycyjnie z Mills i pół lekcji przegadałyśmy.
Na przerwie miałam pójść pogadać z Marcusem, ale on był otoczony z każdej strony dziewczynami. Wiecie nowy chłopak, w dodatku przystojny to te wszystkie plastiki spokoju mu nie dają.
Spojrzał na mnie błagalnym wzrokiem bym go uratowała. Ja się tylko zaśmiałam i udawałam, że się zastanawiam. On skierował na mnie ponownie swój wzrok tym razem taki, jakby chciał mnie zabić.
- Proszę.- odczytałam to z jego warg
No dobra nie będę taka okrutna i mu pomogę. Podeszłam i usiadłam koło niego na ławce.
- To co Marcusie idziemy tam gdzie zawsze? - Myślałem, że nie zapytasz Em. - Kim on dla ciebie jest?- zapytała jedna z dziewczyn Nic nie powiedziałam, by je wkurzyć i złapałam go za nadgarstek. Poszliśmy na stołówkę do innych.
- Dziękuję za uratowanie mnie przed nimi.- powiedział chłopak, gdy siedzieliśmy z innymi przy stoliku - W jaki sposób go uratowałaś?- zapytał Louis, który właśnie podszedł - Uratowałam go przed całym zwierzyńcem zabierając go stamtąd. - To fajnie...
Nagle przypadkowo moje włosy znalazły się na plecach odsłaniając szyję. - Wowo to się nieźle bawiłaś Emma.- powiedział śmiejąc się Finn - Co? - Twoja szyja.- dodała Millie - Poparzyłam się prostownicą. - Naprawdę?- zapytał Louis, a wszyscy zaczęli się z nas śmiać.- Jakoś ci nie wierzę. - Może po prostu jakiś idiota mi to zrobił. - Serio? Kto? - Ty debilu. - O co za niespodzianka.
***
Na ostatniej lekcji był hiszpański. Mills się zwolniła, więc nie miałam z kim gadać. Szkoda...
Całe 45 minut Noah starał się wypalić dziury w moim ciele cały czas na mnie patrząc.
Czułam się bardzo nie swojo.
- Nie wytrzymam.- zaczął po lekcji Lou - Ale co? - Noah tak na ciebie patrzył wręcz jakby gwałcił cię wzrokiem. - Uwierz mi czułam się okropnie. - Yhh nie znoszę typa, a teraz chodź się przytulić.
Pokiwałam głową na znak, że się zgadzam i się wtuliłam w niego.
