Oglądaliśmy razem gwiazdy i nie mam pojęcia kiedy zasnęłam.
Obudziłam się już u siebie w domu pod ciepłą kołderką. Koło mnie leżał mój chłopak. Chciałam wstać i pójść zrobić nam śniadanko, ale on trzymał mnie tak mocno, że kiedy chciałam się ruszyć w taki sposób by go nie obudzić, przycisnął mnie do siebie jeszcze bardziej.
Więc wypróbowałam technikę, która zawsze działa. Powoli muskałam jego twarz moimi ustami. Rzecz jasna nie obudził się, a więc na sam koniec zostawiłam najlepsze. Zbliżyłam się do niego i dałam całusa w jego wargi.
- Hejka Skarbie.- znowu ten jego zaspany głos... - Hej. Fajnie, że w końcu się obudziłeś. Jak długo już nie spałeś, aby zobaczyć jak się to potoczy? - Wystarczająco długo. - Ale z ciebie kłamca. - Też cię kocham.
Miałam już wstać, lecz on delikatnie złapał mnie talii i przyciągnął szybko do siebie. Obecnie na nim leżałam.
- Nie śpiesz się tak.- powiedział zadowolony - Hmm... No nie wiem, nie wiem. - No weź...- powiedział to tak słodko, że się zgodziłam - No dobrze... - Jeeejjj.
Patrzyliśmy na siebie chwilkę i w końcu Lou przygryzł swoją dolną wargę.
- No jak tak możesz?- zapytałam i niemal od razu go pocałowałam - Chyba muszę robić tak częściej haha. - Dobra teraz czas wstać. - Chwilka... - Już minęła, więc idę się ubrać.
Ruszyłam w stronę łazienki. Wykonałam poranną rutynę, umyłam się i ubrałam w to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Weszłam z powrotem do mojego pokoju, lecz Louis zasnął i to chyba tak naprawdę. Przykryłam go kołdrą i dałam buziaka w policzek. Zeszłam na dół i zrobiłam nam tortillę. Weszłam po cichu do pokoju i mówiłam:
- Hej Loui, wstawaj. - Ou chyba mi się znowu przysnęło. - Najwyraźniej, a teraz zapraszam na dół, bo zrobiłam jedzonko i na razie jest jeszcze ciepłe, więc chodź. - Za buziaczka. Zrobił te swoje oczka, a ja zakryłam swoje oczy. - Nie, chodź już. - No proszęę. Spójrz na mnie. - Ehh zgoda. Podeszłam i z wyczuciem złączyłam nasze usta. - Zadowolony? - Nawet nie wiesz jak bardzo. - Głupek. - Co? - A nie nic haha.- odpowiedziałam szybko wychodząc z pokoju. - Ej.- Lou chciał rzucić we mnie poduszką, lecz nie trafił. - Coś nie wyszło. - Jak tak można haha.
Po kilku minutach zszedł ubrany Louis. - Fajnie, że w końcu przyszedłeś. - Wiem wiem. Siadając koło mnie na krześle szepnął mi do ucha: - Nie wygrałaś jeszcze ze mną. - Ahh tak? - Yhm.
Zjedliśmy już zimne, lecz wciąż smaczne śniadanie. - Wiesz co ci powiem? Twoje jedzenie jest najlepsze. - Oj nie przesadzaj. - No przysięgam.
- Ej teraz zauważyłem. Czy ty właśnie masz na sobie moją bluzę 😏? - Yyy... Nie przewidziało ci się 😬. - Nie raczej nie. Świetnie w niej wyglądasz. Nawet lepiej niż ja. - No raczej haha.
- Co ty na to abyśmy zrobili sobie dzisiaj wieczór filmowy? Zaprosilibyśmy Sadie, Addison, Finn'a i Mills. - To nie fair dwóch chłopaków i cztery dziewczyny. - A co Noah chcesz zaprosić, albo może Hero lub Kubę? - No dobra masz rację. - Ja zawsze mam rację.- odpowiedziałam przekomarzając się - Ja wiem.
- To zadzwoń do wszystkich Lou. - Ok już się robi szefowo.
- Okej każdy może. - To super, a teraz pójdziemy do sklepu, kupimy przekąski. - Chętnie.
Założyliśmy kurtki i ruszyliśmy w stronę sklepu. Kiedy staliśmy przy kasie podeszły do nas jakieś dziewczyny. - O ja nie wierzę! Louis Partridge. - We własnej osobie. - Aaaaa!!!! - Dobra już ciszej.- powiedziałam - A ty kim jesteś? - Jestem przyjaciółką Loui'ego.
Chłopak spojrzał na mnie zaskoczony, ale przytaknął. - Okej, w takim razie możemy zdjęcie. - Pewnie. Stanęłam na boku, a oni zrobili sobie kilka selfie. Po wszystkim podeszłam znowu do chłopaka. - Dziękujemy bardzo. - Nie ma za co.
Wychodząc ze sklepu jedna z dziewczyn zrobiła nam zdjęcie jak staliśmy dość blisko siebie. Ehh... Będzie to krążyło po całym internecie.
- Ej czemu powiedziałaś, że jesteś moją przyjaciółką? - No bo wiesz... Masz dużo fanek, które cię bardzo bardzo lubią, a jak się dowiedzą, że z tobą jestem to nasze zdjęcia będą chodziły po całym internecie, a dużo z dziewczyn miałoby ochotę mnie zabić hah. - W sumie możesz mieć trochę racji.
Wróciliśmy do mnie do domu. Otwierając drzwi usłyszałam dźwięk robionego zdjęcia. Ta... To te dziewczyny ze sklepu. - Hmm stwierdziły, że sprawdzą gdzie mieszkam. Bardzo ciekawie. - Ehh sory... - Za co? - No bo to przez mnie będziesz miała coraz mniej prywatności. - Głupku kocham cię rozumiesz?! I naprawdę mam je gdzieś. - Chwila chwila mówisz tak już do mnie drugi raz dzisiaj. - Ojć wymsknęło mi się. - Wiesz, że cię kocham. - A wiesz, że ja ciebie. - Mam ochotę cię pocałować. - Najlepiej w domu... Rozumiesz? - Niestety tak. Czasami to się robi uciążliwe. Uwielbiam moich fanów, ale co za dużo to nie zdrowo.
Weszliśmy do salonu i od razu zasłoniliśmy rolety, żeby mieć więcej "prywatności". Po chwili Lou zbliżył się do mnie. Nasze twarzy dzieliły milimetry. Niestety tak piękną chwilę zepsuł telefon, który zaczął dzwonić Louis'owi.
- Kurde! Kto to?- zapytał zły - O hej! O to super! Zarąbiście. Nie mogę się doczekać. Wpadnij dzisiaj. *Podał mój adres* o godzinie 16. Super! Tak. Do zobaczenia. - Co tam? - Dzwonił do mnie mój przyjaciel William. - Nigdy o nim nie mówiłeś. - Bo się przeprowadził do Włoch, a teraz będzie znowu mieszkał tutaj. Jest naprawdę spoko gościem. Więc zaprosiłem go dzisiaj i go poznasz. - Chętnie.
