You're my everything • Louis Partridge | Zakończone

~I'm not single~

~POV Emma~

Zasnęłam wtulona w Louis'a podczas oglądania filmu. Obudziłam się i pomyślałam:

'Ojeju jak on słodko śpi'.

Stwierdziłam, że wyjdę cicho z mojego pokoju i przygotuję dla nas śniadanie. Zrobiłam nam koktajl truskawkowo- borówkowy oraz naleśniki. Poszłam na górę i położyłam jedzenie na szafce nocnej.

- Hej Loui... Wstawaj.

Nie budził się. Wydawało mi się, że udaje, więc dałam mu całusa w czoło. Nadal nie reagował... Rozumiałam o co chodzi. Dałam więc masę buziaków na jego twarzy, a na koniec w usta.

- Czekałem na to😏
- Wiedziałam!
- Wiedziałaś mówisz?
- Oczywiście hah!
Chłopak zaczął mnie łaskotać, a ja nie potrafiłam się przestać śmiać.
- Prze-stań już hahahh!!!
- A co mi zrobisz jeżeli nie?!
- To.

Pocałowałam go. Był to bardzo długi pocałunek. Przerwałam to i powiedziałam:
- Dobra już zjedzmy śniadanie, bo trzeba nie długo iść do szkoły.
- Musimy?
Zrobił takie słodkie oczy, że musiałam odwrócić wzrok, by się nie zgodzić.
- Mamy dzisiaj sprawdzian z matematyki, więc myślę, że musimy iść.

Złapał mnie za brodę i sprawił, że moje oczy patrzyły prosto w jego. Brązowooki pocałował mnie, po czym wziął nasze talerze zaniósł do kuchni, byśmy mogli na spokojnie zjeść przy stole.
- Wow to było pyszne.
- A dziękuję.
- Poczekaj pójdę się ubrać.

Założyłam fioletową spódniczkę w kratkę, białą koszulkę i fioletowy sweterek. Schodząc po schodach czułam się jak księżniczka, ponieważ Lou nie spuszczał ze mnie wzroku.
- Wyglądasz przepięknie!
Zaśmiałam się, złapałam chłopaka za rękę i wyszliśmy z domu.
- To najpierw wejdziemy do ciebie byś się przebrał tak?
- Nie trzeba mam ubrania w szkole, więc tam się ubiorę.
- No Dobrze.

Kiedy staliśmy już przed wejściem do szkoły zapytał mnie:
- Chcesz o tym mówić, czy na razie lepiej nie?
- Myślę, że poczekajmy parę dni okej?
- Jasne rozumiem. Tylko nie wiem jak wytrzymam to, że nie będę mógł cię przytulać...
- Dasz radę.
Dał mi krótkiego buziaka i poszliśmy do klasy. Akurat zaczynaliśmy od sprawdzianu. Na nim pomogłam trochę Lou, bo on nic nie rozumie z tego działu.

Później usiedliśmy tradycyjnie na stołówce. Hero nie przestawał na mnie patrzeć, natomiast mój chłopak cały czas starał się go zabić wzrokiem. To było słodkie. Ku memu zdziwieniu podszedł do mnie Noah:
- Hej... A więc mamy zamiar zorganizować imprezę powitalną dla Mills, bo się za nią stęskniliśmy. Byłaby tylko nasza paczka. Pasuje wam jutro o 16 przyjść wszystko naszykować, ponieważ o 17³⁰ z tego co wiem dotrze już do domu.
- Tak pewnie.- odpowiedziałam
- Super...- spojrzał na mnie ze smutkiem w oczach- Emi możemy pogadać na imprezie?
- Tak, tak jasne.
- Świetnie to pa.

~POV Louis~

Emi? Czy on powiedział do niej Emi? Tylko ja tak mogę do niej mówić! Coś mi się wydaje, że ten głupek coś kombinuje, ale może to tylko przeczucie. Choć z drugiej strony boję się, że znowu Hero się do niej zbliży. Natomiast z kolejnej Alice może chcieć się na niej zemścić... Po wszystkim co spotkało dziewczynę martwię się o nią i to trochę za bardzo... Za bardzo ją kocham, żeby się nie martwić.

~POV Emma~

- Loui może lepiej nie czekać powiedzmy im wszystko jutro na imprezie. Co ty na to?
- Jesteś pewna?
- Tak nie ma sensu tego ukrywać.
- Masz rację.

~Skip time po lekcjach~

- Co ty na to, aby nie iść jutro do szkoły?- zapytał Louis
- Nie ukrywam świetny pomysł.
- Okej, a więc mam taki plan.
- Zamieniam się w słuch.
- Przyjdę po ciebie rano pójdziemy do...
Przerwałam mu mówiąc:
- Na zakupy muszę kupić jakąś ładną sukienkę.
- No dobra w takim razie plan troszkę się zmieni hah. Pójdziemy na zakupy, potem zabiorę cię na jedzonko, pójdziemy do ciebie, naszykujemy się na imprezę i pójdziemy. Co ty na to?
- Świetny pomysł!
- To ja obecnie żegnam. -Pocałował mnie szybko, aby nikt nie zauważył- Napiszę do ciebie później.
- Jasne papa!

______________________________________
Od autora:
Przepraszam, że nudny jest ten rozdział, ale prawdopodobnie kolejne będą lepsze. Mam nadzieję, że podoba wam się jak na razie książka. 😚