BİR DAMLA AŞK (TAMAMLANDI)

Bölüm 15

Gecenin geri kalanı birbirimize derin bakışlar, daha çok müzik ve birbiri ardına gelen aşk dolu itiraflarımızla sürmüştü. Hala inanamıyordum, bunun olacağını elbette biliyordum ama hiç böyle bir beklentim yoktu. Hayatımda hiç olmadığım kadar mutluydum onunla. Gözlerinin içine bakmaktan, elini tutmaktan kendimi alıkoyamıyordum.

Mekanla gece yarısına az bir süre kala vedalaşarak birkaç sokak ötedeki yılbaşı ağacı ışıklandırması etkinliğine doğru yola çıktık. Geçtiğimiz sokaklar insan doluydu. Herkesin yüzünde çocuksu bir heyecan vardı. Oktay elini yanıbaşımdan aşağı salmış, ben de o ele parmaklarımı kenetlemiştim. Diğer elim ise belini sıkıca sarmakla meşguldü. Ara sıra saçımı öpüyor, elimi sanki bırakırsa gidecekmişim gibi daha bir sıkıyor, sonra ne yaptığını fark ederek utanarak gevşetiyordu tutuşunu. Aynı korku bende de olduğundan onu anlıyordum.

Böyle yavaş yürümeye devam edersek yetişemeyeceğimizi söylemiştim ama o ısrarla son dakikada da olsa o süsleri takabileceğimizi, hatta özellikle bunu beklediğini söylemişti. Onun bölgesindeydim, inanmaktan başka çerem var mıydı ki? Bir köşeyi daha döndüğümüzde kalabalığa karışmıştık artık. Oktay elimi tutarak bizi ağaca daha da yaklaştırmıştı, sadece dakikalar kalmıştı fişin takılmasına söylediğine göre. İlk kez böyle bir şeye şahit olacaktım. Yetkililer gülümseyerek ağaca süs takmak isteyen başka birileri olup olmadığını haykırınca elini kaldırıp sesli bir şekilde bağırmıştı benim çılgın sevgilim.

''Yetişeceğimizi söylemiştim, hadi.''

Beni platforma çıkardıktan sonra oradakilerden birinin yardımıyla kendi de çıkmıştı. Montunun iç cebinden çıkardığı iki adet gecenin karanlığında bile pırıl pırıl parlayan kuğu figüründen birini elime tutuşturdu. Yakınımızdaki karşılıklı birer dala ikisini de astığımızda kuğuların birleşen başı kalp şeklini oluşturmuştu ve aynı anda takılan fiş ile etraf neredeyse gündüzmüş gibi aydınlanmıştı. Bizim küçük, masum kalbimizin arkasına denk gelen kırmızı ışık ise daha bir güzel görünmesini sağlamıştı süslerin. Kendimizi o karmaşadan kurtarıp bir sokak lambasının altına ilerledik. Oktay ile direğin iki tarafına yaslanmıştık, o sessizce ellerimle oynarken ben delicesine öpüşen insanlara bakıyordum. Garip değildi aslında ama sayı cidden fazlaydı. Birden arkama geçip kollarıyla beni sararak konuşmaya başladı.

''Ökse otunun hikayesini bilir misin?'' dedi fısıldayarak. Hayır anlamında başımı sallayınca, anlatmaya başladı. En bilineni olan Iskandinav mitolojisindeki hikayeyi anlatırken bir yerde okuduğumu anımsamıştım hemen.

''Söylenene göre yeni bir yıla girerken ökse otu altında öpüşmek uğur, şans, mutluluk ve şükran simgesidir. Yıllar içinde gençlerin veya herhangi birinin bir başkasını öpmek için kullandığı bir gelenek haline gelmiş, özellike Noel zamanlarında. Eğer bir kız olarak ökse otu çiçeği altında duruyorsan, gelecek öpücük tekliflerini geri çevirmen yasak. Yoksa tüm yıl üzerinize yığılacak olan mutluluk, şans ve iyilikleri bir kalemde gururun uğruna silmiş oluyorsun. Bu durum da gençlerin, sevdiği kızı öpebilmek uğruna türlü türlü bahaneler üretip, o kadar çiçek dururken ökse otunun altına zarla zorla getirmesi ve reddedemeyeceği için de rahatça öpebilmesi biçiminde sonuçlanıyor. Aslında bir de başka bir boyutu var, ökse otu çok şirin görünmesine karşın çok da öldürücüdür. Ama tıp alanından bakarsak da birçok ilacın içinde bulunur. Hem şifa hem zehirdir diyebiliriz. ''

''Tıpkı aşk gibi. Derdinin dermanı olan insan, gün gelir seni derde salan oluverir.''

Gün gelecek biz de öyle mi olacaktık acaba? Gözlerim uzaklara dalıp giderken, içimde hissettiğim korku tüm bedenimi titretmişti.

''Bu sadece bir efsane. Biz neye inanmak istersek o gerçek olur Damla, biz birbirimize yara bandı olmayı seçtik, yara açmayı değil, bunu biliyorum. O yüzden ne düşündüğünü de biliyorum ve korkma, ne senden ne de aşkımdan vazgeçmem. Gerekirse dünya üzerindeki tüm ökse otlarını senin için yok ederim ben. Bizi ayıracak ne bir insan, ne bir ot yeryüzünde barınamaz.''