BİR DAMLA AŞK (TAMAMLANDI)

Bölüm 19

Oktay anlatımından;

Ona bunu yapmaktan nefret etmiştim ve kendimi gerçekten suçlu hissediyordum ama yapmak zorundaydım. Odasına varmadan düşeceğinden emin olduğum için hemen arkasından ilerlemiştim ve öyle de olmuştu. Daha salonun yolu bitmeden kollarıma yığılmıştı bile. Kucağıma alıp dikkatle yatağa yerleştirdim ve dizlerimin üzerine çöküp bir süre öylece seyrettim. Akmaya çalışan göz yaşlarım canımı acıtıyordu ama en çok acıtan onun bu kıvranan haliydi. Hepsi benim yüzümdendi.

''Özür dilerim bebeğim, yalvarırım beni affet ama buna ihtiyacın vardı. Yapacaklarımı görmeni istemiyorum, uyandığında her şey düzelmiş olacak güzelim. Şimdi benim sıram, bana şans dile olur mu?''

Saçlarını, yüzünü koklayarak öptükten sonra çıkmıştım odadan. Bunu ona kimin yaptığını çok iyi biliyordum ve artık o adamla görüşme zamanımın da geldiğinden emindim. Salona geçip kapıya yöneldim ve açtığımda gördüğüm tek yüz Jordan'ınkiydi. Onun bunca zaman dedemin adamı olduğunu nasıl anlamadığıma hala şaşırıyordum.

''Anahtarı senden alacağımı söyledi Damla. Etrafta olmanı istiyorum, isteklerim olabilir. Çalışma odamda olacağım.''

''Peki.'' diyerek cebinden çıkardığı eski anahtarı bana uzatıp kapıyı kapatmıştı. Göründüğünden daha ağır olan anahtara gözüm bir süre takılı kalmıştı.

Nasıl bir dünyanın kapısını açacaktı bana bu anahtar? Ben gelecek şeyi kabul edecek miydim?

Hiçbir şeyden emin değildim ama Damla haklıydı, hayatımız bambaşka bir yola giriyordu ve benim istediğimden emin olduğum tek şey bu yolda onunla yürümekti. Koltuğun üstündeki ahşap, oymalı ve taşlarla süslenmiş kutuyu alıp çalışma odama ilerledim. Kapıyı kapatıp masaya oturdum ve anahtarı kilide yerleştirerek yavaşça çevirdim. Açılma sesi sanki olması gerekenden fazlaymış gibi gelmişti kulaklarıma. Sesi tüm odada, hatta tüm evde yankılanmıştı. Korkmadığımı söylese de dilim, korktuğumu ilk kez o an anlamıştım. Açtığımda gözüme çarpan ilk şey sarı saman rengi bir zarfın üstünde mükemmel bir elyazısıyla yazan adımdı.

''Sevgili torunum Oktay'a..."

Alırken elimin titrediğini fark etmiştim ve bu kendimi güçsüz hissetmeme sebep olmuştu. Oyalanmadan zarfın ıçindeki mektubu okumaya koyuldum.

"Bu satırları okuyor olduğunu bilmek bile umudumu yeşertiyor. Öğrendiğin şeyleri nasıl karşıladığını bilmiyorum ama hepsi doğru. Keşke sana bunu kendim söyleyebilseydim ancak henüz karşına çıkamam çünkü benden nefret ettiğini biliyorum ama bunu değiştirebileceğimden de eminim, benden ne istersen yapmaya hazırım. Seni hep uzaktan izledim, büyüyüp ne kadar güçlü, merhametli ve akıllı bir adam olduğunu gördüğümde ise en baştan bildiğim karardan daha da emin oldum. Sen benim, sen bizim ailemizin adını, soyunu koruyabilecek ve ona sahip çıkacak tek varisimsin. Kutunun içindeki yüzüğü taktığında artık bundan dönüş olmayacağını bilmek zorundasın. O yüzük aynı zamanda seni benim yönetimimin ortağı yapacak. Ben de dahil olmak üzere tüm adamlarım üzerinde tam yetki alacaksın. Sen ne istersen, ne zaman istersen koşulsuz ve şartsız yapma emri aldıklarını söylemeliyim. Bunu en iyi şekilde kullanacağına da eminim, sana güvenim sonsuz evladım. Seninle tanışıp, gerçek bir dede-torun sarılması yaşamak ve gözlerinden beni affettiğini göreceğim gün için sabırsızlanıyorum. Bir gün bunun olması için her gün dua ediyorum. Şimdi aşağıda seni bekleyen sağ kolum Kenan'ı yanına çağır ve sormak istediğin ne varsa sor. O benim yansımam gibidir, sana veremeyeceği cevap yoktur. Korktuğunu biliyorum evlat ama sen bunu taşıyabilecek karaktere sahipsin, benim hiç şüphem yok. Son olarak da belirtmek isterim, sandıktaki benim sadece senin için dünyanın heryerinden topladığım değerli taşları lütfen kabul et. Yeteneğimi aldığını bilmek beni çok mutlu etti. Belki bir gün benim için de bir şey yaparsın. Başını dik tut, sen bu ailenin geleceğisin. Ben hayatta olduğum sürece kimsenin sana zarar veremeyeceğini unutma. Dilerim bu mirası kabul eder ve beni gururlandırırsın. Tüm sevgimle, Çetin Derman TUNÇ...