BİR DAMLA AŞK (TAMAMLANDI)

Bölüm 58

Oktay kızlarımızı alıp önceden adaya yola çıkmıştı bile. Ben ise bugün, kalan ufak tefek ama önemli şeyleri toplayıp gün bitmeden uçağa yetişecektim. Tabii önce istihbarat ile görüşüp azil belgelerimi alacaktım. Bugün yeni hayatımızın ilk günüydü aslında.

Her şeyin bittiğine inanamıyordum gerçekten ve elbette kendimin aşının en etken maddesi olduğuma da ama öyleydi. Ne badireler atlatmıştık bu süreçte, geriye dönüp bakınca gerçek gibi gelmiyordu. Oktay'ın kıvrak zekası ve sihirli bir değneğin yardımı ile bugünlere gelmiştik. Oktay dediği gibi benim bağlantımı asla dile getirmemişti, ikimizden başka kimse bilmiyordu.

Ada hazırdı. Evler, iş yerlerimiz, tatil köyleri, okul, hastane ve bir şehirde olması gereken ne varsa oradaydı artık. Hatta Oktay başka sürprizleri olduğunu da söylemişti, görmek için sabırsızlanıyordum. 5 ay gibi kısa bir sürede bitmişti herşey. Yağmur'un doğumuna da çok az kalmıştı, o anlarda yanında olabileceğim için çok mutluydum.

Koliler birer birer kamyona yüklenirken içim bir garip, kenarda onları izliyordum. Hayatımın büyük bir kısmının geçtiği bu evden ayrılmak büyük bir parçamı bırakıyormuş gibi hissettirse de gideceğim yerin güzelliği, yanında olacağım kişinin, daha doğrusu kişilerin ailem olması her şeyin önüne geçiyordu. Daha birkaç gün önce eşyalarımızı almaya geldğimizde hayatımızın en büyük ve güzel şokunu yaşamıştık, şimdi ise onlara bakarken uzun süredir bizimleymişler gibi geliyordu. Ne çabuk kabullenmiştik kızlarımızı. Teknik olarak hala evli değildik ama nüfus cuzdanları çıkartılarak soy adları TUNÇ anne baba adları da Damla ve Oktay olarak işlenmişti bile. Tahmin ettiğimden daha büyük, güzel bir hediyeydi hayatıma.

Şükürler olsun...

Evin kapısını kapatıp dışarıda bekleyen arabaya binerek kısa sürede MİT binasına vardım. Başkan yardımcısı ile yaptığım uzun konuşmada kendimi sorguya alınan bir şüpheli gibi hissetmiştim ama Cengiz konusunda hiçbir açık vermediğimi düşünüyordum. Aslında onların da gerçeği bildiğine emindim ama ikimiz de bunu belli etmeyecektik sanırım. Zaten onların da çok üstünde durmadığı anlaşılıyordu konuşmalarından.

Babamın yaptığı sözleşmenin aslı, şartların yerine getirilmiş olmasından dolayı tarafıma teslim edilmişti. Geçmiş 19 yıl için bana dair hiçbir kanıt, bağlantı kalmamıştı artık. Sanki hiç olmamış gibiydi her şey. Adıma sahte bir profil doldurularak sistemlere işlenmişti. Bir çeşit tanık koruma programında gibiydim. Bu olay beni çok mutlu etmişti. Aşının çoğaltılması ve ilk prototipin saklanması hakkında da ayrıntılı bir bilgiye sahip olmuştum. Karşılıklı memnuniyetimizi dile getirerek, bir daha asla karşılaşmamak dileğiyle el sıkışıp vedalaşmıştık.

Binayı terk ederken hissettiğim hafiflemeyi açıklayacak bir cümle olamazdı. Havalimanına gitmeden bir kez daha eve uğramıştım, son anda aklıma gelen ve çok sevdiğim bir kitabı sakladığım yerden almıştım, neredeyse unutuyordum. Bunu kızlarıma okuyacaktım. Küçükken defalarca babamın bana okuduğu ve benim de Yağmur'a okuduğum nadide bir ilk baskıydı. O elim gecede evimiz yanmış olsa da, şimdiki gibi sakladığım için kitap hala ilk günkü gibiydi. Babamın bana hediye ettiği günü ise hala dün gibi hatırlıyordum.

Bu defa gerçekten son kez arabama bindim ve arkama bile bakmadan bahçe kapısından hızla çıktım. Havalimanına varmam uzun sürmemişti. Oktay'ı bırakan uçak benim için hemen geri dönmüştü. Uçağa yürürken kalbim deli gibi çarpıyordu. Gitmek için sabırsızlanıyordum, çünkü bu gece Oktay'ı annesine kavuşturacaktık. Kim bilir ne çok sevinecekti...

Artık korkacak bir şeyimiz yoktu ama nedense gergindim. Beni bekleyen özel uçağa binmeden son bir kez havayı içime çekip başımı göğe kaldırdım. Bu kokuyu özleyecektim evet, ama bu gitmek istemediğim anlamına gelmiyordu kesinlikle. Yeni hayatım için sabırsızlanıyordum. Oktay olmadığı için biraz sıkıcı geçecekti yolculuk ama katlanmak zorundaydım.