Alice in Borderland {Wattys2021 winnaar}

14

Net als iedere keer dat ik de dag ervoor een spel gespeeld heb, word ik ook nu weer met een snel kloppend hart wakker. Zodra ik ook maar een klein beetje bewustzijn krijg, gaan mijn gedachten direct naar gisteravond. Ik voel de opwindende spanning weer wanneer ik denk aan hoe het voelde om weg te duiken voor de pijlen van de mascottes. Twintig minuten lang verkeerde ik in die spanning, maar toen het spel voorbij was, zakte dat haast meteen weer.

Misschien ben ik echt een sensatiezoeker, bedenk ik me. Zeker sinds de dood van Hikaru heb ik me dagelijks afgevraagd of ik er nog wel ben, maar wanneer ik steeds op het randje sta tussen leven en dood, voel ik me nog het meest levend. Het is niet zo dat ik per definitie uitkijk naar een spel, maar ik vind het ook niet vervelend om ze te spelen. Wat moet ik anders met mijn tijd doen?

Ik heb al een ontbijtje gemaakt en opgegeten voordat Raiden enige teken van leven vertoont. Langzaam begint hij overeind te komen terwijl ik mijn hardloopschoenen aantrek. 'Morning,' zeg ik terwijl ik naar hem kijk. Hij kijkt me niet aan en werpt me een knikje ter erkenning toe. Het valt me op dat hij zich vreemd gedraagt sinds we het spel voltooid hebben, maar ik besluit er niet naar te vragen.

'Hier,' zeg ik terwijl ik mijn geïmproviseerde ontbijt op een plastic bordje voor hem neerzet. 'Ik ga zo hardlopen, dus je hebt vijf minuten,' voeg ik toe terwijl ik mijn spieren vast begin op te warmen. 'Ik ga niet mee,' antwoordt hij. Ik kijk hem vragend aan, maar hij trekt één been op en kijkt naar zijn voet. Ik zie dat zijn enkel een beetje gezwollen is. 'Die klootzak verschoof de aandacht naar mij en duwde me weg, waardoor mijn enkel dubbelklapte.'

Gisteravond zag ik hem al een beetje moeilijk lopen, maar ik dacht dat hij zich verstapt had tijdens het rennen. Ik wist niet dat het iets erger was. 'Waarom heb je gisteravond niets gezegd?' Ik pak een laag kratje en leg er een kussen op. 'Je moet je voet hooghouden. Eigenlijk moest het ook even gekoeld worden.' Raiden zucht geërgerd, maar doet wel wat ik zeg. 'Je kunt het inderdaad beter goed laten rusten voordat je er te veel druk op zet,' ga ik verder. 'Ik kan hem wel even verbinden?'

'Jezus, je doet net alsof ik iets gebroken heb. Ik ben er alleen maar doorheen gezakt hoor.' Ik begrijp niet waarom hij zo geërgerd is. Is het omdat ik overkom als iemand die alles beter weet? Zo bedoelde ik het niet. 'Het is dan niet gebroken,' antwoord ik, 'maar als je de genezing hindert, kan het steeds meer verslechteren. Dan zou je over drie dagen nog niet kunnen lopen, of wanneer je visum ook binnenkort afloopt.'

'Wat kan jou dat schelen?' verzucht hij. Ik voel absoluut niets voor deze bedrukte sfeer. Als hij alleen maar nijdig kan doen, dan doet hij dat maar lekker in zijn eentje. 'Ik ben over ongeveer twee uur terug,' zeg ik terwijl ik mijn vest om mijn middel bind. Ik loop de kampeerwinkel uit en begin zonder nog naar hem om te kijken te rennen.

Wat heeft hij toch? Sinds het mascottespel doet hij al vervelend. Als hij pijn heeft in zijn enkel, neemt hij maar een paracetamol. Hij hoeft het toch niet op mij af te reageren? Ik probeerde alleen maar wat advies te geven. Hij wil toch niet meedoen aan een spel zonder zich te kunnen bewegen als dat nodig is? Straks komt er weer een fysiek spel en kan hij niet eens een paar stappen vooruit komen. Ik besluit mijn ergernis weg te stoppen en het spel van gisteravond te evalueren.

Ik denk dat het menens is met Yuri. In het begin moesten we allemaal schakelen, maar hij deinsde er na een minuut of drie al niet van terug om anderen op te offeren om zijn eigen hachje te redden. Hij had Taree al willen opofferen en hij had mij bedreigd, maar dat was slechts bij praatjes gebleven. Gisteravond zorgde hij ervoor dat de nieuweling gedood werd door de mascotte, verraadde hij expres mijn locatie door het licht mijn kant op te schijnen, dreef hij Chishiya in een hoek en zorgde hij ervoor dat Raiden bijna gepakt werd. Yuri had zo kwaad gekeken toen hij na het spel zijn kaart ophaalde, maar dat is volkomen hypocriet. Waarom mag hij wel alle levens van de anderen op het spel zetten, maar als iemand hem iets flikt, reageert hij alsof hij de gebeten hond is?