Alice in Borderland {Wattys2021 winnaar}

43

'Ik weet het niet..' mompelt Kuina wanneer we het kruispunt bereikt hebben. Voor de zoveelste keer controleer ik of er geen psychopaat op ons probeert te schieten, voordat ik naar haar kijk. 'Hé,' probeer ik haar bemoedigend te zeggen, 'dit is heus niet de laatste keer dat we elkaar zien.' Ik weet niet of ik meer mijn best doe om haar te overtuigen, of mezelf. Het kan niet zo zijn dat dit afscheid voor altijd is. Ze lijkt iets te willen zeggen, maar dan slaat ze haar armen om me heen en houdt ze me stevig vast.

'Bedankt, Kimora, voor alles.' Ik leun iets naar achteren en kijk haar bemoedigend aan. 'Over een paar dagen zien we elkaar gewoon weer,' is mijn antwoord. 'Dan kunnen we elkaar vertellen welke spellen we uitgespeeld hebben en kunnen we samen manieren bedenken om die psychopaat te stoppen.' Ze trekt haar mondhoeken iets omhoog voordat ze me nogmaals omhelst. Ik houd haar stevig vast en sta mezelf toe het geluk te voelen voor het feit dat zij in mijn leven is gekomen. Dan laten we elkaar los.

Kuina kijkt even naar Raiden en Chishiya, voordat ze weer naar mij glimlacht. 'Succes,' zegt ze dan serieus. 'Jij ook succes,' wens ik haar toe. Dan draait ze zich om en begint ze weg te lopen. Ze kijkt niet meer naar ons om, maar kijkt wel goed om zich heen of ze niet toevallig de schoppen heer tegen het lijf loopt. Ik kijk naar hoe ze de hoek omgaat en draai mezelf dan zuchtend om.

De twee jongens en ik beginnen zwijgend weg te lopen. Ik probeer niet al te veel naar Chishiya te kijken, maar ik kan nergens anders aan denken dan aan hoe fijn het voelde om zo dichtbij hem te zitten gisteravond. Ik kan nog steeds zijn arm om me heen voelen. Ik voel hem nog steeds zachtjes over mijn schouder aaien en ik voel nog steeds die kriebels door mijn hele lichaam razen.

Ik weet niet of ik het fijn vind dat we nog een heel stuk samen met hem moeten lopen of niet. Het liefst heb ik hem zo lang mogelijk in mijn omgeving, maar tegelijkertijd weet ik dat het daardoor nog moeilijker zal worden om gedag te zeggen. Ik vrees het moment dat we het kruispunt bereiken waarop hij uiteindelijk naar rechts zal moeten, op weg naar de ruiten boer, en wij rechtdoor, op weg naar de schoppen vrouw. Stiekem hoop ik dat hij ook geen afscheid van mij wil nemen en dat hij daardoor zoveel pauzes tussendoor inlast. Wanneer ik ons moment van gisteren terughaal, weet ik zeker dat dat zo is. Ik weet niet of Raiden het werkelijk niet door heeft of dat hij gewoon graag een stomme opmerking naar Chishiya toe maakt, maar wanneer we voor de derde keer even pauzeren, zegt hij grijnzend: 'Je bent zeker wel blij dat je ervoor kunt kiezen om de schoppen spellen over te slaan.'

Chishiya lijkt geërgerd te zijn, maar hij hapt niet op de opmerking, tot grote teleurstelling van Raiden. 'Zoiets ja,' is zijn antwoord. Hij probeert het niet te doen, maar tijdens het uitrusten en het water drinken zie ik hem af en toe naar me kijken, waarnaar hij soms zijn ogen wat verlegen neerslaat. Deze jongen maakt het steeds maar moeilijker en moeilijker om straks gedag te zeggen.

'Welk spel ga je na de ruiten boer doen?' vraagt Raiden dan ineens. Ik weet niet waarom hij dat vraagt, maar waarschijnlijk is het om te peilen waar hij ons dan níet heen wil hebben. 'Welke op dat moment dan ook het dichtstbij is,' mompelt Chishiya schouderophalend, 'de vrouw of de heer, dat maakt me niet zoveel uit.' Ik probeer de opkomende paniek direct weer te onderdrukken. Chishiya is slim. Hij redt zich wel. 'En jullie?' vraagt hij dan. Wil hij graag weten waar hij me zou kunnen vinden? Mijn lichaam lijkt wel een achtbaan. Nu moet ik namelijk mijn best doen om de hoop te onderdrukken.

'Eh,' mompelt Raiden terwijl hij naar mij kijkt. Net alsof ik de baas ben hier. 'Misschien de schoppen boer?' Ik knik naar hem. 'Waarschijnlijk ja,' antwoord ik met een lichte glimlach. 'Het ligt eraan hoe slopend de schoppen vrouw was. Misschien liggen we nog wel dagenlang in bed te revalideren.' Raiden schiet in de lach. 'Dan is het deze keer mijn beurt om voor jou te zorgen,' zegt hij, 'omdat jij dat al zo vaak voor mij gedaan hebt.' Zodra hij uitgesproken is, zie ik hem even naar Chishiya kijken. De glimlach die Raiden op zijn gezicht had, is nu overgegaan in een grijns. Ik kijk naar Chishiya om erachter te komen waarom, maar hij heeft zijn blik al afgewend. 'En als de schoppen boer al gehaald is?' gaat hij verder.