Alice in Borderland {Wattys2021 winnaar}

9 - ♠5

Zodra de eerste billboard op begint te lichten en aankondigt dat er binnenkort een spel gaat beginnen, komt mijn lichaam direct in actie. Ik weet niet of ik de luxe bezit om zelf te kiezen welke locatie mij het meest interessant lijkt voor een spel. Iets in mij zegt dat ik echt nog niet aan die zevende dag zit, maar zeker weten doe ik het niet. Daarom vervolg ik toch mijn weg naar de dichtstbijzijnde locatie en voeg ik mezelf bij de lobby van een appartementencomplex.

Er gebeurt iets vreemds wanneer ik die onzichtbare scheidslijn overga. Ik voel spanning, natuurlijk, maar daarnaast ook een bepaalde soort strijdlust, die de afgelopen dagen ver te zoeken is geweest. Het voelt alsof ik er nu weer helemaal in zit. Alsof ik weer meedoe.

Ik probeer niet naar de anderen te kijken wanneer ik naar de tafel loop en een mobiel pak. Er zijn al aardig wat mobieltjes gepakt, maar er zijn er nog steeds tien over. Dit wordt dus een groot spel. Ze kunnen er toch niet weer een soort battle royale van maken? Vanuit mijn ooghoek zie ik iemand tegen de muur aanleunen. Hij heeft een wit vest met zwarte randen aan en heeft zijn capuchon tot over zijn gezicht getrokken. Toch kan ik nog net zien dat hij plukken haar heeft die tot aan zijn wangen komen. De rest van zijn haar komt tot aan zijn nek. Hij valt op, doordat zijn haar zilver-blond is. Ook door het voorwerp dat naast hem op de grond ligt. Het is een soort zelfgebouwde gadget die hij in het stopcontact gestopt heeft om op te laden. Alleen in de arena's is er elektriciteit. Wat slim van hem om daar op deze manier gebruik van te maken.

'Hé.' Ik kijk op wanneer ik de stem van dichtbij hoor en kijk recht in het gezicht van Yuri. 'Yuri,' mompel ik vanzelf. Hij is nooit echt vriendelijk naar mij toe geweest. Zo ook nu niet, maar hij doet tenminste normaal. Nadat ik een dag na het spel afscheid van de groep genomen had, heb ik niemand van hen meer gezien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet veel aan hen gedacht heb, op het moment tijdens mijn tweede spel na dan. Ik kijk naar het scherm van de mobiel die ik gepakt heb en zie dat de gezichtsherkenning voltooid is. Mijn naam wordt door de computerstem uitgesproken en ik zie in het klein de afbeeldingen van de klaver drie en harten zeven. Dan kijk ik naar de timer en zie ik dat het nog vier minuten duurt voordat de registratie gesloten is.

'Hoe gaat het?' vraagt hij. Ik krijg niet de indruk dat het hem werkelijk iets kan schelen hoe het met me gaat. Dat denk ik, omdat ik hem vanuit zijn ooghoeken naar de andere deelnemers in de ruimte zie kijken. Hij wil dat iedereen weet dat we elkaar kennen, zodat ze misschien wel zullen denken dat we een bondgenootschap hebben of zoiets. Nou, ik heb nieuws voor hem: die hebben we niet. Ik antwoord niet op zijn vraag en stel er eentje terug. 'Waar is Toshi?'

Ik sprak de vraag neutraal uit, alsof we klasgenoten of collega's van elkaar zijn en het me opgevallen is dat hij vandaag niet gekomen is. Yuri ontwijkt mijn vraag ook. 'Hoeveel spellen heb je ondertussen al gespeeld?' Ik word moe van dit ontwijk spelletje, maar ik weet niet of het slim is om eerlijk antwoord te geven. Als de anderen te weten komen dat dit pas mijn derde spel is, zouden ze daar wat van kunnen vinden. Ach, wat interesseert mij het ook? Ik besluit om gewoon eerlijk antwoord te geven.

'Inclusief onze fortuinkaarten, twee,' antwoord ik. Hij weet zijn façade niet langer meer vol te houden en reageert oprecht verbaasd. 'Wat? Maar ons spel was acht dagen geleden,' mompelt hij. Als ik daar drie dagen van afhaal, kom ik uit op dat dit vandaag dag vijf van mijn visum is.

'Heb je al een aantal dagen geen spel meer gespeeld?' vraagt hij ongelovig. Ik hoef me niet alleen te bedenken dat ik nog twee visumdagen over heb. Yuri kijkt namelijk op mijn scherm en voegt toe: 'Je hebt zelfs nog twee visumdagen over. Welk niveau was jouw tweede spel?' Ik wil het er niet over hebben. Gelukkig hoeft dat ook niet. Een man met een stomme hoed op bemoeit zich er namelijk mee. 'Heb je nog twee visumdagen over? Waarom zou je dan nu al meedoen met een spel? Volgens mij hebben we hier een sensatiezoeker.'