Alice in Borderland {Wattys2021 winnaar}

51 - ♥J

'Wat is het moeilijkste dat je in Borderland meemaakt?'

Nog acht levenden, waarvan zeven spelers en één boer. Er komt geen einde aan, maar dat zou wel moeten.

'Is dit een grap?!' barst Hiro dan uit. 'Dat iedereen verdomme doodgaat!' Hij staat op het randje om te flippen. Ik wil de reacties van de anderen peilen, maar mijn hersenen worden automatisch geprikkeld om zich bezig te houden met de zojuist gestelde vraag.

Het moeilijkste is niet dat ik steeds maar mensen zie afbreken of gebruikt zie worden, of waartoe ze gedwongen worden om te doen of wat anderen hen aandoen. Het is niet dat er steeds maar mensen om me heen doodgaan of dat ik zelf steeds bijna doodga. Ik dwing mezelf om het antwoord meteen te geven, zodat het eruit is en ik me weer kan focussen op het uitspelen van het spel.

'Om niets te kunnen doen terwijl de mensen om wie ik geef steeds in de mogelijkheid komen om dood te gaan,' zeg ik. Ik forceer mezelf om de pijn niet te voelen en verder na te denken over het oplossen van dit spel, maar het lukt me niet wanneer Chishiya zijn antwoord geeft.

'Constant in strijd moeten zijn met mijn hoofd en mijn hart,' brengt hij uit. 'Ervaren hoe ik verander van iemand die alleen maar aan zichzelf wil denken, naar iemand die er alles aan wil doen om voor háár te zorgen.. Om deze gevoelens te accepteren en een plekje te geven.'

In het begin liet hij nooit iets los over zichzelf of zijn gevoelens, maar nu wordt hij ertoe gedwongen. Hij wil het helemaal niet, anders had hij het wel al lang tegen me gezegd, maar nu moet hij. Hij is er nog helemaal niet klaar voor om mij dit te vertellen, maar hij heeft geen keus. Als hij wil blijven leven, dan moet het. En ik wil ook dat hij blijft leven.

Ik kan mijn gedachten en gevoelens niet aan de kant duwen om me te focussen. Ik kan alleen maar naar hem kijken. 'Chishiya..' Ik wil zijn hand vastpakken, maar ik weet niet of hij dat wel wil. Hij vermijdt mijn blik en blijft alleen maar naar de grond kijken.

Verdomme. Ik heb het antwoord van Genki en Enji gemist.

'Wie is de harten boer?'

We hebben er genoeg van. We hebben absoluut genoeg van dit spel. We willen geen vragen meer beantwoorden en we willen niet dat de anderen dit van ons weten. Het moet stoppen. We moeten dit stoppen. Ik moet proberen dit te stoppen.

'Hij haat Borderland niet,' dwing ik mezelf uit te spreken. Mijn stem klinkt zwak en afwezig. Ik probeer mezelf te focussen, maar mijn lichaam is een achtbaan. 'Hij denkt niet dat zijn familie hem mist. Hij zegt volmondig "ja" op de vraag of hij ooit iemand gebruikt of beïnvloed heeft tijdens een spel, alsof hij daar trots op is.' Ik zie Chishiya naar me kijken. Hij probeert zich te focussen op het spel, maar zijn gevoelens overmeesteren hem. 'Hij wil niet terugkeren naar de echte wereld,' ga ik verder. 'Hij zou zijn leven voor niemand geven. Hij heeft niet van iets heftigs spijt, alleen maar dat hij niet gestudeerd heeft, uitgesproken op zo'n manier alsof hij daar nooit meer de kans voor zal krijgen. Het maakt hem niets uit dat hij iedereens verhaal aanhoort. Hij gedraagt zich niet opgelaten of beschaamd, omdat hij gedwongen wordt om inbreuk op onze privacy te maken. Zijn grootste angst is om geen plezier te hebben in het leven. Dít is zijn plezier.'

Ik kijk naar Enji. Voor een moment is het stil, maar dan begint Genki verontwaardigd te lachen.

'Jíj haat Borderland niet,' zegt hij dan. 'Je zei van wel, maar je loog duidelijk. Jíj denkt niet dat je familie je mist. Jíj hebt iemand gebruikt of beïnvloed tijdens een spel en je hebt iemand gedood. Je weet niet of je terug wil keren naar de echte wereld. Je verstopt je achter zielige verhalen en hebt jezelf verwikkeld in een liefdesdrama, alleen om de verdenking van jezelf af te halen. Je bent geïnfiltreerd in het spel met de schoppen vrouw om vertrouwen te winnen. Is het niet?'