Alice in Borderland {Wattys2021 winnaar}

48

Dan komt toch het moment waar ik enigszins voor gevreesd had. De immens grote kaart met daarop de schoppen boer is nergens meer te vinden. De zeppelin die erboven hing, zweeft nog altijd op dezelfde plek in de lucht, maar de kaart is verdwenen. Net zoals de kaart van de schoppen vrouw nergens meer te vinden is, omdat Raiden en ik en drie andere spelers die in het klein in onze zak hebben zitten. Het spel is al uitgespeeld.

'Nou ja,' mompelt Raiden zuchtend, 'dit hadden we wel kunnen verwachten. Het is nu vijf dagen geleden dat we het spel uitgespeeld hadden. Het was een kwestie van tijd totdat iemand de schoppen boer zou halen.' Enerzijds kan ik opluchting in zijn stem ontdekken. Ik deel die opluchting. We stonden er allebei niet bepaald om te springen om onze lichamen nogmaals te slopen. Niet net nadat we weer een beetje hersteld zijn. Nog altijd voelen we onze spieren snel zeuren bij lichamelijke beweging, maar we zijn nu tenminste in staat om normaal te lopen en te doen alsof er niets aan de hand is.

'Dat betekent dat we nu dus alleen nog maar de heer van de schoppen moeten volbrengen,' zeg ik. Die taak gaat onmogelijk zijn. De zeppelin met daaronder de kaart van de schoppen heer blijft nog altijd boven heel Tokyo zweven, maar de schoten en explosies die in de verte te horen of te zien zijn, komen lang niet altijd bij de zeppelin vandaan. Dat betekent dat de psychopaat zich niet per se bij de zeppelin begeeft.

Ik kijk nogmaals door de lucht om de balans op te maken. Ik kan lang niet iedere kaart goed zien, maar ik kan wel zien dat de ruiten heer en boer al vrijgespeeld zijn. Net als de klaver heer. Ik weet niet of dat het spel is waar Kuina naartoe vertrokken was, maar als dat zo is, weet ik dat ik niet volledig hoopvol zou moeten zijn. Het hoeft namelijk niet te betekenen dat het haar gelukt is om het spel uit te spelen. Het betekent alleen maar dát het spel uitgespeeld is.

'Hè, hoe kan dat nou?' mompelt Raiden terwijl hij naar de lucht kijkt. Ik volg zijn blik en kom uit bij de zeppelin in de verte die de harten boer voorstelt. Ik was enigszins opgelucht geweest toen we daar gisteren naar keken en de kaart wit geworden was. Het leek alsof het spel niet meer gespeeld hoefde te worden, maar nu is duidelijk te zien dat de kaart weer glimmend onder de zeppelin hangt. 'Ik dacht dat die al vrijgespeeld was,' voegt Raiden toe.

'Ik denk dat een witte kaart betekent dat het spel op het moment gespeeld wordt en dat er niemand meer kan meedoen. Misschien heeft geen enkele speler het spel weten uit te spelen, waardoor de harten boer gewonnen had en het spel na een bepaalde tijd nogmaals gespeeld kan worden.'

'Bedoel je dat er een soort afkoeltijd is wanneer het spel niet door de spelers gewonnen is, waarnaar een volgende groep het kan proberen?' vraagt Raiden. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet net zoveel als jij, maar dat denk ik dan.' Dat betekent dat er een mogelijkheid is om het te kunnen proberen. 'Kimora, alsjeblieft..' mompelt Raiden. 'Er is dus al een groep geweest die het spel niet gehaald heeft. Als jij daarheen gaat en het ook niet..' Hij maakt zijn zin niet af. 'We weten niet of het een groot spel is,' mompel ik, 'of dat er maar maximaal vijf spelers mogen deelnemen. Het is het waard om het uit te zoeken.'

Raiden antwoordt niet. Ik hoef hem niet aan te kijken om te weten dat hij die mening niet deelt, maar toch doe ik het. Ik word overspoeld met de gedachte dat dit het punt is waarop ik ook mijn laatste compagnon gedag moet zeggen en alleen verder moet gaan. Misschien is dat ook wel beter, gezien mijn doel een hartenspel is. Ik zou Raiden nooit willen verraden of zijn dood op mijn geweten willen hebben.

'Waarom moet jíj degene zijn die dat spel haalt?' mompelt hij. 'We kunnen ook op zoek gaan naar een ander spel, of heel voorzichtig proberen die psychopaat uit de weg te gaan en af te wachten totdat iemand anders het spel haalt.' Ik denk terug aan ons spel van laatst en zucht. 'Als iedereen zo denkt, halen we die kaarten nooit.' Ik leg mijn hand op zijn schouder en kijk hem indringend aan. 'We moeten deze tweede fase uitspelen, Raiden. We zijn zo dichtbij. We kunnen het nu niet opgeven.'