Alice in Borderland {Wattys2021 winnaar}

30

Klaver drie.

Het was het eerste spel dat ik speelde, waar ik direct geconfronteerd werd met de wreedheid van de mens. Misschien is iedereen van nature wel egoïstisch en denkt het individu alleen maar aan zichzelf, totdat er iemand voorbij komt die het waard is om aan gedacht te worden. Iemand die het waard is om je nek voor uit te steken en jezelf voor in gevaar te brengen, omdat diegene ervoor zorgt dat je niet langer meer alleen maar aan jezelf wíl denken. Wanneer zo'n iemand voorbij komt, merk je hoe fijn het is om niet meer alleen te zijn en wanneer zo'n iemand gaat, voel je weer in wat voor diep dal en in wat voor leeg, zwart gat je terechtkomt.

"We gaan ermee akkoord dat het leven van de ander ons niets kan schelen."

Ik was de eerste die de regel verbrak door verwoed het dak op te klimmen en de aandacht van de mascottes te trekken, zodat hij veilig weg kon komen. De pijlen vlogen me om de oren en het was niet zeker dat hun halsbanden zouden ontploffen, maar toch deed ik het. Ik heb mijn eigen leven in gevaar gebracht voor iemand die niet met mij wil omgaan. Voor iemand die besloten heeft zich weer aan die regel te houden. Kan ik dat ook? Ik weet het niet.

Harten zeven.

Het was het tweede spel dat ik speelde, waar ik geconfronteerd werd met waar mensen toe in staat zijn om te overleven. De drie andere deelnemers takelden elkaar zodanig toe dat ze niet meer overeind konden komen en ik bezorgde de laatste klap. Ik wist een zwak punt te ontdekken en daar gebruik van te maken, waardoor ik het overleefde.

Schoppen vijf.

Het was het derde spel dat ik speelde, waar ik geconfronteerd werd met het gruwelijke deel in mij dat niet terugdeinsde voor een dode, maar ook met het deel van de mens dat zelf verloochend kan zijn. Er werd samengewerkt om het spel te voltooien.

En daar was de schoppen zeven, het spel dat het begin werd van alle ellende.

Kuina is vertrokken om mee te doen aan een spel. Een groot deel van mijn hart hoopt vurig dat ze weer terugkomt, maar het kleine, egoïstische deel gelooft dat het beter is van niet. Ik kan haar niet dichtbij me laten komen. Ik kan haar niet een deel van mij geven waardoor ik kapot zal gaan. En toch, ook al steekt mijn hart van de pijn doordat Raiden met me gebroken heeft, wil ik dat ze terugkomt. Ook als dat zou betekenen dat er niets meer van me over zal blijven.

'Wat luister je?'

Ik kijk niet op van het water, maar ik had zijn aanwezigheid al opgemerkt. Chishiya neemt plaats op de strandstoel naast me en kijkt ook naar het water. Of hij wacht geduldig af totdat ik antwoord geef, of het interesseert hem niet echt. Ik denk het laatste. 'Hoe gaat het met je?' vraagt hij dan. Nu ben ik in de war. Kan het hem echt iets schelen? Ik druk op de pauzeknop, haal de oortjes uit mijn oor en leg ze naast de iPod neer.

'Als je komt om je vest terug te krijgen,' zeg ik, 'dan vrees ik dat je pech hebt. Ik heb hem namelijk nog nodig voor levensbelangrijke doeleinden.' Hij stoot iets uit dat op een lach lijkt. 'Dramatisch,' brengt hij uit. 'Helaas houdt je pech nog iets langer aan, omdat we nog veel met elkaar om zullen moeten gaan.' Ik kijk hem aan en zie dat hij me vragend aankijkt. 'Als we willen dat de militanten ons smoesje geloven over waarom we in de presidentssuite waren tenminste. Bovendien komt het best mooi uit. Nu hoeven ze zich niet af te vragen waarom we zoveel bij elkaar zijn wanneer we gaan overleggen.'

'Overleggen?' vraagt hij terwijl hij me onderzoekend aankijkt. 'Dus je doet mee?' Komt dat echt nog als een verrassing voor hem? 'Ja,' antwoord ik, 'ik doe mee.' Ik laat mijn ogen weer naar het zwembad glijden. 'En je vriend?' Ik wil hem vragen welke vriend, maar ik heb wel weer genoeg dramatisch gedaan. 'Die niet,' is mijn antwoord. Het is een tijdje stil.

'Niragi en twee van de anderen liepen gisteravond langs toen ik in de bar zat. Ik was niet bepaald goed gestemd en Niragi vroeg me uitdagend of het tegenviel met jou. Ik had een antwoord gegeven waaruit bleek van niet, dus voor nu lijken ze te geloven dat we elkaar leuk vinden en graag bij elkaar zijn. Het zou handig zijn als we dat in stand kunnen houden, zodat ze niets vermoeden.'