Alice in Borderland {Wattys2021 winnaar}

53

Chishiya trekt me dichter tegen zich aan en overspoelt me met zijn warmte. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en hij begint zachtjes over mijn rug te aaien. Het zorgt ervoor dat mijn lichaam begint te tintelen. Ik ben niet in staat om een gelukzalige zucht te onderdrukken, of misschien ben ik dat wel maar wil ik het gewoon niet. Ik voel zijn borstkas zachtjes op en neer bewegen wanneer hij zachtjes grinnikt om mijn reactie. Hij beseft dat hij degene is waardoor ik zo reageer en dat maakt hem blij.

Ik geniet zo van zijn warmte dat ik hem nog dichter bij me wil hebben. Ik trek hem nog iets dichter tegen me aan, waarnaar hij een klein stukje naar achteren beweegt, maar ik beweeg gewoon mee. 'Eh..' mompelt hij terwijl hij iets uitstoot dat lijkt op een opgelaten lach. Hij legt zijn handen op mijn schouders en leunt iets naar achteren, waarbij hij ervoor zorgt dat ik me niet weer tegen hem aan kan drukken.

Voor een halve seconde gaat het door mijn hoofd dat het stom van me was en dat hij het niet wil, maar zijn opgelaten gezichtsuitdrukking en knalrode wangen verraden dat er een andere reden is voor het feit dat hij zo reageert op mijn actie. Hij vindt het juist fijn. Hij verlangt er juist wel naar. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik dat ook doe. Ik breng mijn handen van zijn rug naar zijn schouderbladen en begin hem weer naar me toe te trekken. Of ik ben sterker dan ik dacht, of hij verzet zich er niet tegen.

Zijn gezicht komt steeds dichterbij en ik krijg het nog warmer. En dan sta ik tegen hem aangeperst en word ik omvangen door zijn warmte. Het gevoel van zijn lippen tegen die van mij aan zorgt ervoor dat er opnieuw een tinteling door mijn lichaam komt. Ik kan niet meer nadenken over wat dan ook. Ik kan alleen maar voelen hoe het is om in leven te zijn. Hij heeft zijn hoofd nog maar net iets naar achteren gebracht of ik verklein de zojuist gecreëerde afstand weer. Ik wil hem gewoon niet bij me vandaan hebben. Ik merk dat hij verrast is door mijn reactie. Hoe kan hij nou verrast zijn? Hoe kan hij nou niet begrijpen dat ik hem tegen me aan wil hebben?

Ik merk dat ik een nieuwe soort kracht door mijn lichaam voel gaan. Er is geen verdriet of schuld meer, geen wanhoop, alleen maar warmte en kracht. Ik druk mijn lippen iets krachtiger op de zijne dan mijn bedoeling was, maar hij lijkt het niet erg te vinden. Zijn kussen worden zelf ook steeds krachtiger. Voor iemand die vaker gezegd heeft dat hij hier niet goed in is, weet hij toch precies wat hij moet doen. Hij beweegt zijn hand over mijn rug. Ik voel hoe ik vanzelf begin te glimlachen, omdat mijn lichaam zich vult met geluk. Mijn shirt kruipt ietsjes omhoog door de wrijving. Zijn andere hand beweegt over mijn onderrug en ik voel zijn duim over mijn huid glijden. Het voelt zo fijn om zijn energie daar weer te voelen. Hij bereikt de plek in mijn zij waardoor mijn lichaam altijd automatisch samentrekt, omdat het een gevoelig puntje is. De aanraking zorgt ervoor dat ik gespannen uitblaas, omdat ik weer een tinteling door mijn lichaam voel gaan.

En dan is hij plotseling niet langer meer bij me. Dan voel ik zijn warmte niet meer.

Een beetje verward blijf ik op mijn plaats staan en kijk ik hem vragend aan. Was hij net niet nog heel dichtbij me? Waarom staat hij dan nu ineens weer zo ver weg? 'Sorry,' mompelt hij terwijl hij zijn blik naar de grond richt. Wat lief van hem om zich te verontschuldigen voor het feit dat hij zo ver weg is. 'Hm,' geef ik als reactie terwijl ik weer een stap naar hem toe zet en hem weer vast wil pakken, maar hij houdt mijn armen vast en leunt iets achteruit. Met knalrode wangen en opgelaten ogen kijkt hij me onderzoekend aan. Hij begrijpt mijn reactie duidelijk niet.

'Wat is er?' vraag ik. 'Heb ik iets verkeerd gedaan?' Ik probeer me te bedenken wat ik allemaal gedaan heb, maar ik kan niets geks bedenken. 'Wat?' Hij blaast een lach uit. 'Ik ga te ver om.. en dan denk jij dat je..'

'Te ver?' mompel ik niet begrijpend. De blik in zijn ogen lijkt heel erg op de ongemakkelijkheid die ik bij het Strand had gezien, toen we in de presidentssuite waren. Denkt hij dat ik het te ver vind gaan dat hij mijn huid met zijn duim aanraakte? Dat was absoluut niet waar mijn lichamelijke reactie vandaan kwam. Ik schud mijn hoofd en kom weer dichterbij. Hij lijkt verbaasd te zijn, maar hij vindt het totaal niet erg. Voor ik het weet, ben ik weer helemaal buiten adem en moet ik mijn best doen om weer lucht naar binnen te krijgen.