"Het is psychologisch," hoor ik Toshi zo weer zeggen. "Er wordt gespeeld met je gevoelens en de focus ligt op verraad."
Het was een grote fout geweest om te besluiten om mee te doen aan dit spel. Dit is het begin van het einde. Hier worden we met vragen geconfronteerd die we niet willen beantwoorden en het zal alleen maar erger worden.
Nu weet hij het. Hij noemde zichzelf toxisch, maar hij is niet degene die iemand zelf gedood heeft tijdens een spel. Ik wel. Ik durf Chishiya nog altijd niet aan te kijken.
'Wie is de harten boer?'
Ik probeer mezelf onder controle te houden.
'Hoe?' wil Hiro weten. Hij kijkt als eerste naar Genki, die zijn schouders ophaalt en mompelt: 'We zaten aan elkaar vast terwijl we een berg moesten beklimmen. Die gast remde me alleen maar af, dus toen heb ik zijn zekering losgemaakt toen hij geen nut meer had.' Hij vertelt het zo achteloos, alsof het hem helemaal niets kan schelen. Dan denk ik aan de andere antwoorden die hij gegeven had. Hij had er geen spijt van.
'Het was een schoppen spel,' zegt Enji dan. 'We werden gedwongen om één tegen één te vechten, totdat er één iemand over zou blijven.' Nu gaan de blikken mijn kant op. Ik doe mijn best om niet met een klein stemmetje te antwoorden. 'We moesten lasergamen,' zeg ik. 'De lasers bleken échte lasers te zijn.' Hoewel ik niet graag terug denk aan het moment, ben ik ergens wel blij dat het me gevraagd is. Nu heb ik uit kunnen leggen dat ik niet opzettelijk iemand gedood heb. Ik kon niet anders als ik wilde blijven leven, net als Enji. Maar Genki..
'Dus jij hebt opzettelijk een andere speler gedood,' brengt Hiro uit terwijl hij naar de jongen kijkt. Genki kijkt hem strak aan en knikt. 'Dat klopt,' antwoordt hij, 'en daarom ben ik nog steeds hier.'
'Je lijkt het niet eens erg te vinden,' mompelt Taiki. 'Die andere twee tonen ergens nog berouw, maar jij..' Ik kijk Genki onderzoekend aan. Hij lijkt inderdaad totaal geen spijt te hebben. Is dat omdat hij de boer is, of omdat hij gewoon zo in elkaar zit? Ik denk aan Chishiya, die op sommige momenten niet eens door lijkt te hebben hoe sociale interactie werkt. Zo is hij gewoon, net zoals Genki zo is. Maar ik wil het niet zeggen, omdat ik anders veel te bang ben dat ik de aandacht op mezelf vestig.
'Luister,' zegt Enji dan, 'we weten allemaal dat we soms dingen moeten doen om te overleven. Dat is waarom we er nu allemaal nog zijn, toch?' Daar heeft hij gelijk in. 'Je kunt niet iemand als boer bestempelen, puur omdat hij eerlijk antwoord geeft op de vraag.'
'Het is niet het antwoord,' bemoeit Ontari zich er dan mee, 'maar de manier waarop hij het vertelt. Zo achteloos, alsof het hem niets kan schelen. Is dat niet iets wat iemand die gespecialiseerd is in harten zou doen?'
'Alsof ik mezelf zo in de voorgrond zou zetten als boer,' brengt Genki weer in. 'Ik zou eerder helemaal niets zeggen of af en toe een vraag stellen, of in het begin verdacht doen om aan het woord geweest te zijn en daarna weer stil te zijn.' Hij beschrijft eigenlijk iedere speler op dit moment. 'Dus wíj zijn allemaal de boer?!'
We hebben nog één minuut om te stemmen, maar ik weet het echt niet. Op iemand stemmen omdat zijn antwoord je niet aanstaat.. Het antwoord of gebrek aan empathie maakt diegene nog niet een boer.
De zoemer klinkt. Dan valt Sofia dood neer en zijn er nog elf levenden over. Verschillende verbaasde kreten volgen.
'Wil je terugkeren naar de echte wereld?'
'Hoe kan dat nou?!' roept Hiro uit. 'Het maakt dus geen verschil of we eerlijk antwoord geven of niet. Bij een ongelijke stemming, gaat er toch een willekeurig iemand dood!'
'Nee..' mompelt Ontari. 'Sofia loog.' Meerdere spelers kijken haar aan. 'We werden aangevallen en ze verdedigde zichzelf. Toen heeft ze hem in het spijkergat gegooid..' Ik word misselijk wanneer ik eraan denk. 'Ja, of je zegt dit alleen maar om ons nog meer te kwellen,' zegt Ryotu. 'Om ervoor te zorgen dat we allemaal eerlijk antwoord geven om ons kapot te maken, zodat we daarna alsnog doodgaan..'
JE LEEST
Alice in Borderland {Wattys2021 winnaar}
FanficDe achttienjarige Kimora Sasaki staat stil in haar leven. Ze worstelt tegen de harde, dwingende verwachtingen van haar ouders en het verlies van haar beste vriendin. Mensen houdt ze het liefst zoveel mogelijk op afstand, maar wat als ze terecht komt...