Hell but beautiful {Dramione} ⁺¹⁸

Part .75

- داری چی میخونی؟

دراکو نگاهش را از روی دفترش گرفت و نیشخند زد: سرت به کار خودت باشه گرنجر.

هرماینی موهای بلندش را پشت کمرش ریخت و نگاهش را روی او نگه داشت.

دراکو روی تخت ، کنار پنجره نیم خیز بود و درحالی که سیب سبزی را میان انگشتانش میچرخاند ، دفترچه ی کوچکی را میخواند.

بالاتنه ی برهنه و موهای بور بهم ریخته اش زیر نور افتاب میدرخشید و گوشه ی لبش لبخند کوچکی وجود داشت.

دراکو بدون انکه به او نگاه کند گفت: میدونم خیره شدی ، پس تمومش کن.

هرماینی سرش را کج کرد: بهم بگو داری چی میخونی؟

دراکو لبخند شروری زد و سیب را گوشه ای نهاد.

هرماینی روی زانو هایش بلند شد تا دفترچه را از او بگیرد.

اما دراکو دفتر را بالای سرش برد تا هرماینی موفق به گرفتن ان نشود.

هرماینی خندید و برای گرفتن دفترچه روی پای دراکو امد... یکی از دستانش را روی شانه ی گرم او ‌گذاشت تا بر تکیه بر ان ، دست دیگرش را به سمت دفترچه ببرد.

دراکو خندید و دفترچه زیر بالشتی که به ان تیکیه کرده بود پنهان کرد.

سپس درحالی که لبخندش را نگه داشته بود نگاهش را به لب های صورتی هرماینی که تنها چند اینچ از صورتش فاصله داشت ، داد.

دراکو تکه ای از موهای قهوه ی هرماینی را پشت گوشش هدایت کرد و برای لحظه ای به لب های او خیره شد.

سپس به ارامی لبش را روی لبان او گذاشت.

هرماینی روی لبان او لبخند زد و با ملایمت دستش را روی سینه دراکو گذاشت.

فکرش همجا بود و اصلا نمیتوانست تمرکز کند.

امشب ، تامارا استیونسن را طبق نقشه ای که با هری کشیده بود ، نجات میدادند... و این به تنها یک معنا داشت.

هر لحظه ای که میگذشت ، هر دقیقه ، ساعت و روزی که میگذشت به این معنا بود که باید هاگوارتز را ترک کنند.

نمیدانست اگر دراکو قبول نکند همراه انها بیاید چه اتفاقی خواهد افتاد.

او دست دراکو را احساس کرد که به نرمی روی ران پای برهنه اش کشیده شد... بخاطر لمس او لرزید و اتاق برایش گرم تر شد.

دراکو لبش را در یک حرکت ناگهانی از لبان هرماینی جدا کرد و در یک ثانیه روی گردن او نهاد.

هرماینی بخاطر این حرکت ناگهانی او نفس بریده ای کشید و دستش را در موهای دراکو فرو کرد.

درست موقعی ای که نفس هایش سریع و کوتاه شده بودند صدای در هر دوشان را از جای پراند.

دراکو با شنیدن صدای رومیلدا چشم غره رفت: چه دوست داشتنی.