ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}

Κεφάλαιο 3

-Επ! Δεν είναι λίγο αργά για να κυκλοφορείς μόνη σου σε ξένη πόλη; Με ρώτησε ο Φοίβος.

-Μπα! Έτσι και αλλιώς θα πάρω ταξί.

Πριν προλάβω να τελειώσω την φράση μου το ταξί είχε φύγει. Υπέροχα!

-Δεν θα πάρω ταξί... του είπα και μου χαμογέλασε πλατιά.

-Μάλλον όχι. μου είπε παιχνιδιάρικα.

-Τέλος πάντων. Θα περπατήσω για να βρω. Καληνύχτα. του είπα και πήγα να φύγω.

-Θες να σου κάνω παρέα; Με ρώτησε και μου κόπηκαν τα πόδια. Είναι άγνωστος. Ξένος. Παντελώς ξένος. Και αν είναι βιαστής;

-εεε...ναι! Αν φυσικά δεν βαριέσαι..

-Όχι. Πάμε να σου βρούμε ταξί. μου είπε αμέσως και αρχίσαμε να περπατάμε.

Αμηχανία.... κανένας δεν μίλαγε για λίγο. Κυρίως όμως εγώ. Ήμουν αρκετά σιωπηλή προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως πείρα την σωστή απόφαση να περπατήσω μαζί του.

-Τι σκέφτεσαι; Με ρώτησε χαμογελώντας γλυκά.

-Αν είσαι βιαστής.... ή μανιακός δολοφόνος... Δεν συνηθίζω να βγαίνω με αγνώστους. του είπα αδιάφορα και γέλασε αμήχανα.

-Δεν νομίζω πως φαίνομαι για βιαστής ή δολοφόνος...

-Ά! αυτό δεν το ξέρω.... τα φαινόμενα απατούν.

-Σωστό, αλλά δεν είμαι και τελείως ξένος... Με γνώρισες χθες το μεσημέρι.

-Και πάλι θεώρησε ξένος.... ούτε τα βασικά δεν ξέρω για σένα.... μόνο ότι σε λένε Φοίβο και ότι σου αρέσει να ρίχνεις γκόμενες κάνοντας σκηνικά με βιβλία. του είπα γελώντας και σταμάτησε μπροστά μου.

-Τελικά έχεις πιο πολύ πλάκα από όσο νόμιζα. Εμπρός! Ρώτα 'με ότι θες! μου είπε και συνεχίσαμε να περπατάμε.

-ΟΚ. Ερώτηση πρώτη: Σε ποιό έτος είσαι;

-Στο τρίτο.

-Άρα με περνάς ένα χρόνο.

-Πρωτοετής δεν είσαι; Πως σε περνάω ένα χρόνο;

-Έδωσα δυο φορές πανελλαδικές.

-Αχα! Ενδιαφέρον! Σειρά μου... Γιατί δεν με χαιρέτησες όταν έφυγες;

-Και γιατί να το κάνω αυτό;

-Ως σημάδι ευγένειας!

-Άστα αυτά! Εσύ με κοίταγες στο αμφιθέατρο.

-Για να το ξέρεις άρα με κοίταγες και συ.

-οοοοχι! Μου το είπαν.