ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}

Κεφάλαιο 63

Η ερώτηση του Πάρι με έπιασε απροετοίμαστη.

-Σε ρώτησα κάτι. Την σκέφτηκες;

-Ναι.

-Και τι αποφάσισες;

-Θα μείνω Πάρι. Δεν χρειάζεται να με κοιτάς έτσι.

-Πως σε κοιτάζω δηλαδή;

-Σαν να έφαγα όλη την μεράντα και δεν σου άφησα τίποτα. Τον ειρωνεύτηκα και πήγα να φύγω αλλά μπήκε μπροστά μου.

- Όχι καμάρι μου! Δεν πας πουθενά.

-Πάρι!

-Θα σταματήσεις να κλείνεσαι στον εαυτό σου ποτέ; Είμαι εδώ γαμώτο. Μίλα μου!

-Δεν έχω κάτι σοβαρό να σου πω.

-Πλάκα με κάνεις; Τίποτα από αυτά που έγιναν δεν σου φάνηκε σοβαρό; Ζωή σύνελθε!

-Είμαι μια χαρά. Με τον Φοίβο τσακωθήκαμε, δουλειά δεν έχω... μάλλον θα τα μαζέψω και θα γυρίσω πίσω στην Αλεξανδρούπολη.

-Και γω; Εμένα δεν με σκέφτηκες έτσι;

-Πάρι...

-Και πότε θα μου το έλεγες δηλαδή; Λίγο πριν μπεις στο αεροπλάνο;

-Δεν είναι έτσι.

-Και πως είναι; Μόνο ο εαυτός σου σε νοιάζει. Το πώς νιώθουν οι άλλοι όχι.

-Και τι ήθελες να κάνω; Πάνω που όλα είναι μια χαρά στην ζωή σου και ετοιμάζεσαι να συγκατοικήσεις με την Ελπίδα να σου χαλάσω την ευτυχία;

-Δεν με νοιάζει Ζωή. Έπρεπε να μου μιλήσεις.

-Και να σου μαυρίσω την ψυχή.

-Ενώ θα ήταν καλύτερα να το μάθω από την μάνα μου πως γύρισες πίσω. Εσύ να μην μου πεις κουβέντα.

-Δεν είναι έτσι. Θα στο έλεγα. Σήμερα το αποφάσισα.

-Ότι τελικά δεν θα αλλάξεις χώρα;

-Ότι θα γυρίσω στην Αλεξανδρούπολη... Δεν με σηκώνει άλλο το κλίμα Πάρι. Του απάντησα σε χαμηλό τόνο και καθίσαμε σοβαροί στον καναπέ. Του εξήγησα πως έχασα την δουλειά μου και το βράδυ στο σπίτι του Φοίβου.

-Είσαι μαζόχα τελικά. Αναφώνησε ο κολλητός μου κρατώντας στα χέρια του το κουτσομπολίστικο περιοδικό.

-Από ότι φαίνεται.

-Και εξαιτίας αυτής της αηδίας θα γυρίσεις στην Αλεξανδρούπολη; Μου είπε και πέταξε στο πάτωμα την φυλλάδα με την φάτσα των "μελλόνυμφων". Να σημειωθεί η ειρωνεία στον τόνο μου.