Τον κοίταζα σαν χαμένη... μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως ο ηλίθιος Αθηναίος, που σκεφτόμουν όσο κανένα άλλο, βρίσκεται εδώ μπροστά μου. Σηκώθηκα χωρίς να πω λέξη. Δεν μπορούσα άλλωστε...η φωνή μου με είχε εγκαταλείψει.
-Είπαμε να σκάσεις...εσύ όμως το παράκανες. μου είπε γελώντας και γω έκανα μια θυμωμένη γκριμάτσα πράγμα που τον έκανε να γελάσει ακόμα περισσότερο.
-Συγγνώμη, αλλά κάποιοι από εμάς έχουν και μάθημα. του είπα και έφυγα, αλλά έτρεξε από πίσω μου και με πρόλαβε στην πόρτα.
-Συγγνώμη. μου είπε γλυκά κοιτώντας με στα ματιά. Είχε εκείνο το απίστευτα πανέμορφο βλέμμα που με ικέτευε για συγχώρεση κάνοντάς με να λιώνω ολόκληρη.
-Λυπάμαι, αλλά πρέπει να φύγω. Δεν μπορώ να χάσω το σχέδιο. του είπα λυπημένα και μπήκα μέσα.
Μισή ώρα αργότερα είχα χαθεί για ακόμα μια φορά στις σκέψεις μου. Γιατί είναι εδώ ο Φοίβος; Κι αν ήρθε για μένα; Αποκλείεται, Αν με ήθελε δεν θα έφευγε από το δωμάτιο τότε.
-Καλέ Ζωή! ακούω την Ελπίδα θυμωμένη. Όχι ρε γαμώτο. Πάλι θα φάω κράξιμο που δεν της έδινα σημασία.
-Ναι βρε καμάρι μου. Σε ακούω.
-Δεν το σχολιάζω αυτό. Το βράδυ τι θα κάνουμε;
-Δεν ξέρω. Αν είναι κανονίζουμε με τα παιδιά.
-Καλά... Πάντως θα σου πρότεινα να μην γυρίσεις. Πίσω στα αριστερά σου σε κοιτάζει ένα πολύ ενδιαφέρον παιδί. μου είπε πονηρά και μου έκλεισε το μάτι. Δεν γύρισα καν να τον κοιτάξω και επικεντρώθηκα ξανά στο σχέδιο. Με τόσα που είχα στο κεφάλι μου δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ με έναν πέφτουλα. Γιατί είναι εδώ ο Αθηναίος;
-Ρε συ! Σε καρφώνει. μου είπε ενθουσιασμένη και γύρισα βαριεστημένα το κεφάλι μου. Και έτσι όπως ήμουν το ξανά γύρισα απότομα πίσω.
-Τον ξέρεις; Με ρώτησε η Ελπίδα με σηκωμένο το φρύδι. Τι να της πω; Πως τον ξέρω; Πως τον λένε Φοίβο.
-Εεε... δεν θυμάμαι. της είπα σχεδόν αδιάφορα, τουλάχιστον προσπάθησα και ας ήμουν ταραγμένη. Τι κάνει ο τύπος; Με παρακολουθεί;
-Εγώ νομίζω πως θυμάσαι, αλλά δεν θες να μου πεις. Έχεις χλομιάσει. μου είπε θυμωμένη και γύρισε στο σχέδιό της.
Γαμώτο! Α ρε Φοίβο! Δεν θα σε πιάσω στα χέρια μου; Αισθάνομαι το κινητό μου να δονείται και το βγάζω διακριτικά. Μήνυμα:
![](https://img.wattpad.com/cover/32958076-288-k893554.jpg)
YOU ARE READING
ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}
RomanceΕίμαι η Ζωή, είμαι 19 ετών και σπουδάζω στην καλύτερη πόλη της Ελλάδας· την Θεσσαλονίκη! Κόπιασα πολύ για να τα καταφέρω και νομίζω πως πια δεν μου λείπει τίποτα... Έχω τις φίλες μου, την πόλη μου, την σχολή που μου αρέσει και το εδώ και δύο χρόνια...