Βγήκα από το αεροδρόμιο σαν κυνηγημένη. Μπήκα στο πρώτο ταξί που βρήκα μπροστά μου και έφυγα για το νοσοκομείο. Δεν ήξερα που θα μείνω ή που θα αφήσω τον σάκο μου, αλλά σίγουρα δεν θα έμενα μακριά από τον Πάρι. Μακάρι να είναι καλά.
Μπήκα μέσα κατά αγχωμένη και αμέσως ρώτησα στην γραμματεία σε ποιον όροφο είναι ο Πάρις. Η κοπέλα έψαξε για μερικά λεπτά στον υπολογιστή της, λεπτά που μου φάνηκαν αιώνες και ύστερα μου είπε ότι είναι στον δεύτερο στο 32Β.
Βγαίνοντας από το ασανσέρ πήγα στην υπεύθυνη του τμήματος για την ρωτήσω την κατάσταση του κολλητού μου.
-Γεια σας. Σε ποιό δωμάτιο είναι Πάρις Στεργίδης; Μήπως θα μπορούσα να μιλήσω με τον γιατρό του;
-Είστε συγγενείς;
-Περίπου. Οι γονείς του έρχονται από Αλεξανδρούπολη.
-Ααα. Εσύ πρέπει να είσαι η κοπέλα που μιλήσαμε στο τηλέφωνο. πετάγεται μια ξανθιά νοσοκόμα καθώς βγαίνει από ένα δωμάτιο.
-Μάλιστα! της απαντώ με τρεμάμενη φωνή.
-Στο τέλος του διαδρόμου είναι η γιατρός του φίλου σου και παραδίπλα στο 32Β ο φίλος σου μαζί με ένα άλλο αγόρι.
-Ευχαριστώ πολύ. της είπα και μου έριξε ένα ζεστό χαμόγελο.
Αμέσως έτρεξα στην γιατρό.
-Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Τραυματίστηκε με αιχμηρό αντικείμενο στην κοιλιακή χώρα. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκαν τα ζωτικά του όργανα. Το γεγονός όμως πως έχασε αρκετό αίμα δυσκολεύει την κατάσταση και έτσι τον βάλαμε σε καταστολή. Ήρθε έγκαιρα στο νοσοκομείο, αλλά η απώλεια αίματος μπορεί να αποφέρει αρκετές ζημιές.
-Τι εννοείται γιατρέ;
-Φοβούμαστε για τα χειρότερα. Κυρίως για τον εγκέφαλο. Καλύτερα όμως να ξυπνήσει πρώτα από το κώμα και ύστερα βλέπουμε. Είμαστε αισιόδοξοι. Μου είπε και με χάιδεψε στον ώμο.
-Ευχαριστώ πολύ. της είπα αδύναμα και πήγα να φύγω αλλά με σταμάτησε η φωνή της.
-Πάντως είναι πολύ τυχερό παιδί. Όχι, μόνο επειδή ήρθε την τελευταία στιγμή, αλλά και επειδή έχει πολύ καλούς φίλους. Εσύ από ότι φαίνεται ήρθες από μακριά για να είσαι κοντά του. Ούτε τα πράγματά σου δεν έχεις αφήσει. Και ένα άλλο παιδί, Φοίβο νομίζω το λένε, ήταν κάτι παρά πάνω από πρόθυμος να δώσει αίμα. Ήθελε να κάνει τα πάντα για να τον βοηθήσει. Μου είπε ζεστά και της χάρισα ένα αδύναμο χαμόγελο.
ESTÁS LEYENDO
ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}
RomanceΕίμαι η Ζωή, είμαι 19 ετών και σπουδάζω στην καλύτερη πόλη της Ελλάδας· την Θεσσαλονίκη! Κόπιασα πολύ για να τα καταφέρω και νομίζω πως πια δεν μου λείπει τίποτα... Έχω τις φίλες μου, την πόλη μου, την σχολή που μου αρέσει και το εδώ και δύο χρόνια...