ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}

Κεφάλαιο 26

Και κάπως έτσι πέρασε άλλος ένας μήνας. Την Κυριακή είχα φύγει τελικά. Δεν γινόταν να καθίσω παρά πάνω. Είχα δύο σχολές να τελειώσω και μια ζωή που διέκοψα τόσο απότομα. Βέβαια δεν θα ήταν ποτέ η ίδια.

Με τον τρελαμένο μου κολλητό όλα καλά. Είναι σαν να μην μαλώσαμε ποτέ. Μιλάμε με τις ώρες κάθε μέρα λέγοντας ότι βλακεία μας κατέβει στο κεφάλι. Φυσικά δεν λείπουν τα πειράγματα από μέρος του για τον Φοίβο, που μετά το ατύχημα έχουν γίνει κώλος και βρακί. Όχι πως δεν ήταν φίλοι. Απλά τώρα είναι κυριολεκτικά αχώριστοι. Αναρωτιέμαι πόσο με θάβουνε, αν με θάβουνε ή ακόμα χειρότερο πόσο ρεζίλι με έχει κάνει ο Πάρις με τις παιδικές μας ιστορίες. Σκατά! Πρέπει να μάθω με τρόπο.

Με τον Φοίβο είχαμε κανονικά σχέση από απόσταση. Μιλάγαμε σχεδόν όλη την ώρα με μηνύματα, ανταλλάσαμε φωτογραφίες στο facebook και τα βράδια βλέπαμε ο ένας τον άλλο στο skype. Ευτυχώς που υπάρχει η τεχνολογία και κάπως σώζεται η κατάσταση, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το άγγιγμα, την αγκαλιά. Και αυτό το μοναδικό άρωμά του που δεν χορταίνω να το μυρίζω. Νομίζω πως τον ερωτεύομαι!

Όλοι στην παρέα μου με έχουν πάρει στο ψιλό. Τα κορίτσια μου λένε πως είναι πολύ ρομαντικό όλο αυτό, ενώ τα αγόρια πως μάλλον τρώω κέρατο. Δεν θέλω όμως να τους ακούσω.

-Είσαι εδώ; Με ρωτά ο Μάνος βγάζοντάς με τελείως από τις σκέψεις μου. Είμαι στην σχολή, μερικά λεπτά πριν τελειώσω και αυτή την μέρα και έχω αφήσει τον Μάνο να κάνει το γλάσσο μόνο του. Ουψ!

-Ζωή; Με ακούς;

-Ναι. Σόρρυ. Αφαιρέθηκα. Έχω πολλά στο μυαλό μου ρε συ.

-Καλά. Θα με βοηθήσεις με την σοκολάτα ή θα τα κάνω όλα μόνος μου; Με ρώτησε και έγνεψα.

Επιτέλους τελείωσε η ώρα και άφησα την ποδιά μου. Σε 2 βδομάδες αρχίζει η εξεταστική και μόλις τελειώσει θα είμαι στο πρώτο αεροπλάνο για Αθήνα.

-Λοιπόν. Τι σκεφτόσουν σήμερα; Με ρώτησε ο Μάνος καθώς προχωρούσαμε προς τα έξω.

-Τίποτα το σπουδαίο μωρέ. Του είπα αδιάφορα.

-Τι θα έλεγες να πάμε για κανά ποτό. Να χαλαρώσεις λίγο. Είσαι αρκετά σφιγμένη. μου είπε γλυκά και συμφώνησα. Ένα ποτό δεν θα με χάλαγε. Πάρκαρε την μηχανή του και καθίσαμε σε ένα από τα μπαράκια της παραλιακής. Συζητούσαμε για ώρες για διάφορα θέματα μέχρι που η κουβέντα πήγε στις σχέσεις.

-Αλήθεια. Δεν θυμάμαι να σε έχω δει με κανένα. μου είπε τάχα αδιάφορα ο Μάνος. Δεν μου αρέσει αυτό.