ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}

Κεφάλαιο 17

-Αλήθεια...μιας που το έφερε η κουβέντα... ο κολλητός σου τι κάνει; Με ρωτάει η Ελπίδα με μια ψεύτικη αδιαφορία.

-Η κουβέντα το έφερε ή εσύ;

-Έλα ρε Ζωή! Έγκυος είσαι, ο Πάρις θα είναι ο νονός, η κουβέντα το έφερε, λέγε!

-Πφφφ...καλά είναι.

-Τα έχει με καμιά;

-Όχι.

-Θα έρθει Θεσσαλονίκη καθόλου;

-Όχι.

-Σου μιλάει για μένα;

-Όχι.

-Αμάν ρε Ζωή! Ένα ναι δεν μπορείς να πεις; Όλο όχι και όχι!

-Ελπίδα! Πάω στα παιδιά! της είπα αυστηρά και με ακολούθησε.

Πήγαμε στο κλασσικό παρεάκι και αρχίσαμε να μιλάμε.

-Μας πέθανε ο Παπασωτηρίου με τις κατόψεις! γκρίνιαξα η Φαιή.

-Ναι, αλλά τουλάχιστον βγαίνουν εύκολα. συνέχισε ο Μηνάς.

-Επειδή εγώ βαρέθηκα να ακούω για την σχολή...για πες ρε Ζωίτσα...τι νέα; Με ρώτησε ο Τάσος.

-Τίποτα το σπουδαίο. του είπα αδιάφορα.

-Με τον Αλέξη; Δεν σε έχουμε δει καιρό τώρα. Μου είπε ο Μηνάς και όλοι με κοίταξαν ανυπόμονοι. Ναι, ήμουν το κλειστό μέλος της παρέας.

-Α...Χωρίσαμε εδώ και καιρό. Είπα αδιάφορα και όλοι άρχισαν να με ρωτάνε, πως και γιατί.

-Εεε!!! Ηρεμίστε! Μην την πιέζεται στην κατάστασή της. πετάχτηκε η Ελπίδα και όλοι γούρλωσαν τα μάτια. Θα την σκοτώσω!!!!

-Ποιά κατάσταση; Ρωτάει ο Τάσος.

-Το άγχος μου εννοεί. Πλησιάζει η εξεταστική και στις δύο σχολές και έχω πελαγώσει. Μακάρι να τα καταφέρω! είπα με μια προσποιητή λύπη και όλοι με πίστεψαν.

-Έλα ρε Ζουζούνι μην αγχώνεσαι! Θα σκίσεις! μου είπε η Φαίη και όλοι ησύχασαν. Παρά τρίχα την γλίτωσα!

Κάπου στο μεσημέρι είμαι σπίτι χαζεύοντας τηλεόραση. Έχω λιώσει στον καναπέ μέχρι που ακούω τον ήχο του κινητού μου και το σηκώνω αμέσως.

-Έλα κολλητούλι!

-Έλα ρε...που χάθηκες τόσες μέρες;

-Εδώ μωρέ τρέχω. Εσύ;

-Εδώ μωρέ...παρτάρω.

-Χαχαχα...ανώριμο!!!

-Είσαι!

-Χαχαχα....ασε. Δεν μπορείς να φανταστείς τι τραβάω εξαιτίας σου!

-Τι εννοείς; Μην μου πεις...