Μπήκα στην κουζίνα σαν κυνηγιμένη και έτρεξα γρήγορα στην πίσω πόρτα. Βαρούσα με μανία τον τεράστιο μεταλικό κάδο σκουπιδιών, βρίζοντας την τύχη μου. Όλοι με κοιτούσαν ανήσυχοι μα με ένα μου αυστηρό βλέμμα γυρίσανε αμέσως στις δουλειές τους. Η Ελένη, η πιο μικρή στην κουζίνα, ήρθε δυστακτικά προς το μέρος μου και με αγκάλιασε. Δεν είπε λέξη. Απλώς με αγκάλιασε. Πείρα μια βαθειά ανάσα και μπήκα πάλι μέσα.
-Βάσω ετοίμασαι μια σαλάτα του καίσαρα, Ελένη θέλω δυο μερίδες γαρίδες, Χάρη ξεκίνα με τον σολωμό... Εγώ θα κάνω το γλυκό.
Ξεκίνησα να ετοιμάζω την βάση. Θα έκανα cheese cake. Το αγαπημένο του. Έβαλα όλα τα υλικά σε ένα μπολ και τα ανακάτευα με το χέρι. Στην συνέχεια έβαλα την βάση στο φούρνο και περίμενα να ψηθεί.
Πήγα προς την Ελένη και τοποθέτησα τις γαρίδες περιμετρικά ενός μεταλικού μπολ με κόκκινη σάλτσα. Την δοκίμασα και έβαλα λίγο περισσότερο πιπέρη καθώς στον Φοίβο αρέσουν τα πικάντικα.
-Νίκο! Πάνε ένα λευκό κρασί στο 9. Και μετά έλα να πάρεις το ορεκτικό και την σαλάτα. Είπα στον σερβιτόρο και συνέχισα με το γλυκό μου.
Μόλις ψήθηκε η βάση την άφησα να κρυώσει και συνέχισα να επιβλέπω τα φαγητά των υπόλοιπων πελατών.
-Ζωή έτοιμος ο σολωμός. Μου είπε ο Χάρης και τον κοίταξα προσεκτικά μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρια. Ύστερα τοποθέτησα στο πλάι μια σος με μουστάρδα και ήταν έτοιμο.
Σειρά είχε το γλυκό. Πείρα την τάρτα και την γέμισα με το τυρί κρέμα. Από πάνω πρόσθεσα μαρμελάδα κεράσι και το στόλισα με λίγη σαντυγη. Ήταν τέλειο!
Συνέχισα την δουλειά μου σοβαρή. Όλοι με κοιτούσαν περίεργα περιμένοντας κάποια αντίδρασή μου, μα εγώ κινούμουν στην κουζίνα ανέκφραστη.
"Ζωή! Σε ζητάνε ξανά στο 9" με φώναξε ο σερβιτόρος και πέταξα με δύναμη την πετσέτα μου στον πάγκο. Ηρέμισε Ζωή! Όλα καλά. Όλα θα πάνε καλά.
Φόρεσα το πιο ψεύτικο χαμόγελό μου και βγήκα από την κουζίνα. Πήγα στο τραπέζι όσο πιο χαλαρή μπορούσα, με στραμμένη την προσοχή μου μόνο στην κοπέλα.
-Με ζητήσατε;
-Ναι. Τολμώ να πω πως με εξέπληξες. Τώρα καταλαβαίνω γιατί θεωρείται από τα καλύτερα της Αθήνας. Πρώτη φορά έφαγε με τέτοια προθυμία ο καλός μου. Ίσως επειδή ήταν λίγο πικάντικα και τα λατρεύει τα καυτερά, αλλά και το γλυκό ήταν όνειρο. Δεν συμφωνείς αγάπη μου; Τον ρώτησε η κοπέλα και το στομάχι μου σφίχτηκε.
YOU ARE READING
ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}
RomanceΕίμαι η Ζωή, είμαι 19 ετών και σπουδάζω στην καλύτερη πόλη της Ελλάδας· την Θεσσαλονίκη! Κόπιασα πολύ για να τα καταφέρω και νομίζω πως πια δεν μου λείπει τίποτα... Έχω τις φίλες μου, την πόλη μου, την σχολή που μου αρέσει και το εδώ και δύο χρόνια...