ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}

Κεφάλαιο 14

Είχα μαγευτεί από το φιλί του. Τόσο υπέροχο...μοναδικό. Μόλις άκουσα πιάτα να σπάνε αμέσως τραβήχτηκα. Τι κάνω;

"Σόρρυ μωρό μου" ακούστηκε ο Αλέξης στο βάθος.

-Μωρό του; Με ρώτησε ο Φοίβος θυμωμένα.

-Ναι...όσο για αυτό...νόμιζα ότι ήμουν ξεκάθαρη πριν...

-Εγώ πάλι όχι.

-Φοίβο ειλικρινά πρέπει να φύγεις.

-Ζωή μην παίζεις μαζί μου.

-Δεν παίζω μαζί σου. Ήμουν αρκετά σαφής προηγουμένως. Πρέπει να φύγεις.

-Τον αγαπάς;

-Που κολλάει αυτό τώρα;

-Πες μου τον αγαπάς;

-Φοίβο... εγώ...

-Μωρό μου! Όλα καλά; Το παιδί; Πετάγεται ο Αλέξης και με αγκαλιάζει από την μέση.

Πανικός! Κοίταγα μια τον Αλέξη μια τον Φοίβο. Σκοτωμός θα γίνει!

-Δεν σου είπε η Ζωή; ρώτησε ο Φοίβος χαλαρά.

-Τι ακριβώς; Ζωή; συνέχισε ο Αλέξης κοιτώντας με έντονα. Θα του το πει....θα του πει τα πάντα...Το θέμα είναι θέλω να μάθει ο Αλέξης πως έκανα κάτι με τον Φοίβο; Όχι;

-Αλέξη...εγώ...αυτός...

-Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί φοβάσαι ρε Ζωή; Στο κάτω κάτω δικό σου σπίτι είναι.

-Ορίστε; ρωτήσαμε ταυτόχρονα με τον Αλέξη.

-Δεν το πιστεύω ότι το ξέχασες...Σου είπα προχθές πως θα ανέβω στην Θεσσαλονίκη για κάποιες εξετάσεις και σου ζήτησα να με φιλοξενήσεις. είπε ο Φοίβος και προσπάθησα να πιαστώ από την δικαιολογία του. Είναι πραγματικά πανέξυπνος.

-Ναι...σωστά... χίλια συγγνώμη το ξέχασα. είπα αλλά δεν έδειχνα να πείθω τον Αλέξη.

-Μάλιστα... και είστε φίλοι;

-Ναι. είπα αμέσως

-Και γω πως δεν σε ξέρω; Ξέρω τα πάντα για την Ζωή. Είμαι το αγόρι της εδώ και δύο χρόνια. Αυτό στο είπε; ρώτησε ο Αλέξης ρίχνοντας μια δολοφονική ματιά στον Φοίβο. Πρέπει να αντιδράσω... και γρήγορα μάλιστα!

-Γιατί είσαι τόσο αγενής με τον άνθρωπο; Στην Αθήνα τον γνώρισα. είπα ενώ ο Φοίβος κοιτούσε τον Αλέξη εκνευρισμένα... Θα έχουμε δράματα. Σίγουρα!

-Μάλιστα! Και τα πράγματά σου; Δεν βλέπω βαλίτσα. είπε με ειρωνεία ο Αλέξης. Ωχ! Αυτό δεν το σκεφτήκαμε. Και τώρα;