ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}

Kεφάλαιο 49

4 Χρόνια Μετά...

-Πες μας την ιστορία σου ακόμα μια φορά! με παρακαλάει η ρομαντική Ελένη και όλες έχουν μαζευτεί γύρω μου κοιτώντες με ικετευτικά.

-Καλά, λοιπόν. Όταν ήμουν 19 κατέβηκα στην Αθήνα για να περάσω λίγο χρόνο με τον κολλητό μου. Ήμουν σε σχέση τότε...

-Όχι, από εκεί! Ξεκίνα από τότε που πήγες στην ορκομωσία του Φοίβου. με διακόπτει ανυπόμονα η Τίνα και γελάω κάπως πικραμένη.

-Ήταν η χειρότερη απόφαση που πείρα. Ίσως και όχι. Βλέπεις αν δεν κατέβαινα ακόμα και σήμερα θα σκεφτόμουν τι θα γινόταν. Θα έπλαθα στο μυαλό μου σενάρια και θα ήλπιζα τζάμπα. Έφυγα σαν κυνηγιμένη. Εκείνη η κοπέλα αγκάλιαζε συνεχώς τον Φοίβο και εκείνος την άφηνε χωρίς να δείχνει ούτε στο ελάχιστο ενοχλήμένος. Έφυγα πίσω στην Θεσσαλονίκη. Είχα κουραστεί να παλεύω για κάτι που έχω χάσει εδώ και καιρό. Μάζεψα τα κομμάτια μου, με την βοήθεια της Ελπίδας και του Πάρι και κατάφερα να τελειώσω το πολυτεχνείο, την σχολή ζαχαροπλαστικής μα και μαγειρικής που πήγα αργότερα.

-Και μετά; με ρωτά η Βάσω.

-Μετά τα μάζεψα και γύρισα σπίτι. Το πανεπιστήμιο είχε τελειώσει και μαζί με αυτό και η Θεσσαλονίκη. Προσπάθησα να βοηθήσω τον πατέρα μου στις δουλείες του, αλλά έβλεπα πως τελικά δεν ήταν αυτό το επάγγελμα για μένα. Δυστιχώς όμως με την κρίση τι επιλογές είχα; Έτσι παιρνούσαν οι μέρες και γω βούλιαζα όλο και πιο πολύ σε μια καθημερινότητα που με το ζόρι άντεχα. Μέχρι που κάποια στιγμή ήρθε το τηλεφώνημα. Ήταν απόγευμα και είχαμε κανονίσει με τον Πάρι να πάμε για έναν καφέ. Είχε τελειώσει και εκείνος της σπουδές του και είχε πιάσει δουλειά στο τοπικό κανάλι. "Αν ξανά πάρω συνέντευξη από ακόμα μία γιαγιά θα τρελαθώ. Εγώ ήθελα φώτα, κάμερες, πλατό... και όχι να κοιτάζω την κατσίκα που έβγαλε το περισσότερο γάλα για φέτος." μου είπε θυμωμένος και γέλασα. Το τηλέφωνό μου χτύπησε και ένας άγνωστος αριθμός εμφανιστηκέ στην οθόνη. Το σήκωσα περίεργη και το πρόσωπό μου άστραψε. Ήταν ο Fabian, ένας γάλλοςσεφ που μου γνώρισε ο Lois στην Λυών. Για δυό βδομάδες υπήρξα μαθητευόμενή του και τολμώ να πω πως ήταν οι καλύτερες τις ζωή μου. Άνοιγε ένα καινούριο εστιατόριο στην Γλυφάδα και μου πρότεινε να γίνω η σεφ. Η χαρά μου ήταν τεράστια. Κανονίσαμε τις ώρες και το έκλεισα ενθουσιασμένη. Μόλις εξήγησα στον Πάρι τι είχε συμβεί κάλασε αμέσως το σταθμό και δήλωσε παραίτηση. Θα κυνηγούσε το όνειρό του στην Αθήνα, μαζί μου.