ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}

Κεφάλαιο 24

Κατέβηκα από την μηχανή του και έμεινα να θαυμάζω το μέρος. Ζούσε σε ένα τεράστιο σπίτι στην Γλυφάδα που έμοιαζε σαν να βγήκε από περιοδικό.

-Όλα καλά; Με ρώτησε.

-Εεε... ναι. του είπα κάπως περίεργα και άρχισε να γελά. Πέρασε το χέρι του από τους ώμους μου και ύστερα ξεκλείδωσε την κεντρική είσοδο.

Το άγχος είχε φτάσει στο Θεό. Δεν μπορούσα με τίποτα να συνέστησα τους δικούς του.

Μπαίνοντας μέσα δεν μπορούσα να μην θαυμάσω την κλασσική διακόσμηση του χώρου, στα χρώματα του καφέ και του εκρού, την ζεστασιά που σου δημιουργούσε, αλλά και τα ξύλινα έπιπλα που τόνιζαν την μοναδικότητα του χώρου.

-Γύρισα. φώναξε ξαφνικά ο Φοίβος, επαναφέροντάς με στην πραγματικότητα.

Μια λεπτή κυρία γύρω στα 50 ξεπρόβαλε από ένα δωμάτιο αριστερά. Μόλις την είδα τα έχασα. Πρέπει να έχασα τελείως το χρώμα μου, εκτός από τα μάγουλά μου που ήταν κατά κόκκινα. Δεν έπρεπε να έρθω.

-Καλώς τον. Η κοπέλα; Ρώτησε γλυκά.

-Η Ζωή. Η κοπέλα μου. είπε ο Φοίβος και γούρλωσα τα μάτια. Αυτό δεν το περίμενα. Κοίταξα απευθείας το πάτωμα, κατά κόκκινη από την ντροπή μου. Εκείνη ήρθε προς το μέρος μου και με ακούμπησε φιλικά στον ώμο. Αμέσως σήκωσα το κεφάλι μου, που είχε ένα καταπληκτικό πατζαρί χρώμα.

-Χάρηκα. Είμαι η Ελένη. Η μητέρα του Φοίβου. Ομολογώ πως δεν περίμενα να γνωρίσω την κοπέλα του τόσο ξαφνικά. μου είπε και μου χαμογέλασε γλυκά.

-Καλά καλά. Πάμε πάνω. Η Ζωή θα μείνει σε μας απόψε. είπε ο Φοίβος και με τράβηξε προς την σκάλα.

-Τι; Γιατί δεν μου το είπες να ετοιμάσω τον ξενώνα;

-Γιατί θα μείνει στο δωμάτιό μου. είπε και η κυρία Ελένη γούρλωσε τα μάτια. Εγώ δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ήμουν ντροπιασμένη, σοκαρισμένη, αλλά και πάλι τι μπορούσα να πω. Μόλις μπήκαμε μέσα αναστέναξα βαριά προτού ο Φοίβος αρχίσει να με φιλάει με πάθος. Όσο και αν μου άρεσε, έπρεπε πρώτα να του μιλήσω. Τον ξεκόλλησα από πάνω μου και εκείνος με κοίταξε θυμωμένος.

-Τι έγινε; Με ρώτησε.

-Δεν μπορώ.

-Τι εννοείς;

-Δεν θέλω να δημιουργήσω προβλήματα στην οικογένειά σου. Δεν έπρεπε να σε είχα ακούσει. Έπρεπε να πάω σε ξενοδοχείο.

-Αυτό μην το ξανά πεις.

-Φοίβο την μητέρα σου δεν την σκέφτηκες; Της ήρθε ξαφνικό. Και δεν την αδικώ καθόλου. Και μένα μου ήρθε.