တမုတ္ဘုရားႀကီးကိုကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနျပန္ပါ
ျပီ။မနက္ခင္းေလေလးကေအးလိုက္တာ။ဘုရားဝိုင္းထဲကခေရပြင့္ေလးေတြလည္းေႂကြက်လို႔။လူလည္းနည္းေသးတာေၾကာင့္ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ေနတာကစိတ္ကိုၿငိမ္းခ်မ္းေစသည္။
ကၽြန္ေတာ္ဘုရားထဲဝင္လာခဲ့သည္။ဘုရားကိုဦးခ်ၿပီးကၽြန္ေတာ္အရင္ဆံုးသြားၾကည့္မိတာကေတာ့ဘုရားရဲ႕ဂူနံရံေခါင္မိုးေပၚမွာေဇာက္ထိုးဆြဲ
ေနတဲ့လင္းႏို႔ေလးေတြ။
ဘုရားႀကီးကိုလူေတြရွာမေတြ႕ခင္ေတာင္ကုန္း
ႀကီးအမွတ္နဲ႔ရွိေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကတည္းကေနထိုင္က်က္စားေနခဲ့ၾကတဲ့လင္းႏို႔ေလးေတြ။
ေတာင္ကုန္းႀကီးကိုၿဖိဳခ်ၿပီးဘုရားႀကီးကိုေဖာ္ထုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာဘုရားဖူးေတြအေျမာက္အ
ျမားေရာက္လာေပမဲ့အခုထိေနရာဖယ္မေပး
ၾကေသးတဲ့လင္းႏို႔ေလးေတြ။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲေတြးမိတာႏွစ္ခုရွိသည္။တစ္ခုကဘုရားဖူးလာတဲ့သူေတြကသူတို႔ကိုအႏၲရာယ္မေပး။သူတို႔ေနတဲ့ဂူအမိုးျမင့္လြန္းေနတာ
လည္းပါမည္။ဒါေၾကာင့္သူတို႔ေတြေနရာမေရႊ႕
တာဟုေတြးမိသည္။
ေနာက္တစ္နည္းေတြးမိတာကဒီလင္းႏို႔ေလး
ေတြကဒီဘုရားႀကီးကိုလူေတြမေတြ႕ခင္ကတည္းကအရင္ေတြ႕ၿပီးေနထိုင္ခဲ့ၾကတာ။ဘုရား
ႀကီးရဲ႕အေစာင့္အေရွာက္ေတြမ်ားလား။ကိုယ္
ထင္ရာကိုယ္ေတြးၾကည့္တာပါ။
လင္းႏို႔ေလးေတြရွိတဲ့ေနရာကေနထြက္လာ
ေတာ့ဘုရားႀကီးကိုငုံၿပီးတည္ခဲ့တဲ့အုတ္နံရံျဖတ္ပိုင္းႀကီးဆီေရာက္လာသည္။ဒီနံရံႀကီးကိုအကုန္ၿဖိဳမခ်ဘဲတပိုင္းတစ္စခ်န္ထားခဲ့တာကေရွးဘုရင္ေတြဒီဘုရားႀကီးကိုဌာပနာလိုသေဘာထားၿပီးငုံထားခဲ့တဲ့အုတ္နံရံထုကဘယ္ေလာက္
ၾကီးတယ္ဆိုတာသိေစခ်င္လို႔ပါ။
ဒီနံရံႀကီးကိုလိုဏ္ေခါင္းေဖာက္ထားတာမို႔ကၽြန္
ေတာ္နံရံလိုဏ္ေခါင္းလမ္းထဲကိုဝင္ခဲ့သည္။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
