ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ျမင္စိုင္းၿမိဳ႕စားႀကီးကပန္းဝါတို႔ကိုအင္းဝေနျပည္ေတာ္သို႔ျပန္ႏိုင္ေအာင္စီစဥ္ေပးသည္။ရဲမက္အေစာင့္အေရွာက္ေတြႏွင့္လိုက္ပို႔ေပးသျဖင့္လမ္းခရီးတြင္ေဘးကင္းကင္းႏွင့္သြားလာႏိုင္ခဲ့သည္။
ၪီးေဇာ္ဂ်ီကသူ႔ဇာတ္လမ္းကိုထိုေနရာတြင္အဆံုးသတ္လိုက္သည္။ေနရဲကသူ႔ကိုေမးခြန္းတစ္ခုေမးသည္။
“ဦးေဇာ္ဂ်ီေျပာသလိုဆိုရင္တပ္မႉးေလးကပန္းဝါကိုသူ႔ခ်စ္သူနဲ႔တူလို႔ခ်စ္ခဲ့တာေပါ့ေနာ္”
“မင္းလည္းအဲဒီလိုထင္ေနတာလား"
“အင္းေလ။ဦးေဇာ္ဂ်ီပဲစဥ္းစားၾကည့္။တပ္မႉးေလးကပန္းဝါကိုစေတြ႕ကတည္းကစိတ္ဝင္စားခဲ့တာသူ႔ခ်စ္သူနဲ႔တူေနလို႔ပဲမဟုတ္လား"
“သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔တူလို႔စိတ္ဝင္စားရာကေနတကယ္ခ်စ္သြားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ။သူ႔ရဲ႕စိတ္ရင္းအမွန္ကိုဘယ္သူကသိႏိုင္မွာလဲ”
“ဒါဆိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္အဲဒီဘဝမွာဖူးစာဆံုခဲ့လား”
“အဲဒါကိုေနာက္ရက္က်မွဆက္ေျပာရေအာင္”
“ဦးေဇာ္ဂ်ီမညစ္နဲ႔”
“မင္းလည္းငါ့ကိုမညစ္နဲ႔။ဟိုမွာေတြ႕လား။ရွစ္နာရီထိုးေနၿပီ”
ဦးေဇာ္ဂ်ီကနံရံေပၚကနာရီကိုလက္ညိႇဳးထိုးျပသည္။ဦးေဇာ္ဂ်ီအရမ္းေတြကိုလည္ေနသည္။နာရီ
ၾကည့္တတ္သြားကတည္းကသူ႔ကိုယ္သူဒုကၡေရာက္မခံေပ။တစ္နာရီျပည့္ရင္သူေျပာတဲ့ဇာတ္
လမ္းဘယ္နားေရာက္ေရာက္တိခနဲ႔ရပ္သည္။ေနရဲခမ်ာ့ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲၾကည့္ေနရသ
လိုမိ်ဳးေကာင္းခန္းေရာက္ရင္ရပ္ရပ္သြားသည္။
“ဦးေဇာ္ဂ်ီကလည္းနည္းနည္းေလးပဲထပ္ေျပာေပးလို႔မရဘူးလား”
“ဟင့္အင္း…ငါအပူေလာင္မွာေၾကာက္တယ္"
“ၿပီးေရာ"
ေနရဲကဦးေဇာ္ဂ်ီကိုဆက္ေျပာခိုင္းလို႔မရမွန္းသိသြားေတာ့အ႐ုပ္ထဲျပန္ထည့္ေပးလိုက္သည္။
🍍
🍒
🍑
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ဦးေဇာ္ဂ်ီကအရင္ေန႔ကဇာတ္လမ္းကိုဆက္ေျပာျပသည္။
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
