ေနာက္တစ္ေန႔တြင္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရတနာ
ေသတၱာျမႇဳပ္ႏွံရန္ေနရာလိုက္ရွာၾကသည္။ရတနာေသတၱာကိုျမဳပ္ႏွံၿပီးသြားသည့္ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ပန္းဝါကဗညားအိမ္ကိုေမးသည္။
“ရွင္အမႈထမ္းလုပ္ရတာကိုသေဘာက်လား”
“မက်ပါဘူး။မင္းရွိတဲ့ေနရာမွာေနခ်င္လို႔ငါအမႈ
ထမ္းလုပ္ေနတာပါ"
“ကၽြန္မေနျပည္ေတာ္မွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူး"
“ဒါဆိုမင္းဘယ္မွာေနခ်င္လဲ။မင္းေနခ်င္တဲ့ေနရာမွာငါလိုက္ေနမယ္"
“ရွင္နဲ႔ကၽြန္မအကိုႏွစ္ေယာက္အတူတူဒုကၡခံခဲ့ရတဲ့ေနရာကိုျပန္သြားခ်င္တယ္”
“မယ္ဇယ္ကုန္းရြာကိုေျပာတာလား”
“ဟုတ္တယ္"
“ဘာျဖစ္လို႔အဲဒီရြာကိုသြားေနခ်င္တာလဲ"
“အဲဒီေနရာေလးကကၽြန္မတို႔အားလံုးအတြက္
အမွတ္တရေနရာေလးျဖစ္ေနလို႔ပါ။အဲဒီမွာကၽြန္
မအကိုႀကီးရဲ႕အရိပ္ကိုကၽြန္မျမင္ေတြ႕ခြင့္ရႏိုင္
တယ္။ကၽြန္မတို႔အဲဒီရြာမွာအေျခခ်ၿပီးကၽြန္မအကိုလြတ္ေျမာက္မဲ့ေန႔ကိုအတူတူေစာင့္ၾကရေအာင္"
“ေကာင္းၿပီေလ။မင္းကအဲဒီလိုျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ငါကလည္းမင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးရမွာေပါ့”
ဗညားအိမ္ကပန္းဝါလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးကတိေပးလိုက္သည္။ထိုေန႔မွစ၍ရက္အနည္းငယ္ခန္႔
အၾကာတြင္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မယ္ဇယ္ကုန္းရြာသို႔ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ၾကသည္။
>>>>>>>
ျဖဴ ကသူမစကားကိုအဆံုးသတ္လိုက္သည့္အ
ခ်ိန္တြင္ေနရဲကေကာက္ခ်က္ခ်သည္။
“ဆရာမရဲ႕ဘဝေဟာင္းကအေၾကာင္းေတြကိုနားေထာင္ရတာပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကိုနားေထာင္ေန
ရသလိုပဲ”
“အဲဒီပံုျပင္ထဲမွာမင္းလည္းဇာတ္လိုက္တစ္
ေယာက္ပဲေလ"
“ဟုတ္တယ္ေနာ္။အခုအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုျပန္
စဥ္းစားၾကည့္ရင္ဆရာမဒီရြာကိုတာဝန္က်လို႔ေရာက္လာတာအေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ဘူးပဲ"
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
