ရန္ႏိုင္ကဗညားအိမ္ကိုလက္ညိႇဳးထိုးၿပီးေဒါသတ
ႀကီးေမးလိုက္သည္။
"ဗညားအိမ္မင္းငါ့ညီမကိုဘယ္မွာဖြက္ထားတာလဲ။ပန္းဝါကိုထုတ္ေပးစမ္း"
"ဘာလို႔ထုတ္ေပးရမွာလဲ။ပန္းဝါကငါ့ရဲ႕ဇနီး
ေလာင္း"
"ဘာ...မင္းရဲ႕ဇနီးေလာင္းဟုတ္လား။မိန္းက
ေလးတစ္ေယာက္ကိုဖမ္းထားၿပီးအတင္းအဓမၼလက္ထပ္ဖို႔ၾကံစည္တယ္။မင္းေတာ္ေတာ္ေအာက္တန္းက်တဲ့လူပဲ"
"တိတ္စမ္း"
"မတိတ္ႏိုင္ဘူး။ပန္းဝါကိုထုတ္ေပး။ပန္းဝါက
မင္းကိုလက္ထပ္မွာမဟုတ္ဘူး"
"အဟက္...မင္းထင္တာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။ဒီမဂၤလာပြဲကပန္းဝါသေဘာတူလို႔လုပ္လိုက္တာပါ"
"မင္း...မင္း...မဟုတ္တာမေျပာနဲ႔။မင္းငါ့ညီမကိုအႏိုင္က်င့္ထားတာမို႔လား"
"ငါကဘာလို႔အႏိုင္က်င့္ရမွာလဲ။ငါအခုထိပန္းဝါကိုလက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္မထိဘူး"
"ဟုတ္လား။မင္းပန္းဝါကိုလက္ဖ်ားေလးနဲ႔ေတာင္မထိဘူးလား"
ရန္ႏိုင္ကခနဲ႔သလိုေမးလိုက္ေတာ့ဗညားအိမ္ေဒါသထြက္သြားသည္။သို႔ေသာ္သူကသူ႔ေဒါသကို
ၿမိဳသိပ္ၿပီးေလသံကိုေျပာင္းလိုက္သည္။
"မင္းပန္းဝါကိုေတြ႕ခ်င္ေနတယ္မဟုတ္လား"
"ေတြ႕ခ်င္တာေပါ့ငါ့ညီမကို"
"ေတြ႕ခ်င္ရင္ခဏေစာင့္။မင္းကိုပန္းဝါနဲ႔ေတြ႕
ခြင့္ေပးမယ္"
ဗညားအိမ္ကရန္ႏိုင့္ကိုထားခဲ့ၿပီးပန္းဝါဆီေရာက္လာခဲ့သည္။ပန္းဝါကသူ႔ကိုျမင္လွ်င္မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ဗညားအိမ္ကပင့္သက္ရိႈက္ရင္းသူမနားကိုလာေျပာသည္။
"ရန္ႏိုင္ေရာက္ေနတယ္"
သူ႔စကားေၾကာင့္ပန္းဝါကသူ႔ဘက္ျပန္လွည့္လာ
ၿပီးမယံုသကၤာမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ၾကည့္ေနသည္။ဗညားအိမ္ကထပ္ေျပာလိုက္သည္။
"ရန္ႏိုင္ေရာက္ေနတယ္"
"ရွင္တကယ္ေျပာတာလား"
"တကယ္ေျပာတာေပါ့"
"သူအခုဘယ္မွာလဲ"
"သူဘယ္မွာလဲဆိုတာမေျပာခင္မင္းငါ့စကားကိုအရင္နားေထာင္"
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
