ဆင္ကန္ေတာ့ပြဲေပးတာၾကည့္ၿပီးျဖဴ အေတြးလြန္
ေနစဥ္ေနရဲကလက္တို႔ၿပီးေျပာသည္။
“ဆရာမေျပးေတာ့"
“ဟင္ဘာလဲေနရဲ"
“ေျပးေတာ့လို႔ဆို"
“ဘာလို႔ေျပးရမွာလဲ”
ျဖဴ ကပါးစပ္ကေျပာရင္းေဘးဘီကိုမ်က္လံုးေဝ့ကာၾကည့္လိုက္မိသည္။ေစာေစာကသူမေဘးတြင္ရွိေနသည့္အပိ်ဳမေလးေတြ၊သနပ္ခါးဘဲ
ၾကားေလးေတြဘယ္ေရာက္ကုန္သည္မသိ။
ကေလးအေမေတြပဲက်န္ေနခဲ့သည္။ျဖဴ ထိတ္
ခနဲ႔ျဖစ္သြားသည္။
မယ္ဇယ္ကုန္းရြာမွာေနတာသံုးႏွစ္ရွိၿပီမို႔ရြာထဲမွာဆင္ကတာၾကံဳဖူးသည္။ၾကားဖူးသည္။ထို႔ေၾကာင့္ခ်ာခနဲ႔လွည့္ၿပီးေျခဦးတည့္ရာေျပးလာခဲ့သည္။သူမေနာက္တြင္တစ္ကိုယ္လံုးမဲနက္ေနသည့္ရဲဘုရင္ဆင္ႀကီးကတန္းတန္းမတ္မတ္ေျပးလိုက္
လာသည္။
မိုးရြာထားေတာ့ရြာလမ္းမႀကီးကကြန္ကရစ္ခင္းထားတာမို႔အဆင္ေျပေပမဲ့လမ္းႀကိဳလမ္းၾကား
ေတြကေျမလမ္းမို႔အဆင္မေျပ။ရႊံ႕ဗြက္ေတြျဖစ္
ေနသည္။
ျဖဴ လည္းလမ္းေရြးခ်ိန္မရ။နီးရာလမ္းၾကားထဲဝင္
ေျပးေတာ့ရႊံ႕ဗြက္ေတြတက္နင္းမိၿပီးဖိနပ္ကၽြတ္
က်န္ခဲ့သည္။ ဖိနပ္လည္းျပန္ေကာက္ဖို႔အခ်ိန္မရအူယားဖားယားထြက္ေျပးၿပီးသူႀကီးအိမ္ေရွ႕ေရာက္လာသည္။လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းသူႀကီးအိမ္ထဲဝင္ေျပးသည္။
သူႀကီးအိမ္ေရွ႕ရွိစားပြဲတြင္သူႀကီးလင္မယားထမင္းစားေနၾကသည္။ျဖဴ ႕ေနာက္လိုက္လာသည့္ဆင္ကသူႀကီးလင္မယားကိုမခန္႔ေလးစားလုပ္
ျပီးအိမ္ထဲအထိဝင္လိုက္လာသည္။
ဆင္ေနာက္တြင္ကာလသားေတြဆင္ထိန္းရန္
လိုက္လာၾကတာအတန္းလိုက္ႀကီး။ဆင္ကသူ
ႀကီးကိုဂ႐ုမစိုက္ေတာ့သူတို႔ကလည္းဂ႐ုမစိုက္။ဆင္ကိုယ္လံုးႀကီးကအိမ္တံခါးေပါက္ႏွင့္မဆန္႔ဘဲတစ္ေနသျဖင့္ကာလသားေတြကဆင္ကို
အိမ္ထဲေရာက္ေအာင္အတင္းတြန္းထည့္ၾကသည္။ျဖဴ ကသူႀကီးအိမ္ကအိမ္ခန္းထဲေျပးဝင္ၿပီးခုတင္ေအာင္ဝင္ပုန္းသည္။ဆင္ကအိမ္ခန္းထဲအ
ထိလိုက္လာေတာ့ျဖဴ ႕ခမ်ာ့ေျခမကိုင္မိလက္မ
ကိုင္မိျဖစ္သြားရသည္။
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
