မနက္ရွစ္နာရီထိုးေတာ့မည္မို႔ေနရဲကအခန္းဝ
တြင္ရပ္ၿပီးျဖဴ ႕ကိုေစာင့္ေနသည္။ျဖဴ ကႀကိမ္ျခင္းေလးဆြဲၿပီးအခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။
ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္အိမ္ထဲမွထြက္လာ
ေသာအခါအိမ္ေရွ႕တြင္ရပ္ေနသည့္ပိုင့္ကိုျမင္
ျပီးႏွစ္ေယာက္လံုးတု႔ံခနဲ႔ရပ္သြားၾကသည္။ပိုင္
ကကားကိုမွီၿပီးအိမ္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူကာရပ္
ေနသည္။ျဖဴ ႕ကိုျမင္ေတာ့ျပံဳးျပသည္။
“ရွင္ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“အကိုႀကီးဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ”
ပိုင္ကႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ေမးခြန္းကိုတစ္ခြန္း
တည္းနဲ႔ေျဖလိုက္သည္။
“မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေက်ာင္းလိုက္ပို႔မလို႔”
ျဖဴ နဲ႔ေနရဲကပိုင့္ကိုတစ္ေယာက္တစ္ခြန္းေမးၾက
ျပန္သည္။
“ဘာကိစၥလိုက္ပို႔မွာလဲ”
“အင္းေလ…ေက်ာင္းကရြာထိပ္တင္ပဲရွိတာကို”
“ဒါေပမဲ့ေဝးတာပဲမဟုတ္လား။မင္းတို႔ေက်ာင္းကိုဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားၾကတယ္ေလ”
“ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားတာကသူမ်ားေတြလည္းသြားေနၾကတာပဲ။ရွင္ကရြာနဲ႔ေက်ာင္းနီးနီး
ေလးကိုကားနဲ႔လိုက္ပို႔တာကေတာ့သူမ်ား
အျမင္ကတ္စရာ”
“ဘာဆိုင္လို႔အျမင္ကတ္ရမွာလဲ”
“ရွင့္ကိုဘယ္သူမွအျမင္မကတ္ဘူး။ကၽြန္မကို
ပဲအျမင္ကတ္မွာ။ရွင္ကဒီရြာကအပိ်ဳေလးေတြရဲ႕အိပ္မက္ထဲကမင္းသားေလ”
“မင္းကိုဘယ္သူေျပာတာလဲ"
“ရွင့္အေဒၚအန္တီႏုေျပာျပတာ"
“အာ…အန္တီႏု”
ပိုင္ကေခါင္းကိုကုပ္ကာရွက္ရယ္ရယ္ေနၿပီးမွ-
“ငါကပို႔ခ်င္လို႔ပါဆို”
“ရွင္ကပို႔ခ်င္တာကဟုတ္တယ္ေလ။ရွင္ကအခုလိုက္ပို႔ေတာ့ေန႔လည္က်ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္
ကေျခက်င္ျပန္ရမွာလား”
“ေန႔လည္လဲလာႀကိဳမယ္ေလ”
ျဖဴ ႏွင့္ေနရဲကတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္
ၾကည့္လိုက္မိၾကသည္။
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
