အေဖကကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုစူးစူးစိုက္စိုက္ႏွင့္မမွိတ္မသံုၾကည့္ေနသည္။ၿပီးမွ-
"အေၾကာင္းရင္းကအဲဒီတစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘူးသား။သားကိုေမြးတဲ့ေန႔မွာဒီေရႊေပလႊာကအေရာင္တလက္လက္နဲ႔ေတာက္ပခဲ့တယ္။ၿပီးေတာ့သားရဲ႕ေမြးေန႔ကိုေရာက္တိုင္းဒီေရႊေပလႊာကအ
ေရာင္အလင္းေတြထြက္တယ္။
သားရဲ႕အဖိုးမေသခင္ကေျပာခဲ့ဖူးတယ္။သားကိုေမြးမွဒီေရႊေပလႊာေပၚမွာထူးျခားတဲ့အေရာင္အလင္းေတြထြက္လာတာမို႔သားကဒီက်ိန္စာကိုေျဖေပးဖို႔ေမြးဖြားလာတဲ့ကေလးပဲတဲ့။
ၿပီးေတာ့ဘိုးေဘးေတြရဲ႕လက္ဆင့္ကမ္းစကားတစ္ခြန္းရွိေသးတယ္။အဲဒါကဘာလဲဆိုေတာ့
က်ိန္စာကိုေျဖေပးမဲ့သူမွာဆုေတာင္းဘက္ရွိတယ္တဲ့။ဒီဘဝမွာတစ္ေန႔တည္းတစ္ရက္တည္း
ေမြးဖြားလာဖို႔သစၥာဆိုၿပီးဆုေတာင္းခဲ့တဲ့သူ။ငါ့သားကသူ႔ကိုေတြ႕ေအာင္ရွာရမယ္"
"ရွာေတြ႕ရင္ကၽြန္ေတာ္ကဘာလုပ္ရမွာလဲ"
"ဘာလုပ္ရမွာလဲဆိုေတာ့...အဲဒါကသားရဲ႕ဖူးစာရွင္ေလ"
"ဗ်ာ"
"မဗ်ာနဲ႔။သားသိထားရမွာကသားကအဲဒီမိန္းကေလးကိုရွာေတြ႕မွရတနာေသတၱာကိုရွာလို႔
ရမွာ"
ကၽြန္ေတာ္စိတ္မသက္မသာျဖစ္သြားမိသည္။
"ရွာမွျဖစ္မယ္ဆိုရင္လည္းရွာရမွာေပါ့အေဖရယ္။ဘိုးေဘးေတြရဲ႕က်ိန္စာကဘာလဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာျပပါဦး"
"ေျပာျပမွာေပါ့။သားကအေဖတို႔မိ်ဳးဆက္ရဲ႕
(၂၃)ဆက္ေျမာက္အေမြဆက္ခံသူပဲ"
ကၽြန္ေတာ္ကေရႊေပခ်ပ္ေလးကိုေထာင္ျပ
လိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔မိ်ဳးဆက္ရဲ႕အေမြဆက္ခံသူဆိုတာဒီေပခ်ပ္ေလးကိုအေမြဆက္ခံတာကိုေျပာတာလားအေဖ"
“ဟုတ္တယ္သား။ၿပီးေတာ့ဒီေရႊေသာ့ေလး
ကရတနာေသတၱာရဲ႕ေသာ့ပဲ”
ဦးေကာင္းစင္ကေရႊေသာ့ေလးကိုကိုင္ၿပီး-
“ရတနာေသတၱာကဘယ္မွာရွိလဲဆိုတာအေဖတို႔အခုထိမသိဘူး”
“ဒါဆိုဘိုးေဘးေတြရဲ႕က်ိန္စာကိုေျဖေပးဖို႔ကသားတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕တာဝန္ျဖစ္သြားတာ
ေပါ့”
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
