“ဒါနဲ႔ရွင္ကစာေရးဆရာလားဟင္"
“ဟင့္အင္းမဟုတ္ပါဘူး"
႐ုတ္တရတ္ေမးလိုက္တဲ့သူမစကားေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ျပာျပာသလဲျငင္းလိုက္သည္။
“ဒါေပမဲ့ရွင္စကားေျပာတာကအရမ္းကိုအစီ
အစဥ္က်လြန္းတယ္။ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို
ေျပာျပဖို႔အတြက္တမင္တကာစာစီထားသလား
ေအာက္ေမ့ရတယ္"
“ဟာမဟုတ္ပါဘူး။ငါကဒီနယ္သားပဲ။ကိုယ့္နယ္အေၾကာင္းေတာ့ကိုယ္သိတာေပါ့။ဒါေပမဲ့မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုအခုလိုေျပာျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဆရာႀကီးေသာ္တာေဆြရဲ႕ႀကိဳးၾကာငွက္အေၾကာင္းကိုသြားၿပီးသတိရမိတယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ႀကိဳးၾကာငွက္အေၾကာင္းကို
ဆရာႀကီးေသာ္တာေဆြကဘယ္လိုေရးထားလို႔လဲ"
“ဆရာႀကီးကစာေတြေပေတြထဲမွာႀကိဳးၾကာ
ငွက္သံဆိုတာအလြန္နားဝင္ခိ်ဳတဲ့အသံပဲလို႔ဖတ္ဖူးထားတယ္။ဒီေတာ့အဲဒီငွက္ေတြေအာ္တဲ့အသံကိုၾကားဖူးခ်င္ေနတယ္။တစ္ေန႔ေတာ့ဆရာႀကီးေသာ္တာေဆြကေတာရြာေလးတစ္ရြာကိုေရာက္သြားတယ္။
အဲဒီရြာကႏြားေက်ာင္းသားေလးေနတဲ့တဲမွာႀကိဳး
ၾကာငွက္တစ္ေကာင္ကိုေမြးထားတယ္။ဆရာ
ႀကီးကႏြားေက်ာင္းသားေလးကို“ဒီႀကိဳးၾကာငွက္
ဘယ္အခ်ိန္ေအာ္သလဲ"လို႔ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ႏြားေက်ာင္းသားေလးျပန္ေျဖတာက-
“သူေအာ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေအာ္တာေပါ့”တဲ့။
ဒါနဲ႔ဆရာႀကီးက“ႀကိဳးၾကာငွက္ေအာ္တဲ့အသံကဘယ္လိုအသံမိ်ဳးလဲ"လို႔ဆက္ေမးေတာ့ႏြားေက်ာင္းသားေလးကျပန္ေျဖတယ္။“ငွက္သံပါပဲ”တဲ့။
ႏြားေက်ာင္းသားေလးေျပာတာမွန္ပါတယ္။ငွက္
ေအာ္တာငွက္သံပဲထြက္မွာေပါ့။ဒါေပမဲ့စာေရးဆရာေတြကေတာ့ႀကိဳးၾကာငွက္တြန္သံကဲ့သို႔ကရဝိတ္ငွက္၏အသံကဲ့သို႔အလြန္သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းလွေပ၏ဆိုတာမိ်ဳးေတြေရးတတ္ၾကတယ္ေလ"
“အဲဒီႀကိဳးၾကာငွက္နဲ႔ရွင္ကၽြန္မတို႔ကိုေျပာျပတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကဘယ္လိုမ်ားဆက္စပ္
ေနလို႔လဲ"
ေမးခြန္းကလည္းေမးတတ္လိုက္တာ။သူ႔ေမး
ခြန္းေၾကာင့္ေက်းဇူးေတာင္တင္မိသည္။
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
