တနဂၤေႏြေန႔ ေန႔လည္ခင္းတြင္ျဖဴ မယ္ဇယ္ကုန္းရြာသို႔ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။သူမကမႏၲေလးတြင္တစ္ရက္သာေနၿပီးေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္
ျပန္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူမကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအခန္းထဲရွိစားပြဲတြင္ထိုင္လိုက္သည္။စားပြဲေပၚတြင္ေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္ေတြအပံုလိုက္ႀကီး။မေန႔ကအိမ္ျပန္သြားသျဖင့္စာတစ္အုပ္မွမစစ္ရေသးေပ။သူမကစာ
စစ္ရန္စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဆြဲယူၿပီးလွန္လိုက္သည္။
သူမေပးထားသည့္အိမ္စာကေမြးရပ္ေျမဟူေသာေခါင္းစဥ္ျဖင့္စာစီစာကုံးတစ္ပုဒ္။သူမကစာ
စီစာကံုးကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။စာစီစာကံုးထဲတြင္တမုတ္ေရႊဂူႀကီးဘုရားအေၾကာင္းကိုေရးထားသည္။သူမကစာအုပ္ေတြကိုဆက္မစစ္။
ဘုရားႀကီးအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနမိသည္။
“ငါဘုရားကိုသြားတိုင္းအၿမဲတမ္းဒီလိုပဲျဖစ္ေနေတာ့မွာလား။အၿမဲတမ္းျဖစ္ေနရင္ေတာ့ငါပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ငါလက္ေတြ႕စမ္းၾကည့္ရမယ္”
သူမကစာဆက္မစစ္ေတာ့ဘဲဆိုင္ကယ္ထုတ္
ျပီးေရႊဂူႀကီးဘုရားဆီထြက္လာခဲ့သည္။တမုတ္
ဘုရားႀကီးကိုလာရတာေနရာေဟာင္းကိုျပန္လာရသလိုပဲ။အစိမ္းသက္သက္မဟုတ္။လြမ္းေငြ႕ေတြေဝေနသည္။
ဘုရားႀကီးထဲတြင္သူမတစ္ေယာက္တည္းဟို
ဝင္ဒီထြက္နဲ႔ေလွ်ာက္သြားေနမိတာႏွစ္ပတ္ေလာက္ပတ္မိေနၿပီ။စိတ္ထဲမွာဘာဦးတည္ခ်က္မွမရွိဘဲေယာင္နနနဲ႔။ျပတိုက္နားအေရာက္တြင္သူမကလူႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္လိုက္သျဖင့္အလ်င္စလို
ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
“ဒုကၡပါပဲ။ပိုင္နဲ႔မို႔မို႔လြင္ကဒီေရာက္ေနတယ္”
ျဖဴ ထိုေနရာမွခ်က္ခ်င္းထြက္သြားဖို႔ရန္ေျခလွမ္းျပင္ေပမဲ့အခ်ိန္မမွီလိုက္။
“လင္းလက္ျဖဴ ”
ေနာက္မွလွမ္းေခၚလိုက္သည့္ပိုင့္အသံေၾကာင့္
ျဖဴ ႕မ်က္ႏွာႀကီးရႈံ႕မဲ့သြားရသည္။သူမကစိတ္မသက္မသာျဖင့္ေနာက္လွည့္ၾကည့္ၿပီးပိုင့္ကိုျပံဳးျပလိုက္သည္။ပိုင္ကသူမအနားကိုလႊားခနဲ႔ေရာက္
လာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
