မနက္ေျခာက္နာရီခန္႔တြင္ျဖဴ အိပ္ယာမွႏိုးလာခဲ့သည္။သူမအခန္းကေရခ်ိဳးခန္းပါသည္မို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာမ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ျဖဴ အခန္းအျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီးကိုဖြင့္ထားေသာ္လည္းသံဘာဂ်ာတံခါးနဲ႔ပိတ္ၿပီးေသာ့ခတ္ထားသျဖင့္သူမအျပင္သို႔ထြက္လို႔မရ။သူမကတံခါးဝတြင္ရပ္ၿပီးလူရိပ္လူေယာင္ကိုၾကည့္ေနစဥ္အိမ္ေရွ႕သို႔ကားတစ္စီးထိုးရပ္လာခဲ့သည္။
ကားထဲမွပိုင္ႏွင့္ဦးေဆြဆင္းလာသည္။ပိုင္ကကားထဲမွပန္းစည္းတစ္စည္းယူလာၿပီးအိမ္တံခါးဝကိုလာသည္။သံဘာဂ်ာတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္ၿပီးပိုင္ႏွင့္ဘေဆြႏွစ္ေယာက္လံုးဝင္လာသည္။အထဲ
ေရာက္တာနဲ႔တံခါးကိုေသာ့ျပန္ခတ္သည္။ထို႔ေနာက္ေၾကာင္ၿပီးရပ္ၾကည့္ေနသည့္ျဖဴ ႕နားကိုလာၿပီးသူ႔လက္ထဲကပန္းစည္းကိုေပးသည္။
“ေရာ့…မင္းအတြက္ဝယ္လာတာ"
“ဘာလုပ္ဖို႔လဲ"
“မေျပာတတ္ဘူး။မင္းလုပ္ခ်င္တာလုပ္"
“ကၽြန္မဘာမွမလုပ္ခ်င္ဘူး။အိမ္ကိုပဲျပန္ခ်င္တယ္"
“မင္းအိမ္လြမ္းေနရင္ဒီစာအုပ္ေတြဖတ္ေလ"
ပိုင္ကစာအုပ္ေတြထည့္ထားသည့္အိတ္ကိုျဖဴ ႕
လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သျဖင့္ျဖဴ ကစာအုပ္ေတြကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ပထမတစ္အုပ္က
“ရာဇဓိရာဇ္အေရးေတာ္ပံုက်မ္း”၊ဒုတိယတစ္အုပ္က“ဘုရင္မႀကီးရွင္ေစာပု”၊တတိယတစ္အုပ္
က“မင္းဆက္ငါးသြယ္ရွင္ဘို႔မယ္"။ျဖဴ ကပိုင့္ကို
ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
“ရာဇဓိရာဇ္အေရးေတာ္ပံုက်မ္းကအင္းဝနဲ႔ဟံသာဝတီအႏွစ္ေလးဆယ္စစ္ကိုေရးထားတာ
မဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္"
“ဒါဆိုဒီသံုးအုပ္လံုးကကၽြန္မဖတ္ၿပီးသားေတြပဲ။ရွင္ဒီစာအုပ္ေတြကိုဘာလုပ္ဖို႔ယူလာတာလဲ"
“မင္းကိုေပးမလို႔ဝယ္ထားတာ”
“ဘယ္တုန္းကလဲ"
“မင္းငါတို႔အိမ္ကိုအလည္လာၿပီးေနာက္တစ္ေန႔မွာငါမႏၲေလးကိုသြားၿပီးစာအုပ္ဆိုင္ေတြတစ္ဆိုင္ၿပီးတစ္ဆိုင္လိုက္ရွာခဲ့တယ္"
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
