အင္းဝၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး၏ၿမိဳ႕တံတိုင္းအျပင္ဘက္။လူသူကင္းေဝးသည့္ေနရာတြင္အိမ္တစ္လံုးရွိ
ေနသည္။ထိုအိမ္ထဲတြင္ပန္းဝါႏွင့္မိဖုရားေစာ
မင္းလွတို႔ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရသည္။
ေန႔လည္ခင္းတြင္သူမတို႔ထံသို႔လူတစ္ေယာက္
ကေန႔လည္စာလာပို႔သည္။ထိုလူကမိဖုရားကို
ႀကိဳးေျဖေပးၿပီးပန္းဝါကိုႀကိဳးမေျဖေပးသျဖင့္ပန္းဝါက-
“ဒီမွာ…ရွင္ကကၽြန္မကိုႀကိဳးေျဖမေပးေတာ့
ကၽြန္မကဘယ္လိုလုပ္ၿပီးစားရမွာလဲ”
“သူ႔ကိုခြံ႕ေကၽြးခိုင္းေလ”
“ဘာရွင့္။အဲဒါမိဖုရားဆိုတာရွင္မသိဘူးလား”
ပန္းဝါအသံကစူးရွေနသျဖင့္ထိုလူလန္႔သြားသည္။သူကေနာက္ကိုအနည္းငယ္ဆုတ္သြားၿပီး-
“မင္းကိုႀကိဳးေျဖမေပးရဘူးလို႔မွာထားလို႔ပါ”
“ကၽြန္မကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ”
“မင္းကေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးတဲ့။မင္းသာလြတ္သြားရင္အကုန္လံုးဒုကၡေရာက္ကုန္မယ္တဲ့။ဒါေၾကာင့္မင္းကိုလံုးဝႀကိဳးေျဖမေပးရဘူးတဲ့”
“အဲဒီစကားကိုဘယ္သူကေျပာတာလဲ”
“က်ဳပ္တို႔ေခါင္းေဆာင္ကေျပာတာပါ”
“ရွင္တို႔ေခါင္းေဆာင္ကဘယ္သူလဲ”
“က်ဳပ္မသိဘူးဗ်။သူ႔မ်က္ႏွာကိုဖံုးထားတယ္”
“ရွင္တို႔ေခါင္းေဆာင္ကကၽြန္မတို႔ကိုဘာျဖစ္လို႔
ဖမ္းထားတာလဲ”
“အဲဒါလည္းက်ဳပ္မသိပါဘူး"
“ရွင္သိတာဘာတစ္ခုမွမရွိပါလား"
“က်ဳပ္သိတာတစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္”
“ရွိရင္ေျပာ။ရွင္ဘာသိတာလဲ”
“ခင္ဗ်ားတို႔ကိုဟံသာဝတီေခၚသြားမယ္လို႔ေျပာပါတယ္”
“ဘာရွင့္”
ပန္းဝါ၏စူးစူးရွရွအသံေၾကာင့္ထိုလူေနာက္ကိုဆုတ္သြားျပန္သည္။
“ဒီမွာကၽြန္မတို႔ကိုဟံသာဝတီေခၚသြားမယ္
ဟုတ္လား”
“ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့”
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
