ည(၇)နာရီ-
ေနရဲကေလွကားေပၚကေနအိမ္ေအာက္ထပ္ကို
ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ဧည့္ခန္းထဲတြင္ဘယ္
သူမွမရွိ။ခါတိုင္းေန႔ေတြဆိုလွ်င္ေနရဲအေမႏွင့္ျဖဴ ကဧည့္ခန္းထဲတြင္တီဗြီထိုင္ၾကည့္ေနတတ္သည္။ဒီေန႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုမေတြ႕သျဖင့္ေနရဲ
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့သည္။
ဧည့္ခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့သူ႔အေမႏွင့္ျဖဴ က
လည္းအခန္းကိုယ္စီမွထြက္လာၾကသည္။
“အေမနဲ႔ဆရာမကဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ”
“အေမတို႔တရားပြဲကိုသြားၾကမလို႔သားရဲ႕။ဒီေန႔
ရြာလယ္ဓမၼာရံုမွာတရားပြဲရွိတယ္ေလ။သားအိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းေနရဲလား”
“ေနရဲပါတယ္အေမ"
“တကယ္ေနရဲလို႔လားသား။မေနရဲရင္အေမတို႔နဲ႔တရားပြဲကိုလိုက္ခဲ့ေလ”
“မလိုက္ေတာ့ဘူးအေမ။သားအိမ္မွာပဲေနခဲ့
မယ္”
“ဒါဆိုအေမတို႔သြားမယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့”
ေနရဲကသူ႔အေမနဲ႔ဆရာမထြက္သြားတာနဲ႔အိမ္
အေပၚထပ္ကိုခ်က္ခ်င္းေျပးတက္သြားသည္။ထို႔
ေနာက္ေဇာ္ဂ်ီ႐ုပ္ကိုယူၿပီးေတာင္ေဝွးေလးကိုဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။အ႐ုပ္ထဲမွလူကသူ႔ေရွ႕တြင္
ေပၚလာခဲ့သည္။
“ဒီအခ်ိန္ကကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာဖို႔အတြက္အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ပဲဗ်။အေမနဲ႔ဆ
ရာမကတရားပြဲကိုထြက္သြားၾကတယ္"
“ဟုတ္လား…ဒါဆိုငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လြတ္လြတ္
လပ္လပ္စကားေျပာလို႔ရတာေပါ့”
ေနရဲႏွင့္ေဇာ္ဂ်ီကစားပြဲတြင္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေမးခ်င္တာ
ေတြရွိတယ္။အဲဒါေတြကိုေမးလို႔ရမလား”
“ရပါတယ္။ေမးေလ”
“ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္လို႔က်ိန္စာမိေနတာလဲ”
ေနရဲေမးခြန္းေၾကာင့္ဦးေဇာ္ဂ်ီၿငိမ္က်သြားသည္။အတန္ၾကာသည္အထိၿငိမ္သက္ေနသျဖင့္ေနရဲကသူ႔ကိုေမးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
