ရန္ႏိုင္ကသူ႔လက္ထဲကဓားကိုတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ၿပီးမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ခ်ိန္တြင္သူ႔ေရွ႕ရွိ
ျခံဳႏြယ္မ်ားၾကားမွလူတစ္ေယာက္ဘြားခနဲ႔ေပၚလာသည္။
“ဗညားအိမ္”
“ဟာရန္ႏိုင္”
“ေတာ္ေသးတာေပါ့။လူသတ္သမားေတြမ်ား
ေရာက္လာတာလားလို႔လန္႔သြားတာပဲ"
သူတို႔အနားသို႔မင္းသူေခါင္ပါထပ္ေရာက္လာခဲ့သည္။ရန္ႏိုင္က-
“အကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘာျဖစ္သြားၾကေသးလဲ"
“ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကဘာမွမျဖစ္ဘူး။နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုစိတ္ပူေနတာ။ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာခဲ့ေပမဲ့ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိလိုက္ဘူး”
မင္းသူေခါင္ကပတ္ဝန္းက်င္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဒီေနရာကၾကာၾကာေနလို႔မေကာင္းဘူး။ဟိုေကာင္ေတြလည္းေရရွာရင္းနဲ႔ဒီကိုေရာက္ခ်င္ေရာက္လာႏိုင္တယ္။ငါတို႔ျမန္ျမန္သြားရေအာင္”
“သြားၾကတာေပါ့။ခဏေစာင့္”
ဗညားအိမ္ကေနရာမွထြက္သြားၿပီးအနီးရွိဝါးရံု
ပင္မွဝါးတစ္လံုးကိုခုတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္
ဝါးဆစ္ဗူးလုပ္ၿပီးေရအိုင္ထဲတြင္ေရသြားခပ္သည္။ေရအိုင္ေဘးမွထြက္လာခဲ့ၾကေသာအခါဗညားအိမ္ကသြားရင္းလာရင္းလမ္းတြင္ေတြ႕သမွ်ေတာေကာင္ေတြကိုပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးလာခဲ့သည္။
ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ဘုရားဝင္းတစ္ခုသို႔သူတို႔
ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။မင္းသူေခါင္ကပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားကိုၾကည့္ၿပီးဗညားအိမ္ကိုေျပာလိုက္သည္။
“ဒီေနရာကၿမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခုလိုပဲေနာ္”
“ဟုတ္တယ္ၿမိဳ႕စားမင္း။ဒီေနရာကတမုတ္ၿမိဳ႕
ေဟာင္း။ၿမိဳ႕ပ်က္သြားတာႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္
ၾကာေနၿပီ”
မင္းသူေခါင္ကဘုရားႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဒီဘုရားႀကီးကအေကာင္းအတိုင္းရွိေနပါလား”
“ဟုတ္တယ္။ဒီဘုရားႀကီးကိုပင္းယမင္းႀကီးကျပန္ၿပီးျပဳ ျပင္ခဲ့လို႔အေကာင္းအတိုင္းရွိေနတာ"
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
