ရာသီစက္ဝန္းသည္အစဥ္အတိုင္းလည္ပတ္ေနလ်က္။ေႏြၿပီးလွ်င္မိုး၊မိုးၿပီးလွ်င္ေဆာင္း၊ေဆာင္း
ၿပီးလွ်င္ေႏြ။သံုးႏွစ္တာကာလေျပာင္းလဲသြားေပမဲ့ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကေတာ့အေျပာင္းအလဲမရွိ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ရွိရာေနရာ
ေတာထဲကကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အိမ္နဲ႔ရြာထဲကကၽြန္ေတာ္တို႔မိ်ဳးႏြယ္စံအိမ္ႀကီးဆီသို႔တစ္လွည့္စီသြားရင္းအခ်ိန္ကုန္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာမွာသီးႏွံေပၚခ်ိန္စပါးရိတ္သိမ္း
ၿပီးခ်ိန္ဆိုရင္ေအာင္ထိုက္ကငပုနဲ႔ငရွည္ကိုေခၚ
ၿပီးကုန္ကားတစ္စီးနဲ႔ရြာကေနထြက္ထြက္သြားသည္။တစ္ခါတစ္ေလငပုနဲ႔ငရွည္မလိုက္ႏိုင္လွ်င္သူ႔လယ္ေျမေတြေပၚမွာအလုပ္ကူလုပ္ေပးေနတဲ့အလုပ္သမားေကာင္ေလးေတြကိုအေဖာ္အ
ျဖစ္ေခၚသြားတတ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာကစပါးတင္မကတျခားသီးႏွံ
ေတြလည္းစိုက္သည္။ပန္းေလာင္ျမစ္ကမ္းနဖူးမွာဆိုရင္ဖရဲ၊သခြား၊ငွက္ေပ်ာစိုက္တဲ့သူမ်ားသည္။ဖရဲ၊သခြားေပၚခ်ိန္ဆိုေအာင္ထိုက္ကအခင္းလိုက္ေတြဝယ္ၿပီးတ႐ုတ္နယ္စပ္ကိုသူကိုယ္တိုင္သြားပို႔သည္။
ရြာကလူေတြရဲ႕အျမင္မွာကုန္ကူးသည္ဟုအ
ထင္ခံရရံုသာ။ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့အေၾကာင္းျပ
ခ်က္ကေတာ့သူအိမ္မွာမေနခ်င္လို႔ပါပဲ။
အသြားအျပန္ငါးရက္ေလာက္ပဲၾကာမဲ့ခရီးကို
(၁၀)ရက္လည္းျပန္မလာ။(၁၅)ရက္လည္းျပန္
မလာ။ဘယ္ေရာက္ေနလဲေမးရင္ေျဖခ်င္မွေျဖ
သည္။ပိုက္ဆံျပတ္လွ်င္ေတာ့ဘဏ္ကေနေငြလႊဲေပးဖို႔ကၽြန္ေတာ့္ကိုပူဆာတတ္သည္။
အေတာ့္ကိုလိမၼာတဲ့ကေလးပါ။သူ႔အေဖနဲ႔အဖိုးဆီဘယ္ေတာ့မွပိုက္ဆံျပန္မေတာင္းဘူး။ဘႀကီးသက္ကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြတိုင္းရန္လုပ္သည္။
"မင္းကားဝယ္ေပးလို႔ျဖစ္ရတာ။မင္းကားဝယ္
ေပးလို႔ျဖစ္ရတာ"နဲ႔ေတြ႕တိုင္းရန္လုပ္ေနလို႔ကၽြန္ေတာ့္မွာဘႀကီးသက္ကိုအၿမဲေရွာင္ေနရသည္။ရပ္ေရးရြာေရးကိစၥရွိလို႔မေတာ္တဆေတြ႕မိလွ်င္ပုန္းေနရသည္။ဘႀကီးသက္မျမင္ေအာင္ခိုးၿပီးသြားရလာရသည္။ကၽြန္ေတာ့္ဒုကၡကလည္း
မေသးလွ။
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
