ျဖဴ ကသိန္းငွက္ကိုစိုက္ၾကည့္ရင္းသူမစိတ္ထဲတြင္ေတြးမိေနသည့္အရာကိုထုတ္ေဖာ္ေမးျမန္းလိုက္သည္။
“ဒီမွာ…ရွင္ကကၽြန္မပိုက္ဆံအိတ္ကိုလုသြားတဲ့လူမဟုတ္လား"
ျဖဴ ႕စကားေၾကာင့္သိန္းငွက္ကျဖဴ ႕ကိုအ့ံၾသဟန္ႏွင့္ၾကည့္ရင္း-
“ဆရာမေလးကမွတ္ၪာဏ္ေကာင္းသားပဲ"
“ရွင္နဲ႔ကၽြန္မႏွစ္ခါေတာင္ဆံုဖူးခဲ့တာပဲ။ကၽြန္မ
ကိုျပန္ေပးဆြဲဖို႔ၾကံစည္တာလည္းရွင္ပဲမဟုတ္
လား"
“ဟုတ္ပဗ်ာ…အတိအက်ေျပာရရင္သံုးခါေတာင္ဆံုဖူးခဲ့တာပဲ။တရားပြဲကျပန္လာတဲ့ညမွာဝင္
တိုက္မိခဲ့ေသးတယ္ေလ”
“ေၾသာ္…ေရႊပုရပိုက္အစစ္ကိုကၽြန္မလက္ထဲအေရာက္ပို႔ေပးခဲ့တဲ့သူကရွင္ျဖစ္ေနတာကိုး”
ျဖဴ ႕စကားေၾကာင့္သိန္းငွက္စိတ္ထဲမခံခ်ိမခံသာ
ျဖစ္သြားရသည္။
“ေအးပါ။ေရႊပုရပိုက္ကအစစ္ျဖစ္ျဖစ္အတုျဖစ္ျဖစ္အခုခ်ိန္မွာအသံုးမဝင္ေတာ့ပါဘူး။နင္ကေသရေတာ့မဲ့သူပဲ"
“ရွင္ဘာျဖစ္လို႔ကၽြန္မကိုဒုကၡေပးရတာလဲ”
“နင္ကငါ့ေမြးစားအေဖရဲ႕ဘဝေဟာင္းကရန္သူ
ျဖစ္ေနလို႔ေပါ့"
“ရွင့္ေမြးစားအေဖကဘယ္သူလဲ”
“ဦးဘေဆြေလ။နင္တို႔ေၾကာင့္ငါ့အေဖေသသြားရၿပီ"
“အဲဒါရွင္သတ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူးလား"
“ဘာ”
“ခုနကရွင္ေသနတ္နဲ႔ပစ္လိုက္တာေလ”
“အဲဒါငါသတ္တာမဟုတ္ဘူး။ငါကရတနာေတြကိုပဲလိုခ်င္တာ။ငါ့ေမြးစားအေဖရဲ႕အသက္ကိုမလိုခ်င္ဘူး”
“မလို႔ခ်င္ေပမဲ့လည္းရွင္သတ္လို႔ရွင့္အေဖေသသြားရၿပီ”
“ဟုတ္တယ္။ငါ့အေဖေသသြားရၿပီ။ရတနာေတြမရဘဲနဲ႔ငါ့အေဖေသသြားခဲ့ရၿပီ။အဲဒါနင္တို႔ေၾကာင့္”
“မဟုတ္ဘူး။ရွင္ေလာဘတက္ၿပီးရွင့္ေမြးစားအေဖကိုရွင္ကိုယ္တိုင္ျပန္သတ္တာ။ေက်းဇူး
ကန္းတဲ့သူ။ကံႀကီးထိုက္မဲ့သူ"
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
