ညရွစ္နာရီခန္႔တြင္ငပုႏွင့္ငရွည္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပိုင္တို႔အိမ္သို႔ေရာက္လာၾကသည္။ပိုင္တို႔အိမ္က
ေနမဝင္ခင္ကတည္းကတစ္အိမ္လံုးအျပင္ထြက္
သြားၾကတာမို႔မီးထြန္းထားျခင္းမရွိဘဲေမွာင္မဲေနသည္။ငပုကျခံစည္း႐ိုးေဘးတြင္ေမွာင္ရိပ္ခိုရင္း
ေျပာလိုက္သည္။
“ငါတို႔ပထမဆံုးရင္ဆိုင္ရမွာကအိမ္ေစာင့္ေခြး
ႀကီးႏွစ္ေကာင္ပဲကြ။လက္နက္ေတြကိုအသင့္
ျပင္”
ငရွည္ကသူ႔အကႌ်အိတ္ထဲမွအမဲေၾကာ္ထုပ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ျခံဝင္းတံခါးဆီသို႔ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ျခံဝင္းတံခါးကေသာ့ခတ္မထားသျဖင့္တြန္းဖြင့္ၿပီးဝင္လာခဲ့
ၾကသည္။ျခံဝင္းထဲသို႔ေရာက္လွ်င္ငပုကေျပာလိုက္သည္။
“ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုလည္းမေတြ႕ဘူး။ဘယ္ေရာက္ေနတာပါလိမ့္”
“ဟို…ဟို…ဟိုမွာ”
ငရွည္လက္ညိႈးထိုးျပရာဆီသို႔ၾကည့္လိုက္ရာ
ေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္ကပန္းခံုေဘးတြင္အိပ္ေမာက်ေနၾကသည္။ငပုက-
“ေဟ့ေကာင္ငရွည္ေခြးဆိုတာနားပါးတဲ့အမိ်ဳးကြ။ဒီေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္ကိုၾကည့္ရတာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ပံုမေပါက္ဘူး။ေသေနတဲ့အတိုင္းပဲ”
“ဆက္…ဆက္…ဆက္သြား”
“ေအးပါကြာ”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အိမ္တံခါးေရွ႕သို႔ေရာက္လာ
ၾကသည္။ငပုကသူ႔အိတ္ထဲကေသာ့အတုကိုရွာေနစဥ္ငရွည္ကတံခါးမႀကီးကိုလက္ျဖင့္တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။ငပုအ့ံအားသင့္သြားရသည္။
“ဆရာေျပာေတာ့ေသာ့ကဖြင့္ရခက္တယ္တဲ့။အခုေတာ့ေသာ့ကခတ္ေတာင္ခတ္မထားပါလား”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာၾကသည္။
အိမ္အေပၚထပ္သို႔တက္သည့္ေလွကားေျခရင္းသို႔ေရာက္လွ်င္အေပၚထပ္မွမီးေရာင္သဲ့သဲ့ျမင္ရသျဖင့္ႏွစ္ေယာက္သားေလွကားရင္းတြင္ဝပ္ေနလိုက္ၾကသည္။ငပုက-
“ဆရာကေျပာေတာ့လူမရွိဘူးတဲ့။ဒီလူကသူခိုးပဲျဖစ္ရမယ္”
“ဘာ…ဘာ…ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
YOU ARE READING
The Love Tree, 600 years ago (u&z)(Completed)
Historical Fictionလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ရာကတည္းကရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္။က်ိန္စာမိၿပီးမေသႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္။ႏွစ္ေျခာက္ရာသစ္ပင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲသည့္မိန္းကေလးႏွင့္က်ိန္စာတိုက္ခဲ့သူလူတစ္ေယာက္တို႔ဒီဘက္ေခတ္တြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ... Unicode လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းခြောက်...
