"Geçenlerde bir film izledim. Kadının umutsuz aşkı adamın kalbine dokunamamıştı bile. Çok kızdım kadına..." Dila, elindeki silahı geniş dikdörtgen masanın üzerine bıraktı.
"Neden insan kendisini sevmeyen biri için çaba harcardı ki? Kadın ne olursa...
Kaptığım illet soğuk algınlığı sonunda bitti. Kendimi oynatacak ya da kolumu kıpırdatacak halim yoktu. Bundan dolayı bölümü maalesef geç bitirebildim. Bunun için çok çok çok özür diliyorum. Veee çok güzel mi güzel bir bölümle karşınızdayım. Açıkçası hikayenin dönüm noktası gibi bir bölüm diyebilirim. Umarım hepiniz zevk alarak okursunuz.
İYİ OKUMALAR :)
Korku, bir belirsizlik karşısında tehdit algısı ile tetiklenen, rahatsız edici ve olumsuz bir his. Korku belirli bir ağrı veya tehdit olarak algılanan bir olay sonucunda, uyarıcı bir tepki olarak ortaya çıkan yaşamsal bir mekanizmadır. Korku görünüşte evrensel bir duygudur. Herkes bilinçli veya bilinçsiz bir şekilde çeşitli korkulara kapılabilir. Korkan bir kişi donup kalabilir veya felç tepkisi vermesi de mümkün olabilir. Arabadan inene kadar Vedat bu donup kalma olayını yaşamıştı. Arabadan inip takla atan arabanın içinde kanlar içinde kalmış kadını çıkartana kadar bedeni değil de beyni felç gibiydi. Kulakları çınlayıp kapanırken uğultular eşliğinde hastanenin bahçesindeki insanların kendisine yol verişine minnet duydu. Kucağındaki bedeninin nefes alıp almadığını bile bilmeden bir umut sedye gelene kadar taşıdı.
Sedyenin üstüne koyduğu bedenin kıpırdamadan öylece duruşu göğsünü sıkıştırıyordu. Giden sedyeyi ayakları birbirine dolanarak takip etti. Parmaklarının uçlarına kadar bedeni titriyordu. Gözünden akan yaşlar hastanenin ve havanın soğuk oluşundan dolayı yüzünü dondurmuştu. Burnunun ucu ağlamaktan dolayı sıcacıkken bedenin geri kalanı üşüyordu. Doktorlar kendi aralarında tıbbi konuşmalar yaparken Vedat sanki ne dediklerini anlayacakmış gibi kulak kesilmiş, dinliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bilinci kapalı ve nabzı düşük." Duyduğu kelimelerle birlikte ayakları yürümeyi kesti. Yan taraftaki acil odasına giren sedyeyle birlikte öyleyece yatan kadını izledi. Kapılar kapanmamışken son kez görmek için her saniyesini değerlendiriyordu.
"Hastayı kaybediyoruz!" Beyni birden fazla kez bu kelimeleri tekrarladı. Duymayı istemediği kelimeler kafasının içinde dönüp dolaşırken ayakları bedenini taşıyamadı. Geriye doğru tökezleyip sırtını duvardaki panoya çarparken odanın kapıları kapandı.
